RSSTe gast: Geert Joris
April staat voor Literaire Lente, zo had u ondertussen reeds door. Dus dachten wij, wie kunnen we beter vragen als gastblogger dan Geert Joris, Gentenaar én directeur van Boek.be, de organisator van het evenement. Foto: Patrick De Spiegelaere.
Boek.be is een Vlaamse vereniging die boekhandelaren en uitgevers verenigt als een soort confederatie. We zijn vooral gekend als organisator van de Boekenbeurs in Antwerpen. Intussen is in de pers al vaak genoeg de problematiek hierrond aan bod gekomen. Gent zou de ideale plek zijn om de Boekenbeurs te organiseren. Klopt. Of ook niet helemaal. Kwa beursaccomodatie zouden we best naar Kortrijk verhuizen want zij hebben de beste infrastructuur. Sorry Gent. Of beter, sorry Flanders Expo.
Dus, in december zat ik samen met de Gentse burgemeester, de schepen voor cultuur, de schepen van financiën en de schepen van feestelijkheden om uit te leggen wat er nu allemaal waar was van die verhuisplannen. Tradities, daar breek je niet zomaar mee en zeker niet door even met je vingers te knippen.
Maar, Boek.be is meer dan alleen de Boekenbeurs. We zijn ook de organisator van de Literaire Lente. En een van mijn bekommernissen was dat deze gebeurtenis te weinig explosie-gehalte heeft aan het begin. En Gent wil zich profileren als letterenstad. Waarom dan niet een startevenement organiseren in Gent. Iedereen enthousiast.
Morgen, zaterdag 8 april is het zover. We starten de Literaire Lente met een Live programma in de Vooruit. Kaarten kon je winnen via diverse kanalen, ook via Gentblogt. De afgelopen week waren nog steeds hectisch om de voorbereiding rond te krijgen. 600 van de 700 beschikbare kaartjes zijn de deur uit wat niet slecht is voor een eerste keer. Volgend jaar doen we er nog een schep bovenop. Samen met de stad Gent. Want de samenwerking voor deze eerste editie was, rekening houdend met alle kinderziektes die zo’n organisatie met zich brengt niet evident maar het resultaat mag gezien worden. Volgend jaar willen we dus nog meer samenwerken met de stad want Gent heeft nog zoveel meer te bieden in zo’n evenement dan we op deze korte tijd georganiseerd konden krijgen.
Gisteren viel me trouwens op dat de vlinders echt wel opvallen in het straatbeeld. Ik ben natuurlijk geen objectieve kijker. Kris Demey heeft weer prachtig werk geleverd. Ik ken Kris intussen al zo’n 10 jaar. Hij begon ooit als werknemer bij Griffo, het pre-press bureau waar ik zelf mee begon in 1990. Wat ooit startte als een afdeling van een tijdschriftenuitgeverij in het Pand in Onderbergen, groeide in de oude gebouwen van de Vooruit, toen al omgebouwd tot Backstage, begin jaren ’90 uit tot een volwaardig bureau voor grafische vormgeving. We zaten daar overigens in het kantoor waar Louis Paul Boon zat om zijn stukjes voor de krant te schrijven. In ’93 verhuisden we naar de gebouwen van drukkerij Imschoot in de Burggravenlaan. Mee dankzij Dirk Imschoot werd Griffo een gevestigde waarde in Vlaanderen. Het valt me vandaag nog altijd op dat overal waar ik kom die naam nog steeds klinkt als een bel. En Kris Demey blijft erop vooruit gaan en ik hoop dat we nog lang kunnen samenwerken.
Gisteren dan. In de late namiddag te snel van Antwerpen naar Gent moeten rijden. Ik ben een motorrijder dus dat valt mee. Geen probleem met vertraagd verkeer of files. En een groot voordeel van een moto is dat je met rust gelaten wordt en dat je even de elementen op je kan laten inwerken. Alleen jammer dat autorijders vanaf december stilaan beginnen vergeten dat er nog moto’s rijden en ze pas vanaf maart, als er weer meer moto’s rijden, terug beginnen opletten. Dat maakt dat het tussen december en maart veel vermoeiender en gevaarlijker is op de motor. Maar soit. Om 18u moesten de 24 titels die meedoen in de Literaire Lente bij Kris Demey zijn. Dan naar huis want op precies 19u03 zou StuBru mij bellen voor een rechtstreeks interview over LL Live. Wie nog geen kaarten had kon er nu nog krijgen.
Dan snel iets eten want Vitalski, de nachtburgemeester van Antwerpen, stelde zijn nieuwe boek voor in zwembad Van Eyck. Vroeger ging ik daar zwemmen met mijn kinderen. Er kwam daar niet veel volk meer omdat het zogenaamd vuil was. Ik heb daar nooit wat van gemerkt. Het was er rustig en het personeel was vriendelijk. Ideaal dus, met kinderen. Het moet gezegd, de verbouwing die ze daar gedaan hebben is prachtig. Met behoud van het typische karakter van het zwembad. En als je boven in het cafetaria aan de ene kant het zwembad ziet liggen en aan de andere kant Portus Ganda is het beeld hallucinant. En overigens, het boek van Vitalski is een aanrader. Allemaal naar de boekhandel om een exemplaar te kopen. En als je het niet gelooft, vraag het hem dan zelf tijdens het feest van Literaire Lente Live want daar is hij een van de dj’s.
Wie ook een graag geziene aanwezigheid was op deze voorstelling was Isabelle Finet, de kabinetchef van Sas Van Rouveroij. Zonder haar inzet zou Literaire Lente niets geworden zijn, vrees ik. Het verwondert mij ook steeds weer dat ze de stadsdiensten zo goed kent. Ik heb haar voorgesteld om na de verkiezingen op de dienst inlichtingen van de stad te gaan werken.
Bon. Rest mij iedereen een fantastisch Literair Lentefeest toe te wensen. En wie geen kaarten heeft, de fuif is open vanaf ongeveer 22u30 en gaat door tot in de vroege uurtjes. Iedereen welkom.
© 2006 GENTBLOGT VZW
jammer vind ik het dat morgenavond net samenvalt met een trouwfeest….ik was graag geweest, maar een mens moet soms kiezen…
iedereen die gaat: tamusement!
de” boeken- en kunstwereld” heeft al jaren heel veel te danken aan mensen zoals Geert Joris, Kris Demey en uiteraard Dirk Imschoot, met zijn métier en creatieve durf.
Met “boeken- en kunstwereld’ bedoel ik ook de wereld,van New-York tot Venetië.
eric v.
@eric v.: hoezo? leg eens uit? ik ken die mensen niet zo goed (eigenlijk helemaal niet).
Maar voorts vind ik wel dat al die activiteiten rond Gent letterenstad (of vorig jaar: Antwerpen ABC of hie heette het ook alweer) dikke zever zijn. Een lezer: dat is een man of een vrouw alleen met een boek. Al de rest is flauwekul, bellenblazerij. Lezen is geen collectieve of publieke activiteit. En de Literaire Lente is pure promo. Koop beter een goed boek van 30, 40 jaar geleden. Tweedehands.
Als doodgewone fervente lezer stel ik bv. vast dat onze Vlaamse Kwaliteitskranten (ha! breek me de bek niet open!) hun investeringen in hun boekenbijlagen op een serieus laag pitje hebben gedraaid. De bijlage van de Standaard is een schim van die van 8-10 jaar geleden. Als je serieuze informatie over boeken wilt, moet je NRC Handelsblad kopen. Dat vind ik een serieuze indicatie van hoe het bij ons met lezen en boeken gesteld is.
En Vitaliski (die door Geert Joris wordt vermeld) heeft met boeken en lezen geen éne bal te maken.
Ugh.
@ de “fervente lezer” Erik: Vitalski heeft in die zin met boeken te maken, dat hij er zelf schrijft. Of die goed zijn of niet, daarover spreek ik me niet uit. Ik heb ze immers nog niet gelezen. U wel?
(Verder vind ik die Vitalski een hoogst irritant persoon.)
@traagpaard: ik heb niet alles van hem gelezen, nee, maar toch genoeg (ook van de verhalen die hij als Vital Baeken in De Brakke Hond schreef) om te weten dat hij “niets met boeken te maken heeft.” Dat is het nu net: niemand zal er ook maar aan denken om andere vierderangsschrijvers (pakweg een brave onderwijzer die een roman publiceert bij het Davidsfonds) uit te nodigen voor een “Literair Lentefeest”. Maar Vitalski wel. Waarom? Omdat zo’n Literair Lentefeest geen bal met boeken te maken heeft, tiens.
Schrijvers moeten nu eenmaal meer op een podium staan als ze hun stuff verkocht willen krijgen, net zoals politici meer dan vroeger in praatprogramma’s moeten opduiken om gehoord te worden. Is dat goed? Is dat slecht? Het is gewoon 2006. En persoonlijk vind ik het werk van zo’n Vitalski veel fijner om lezen dan al te vaak door onze strot geramd gewauwel genre Het Reservaat of Het Gevaar, om nu maar een paar ‘boeken van 30, 40 jaar geleden (tweedehands)’ te noemen.
@teun:
Dat iets blijkbaar onvermijdelijk is geworden, betekent niet dat je je er zomaar moet bij neerleggen. En nee, ik heb geen heimwee naar producten van veel primitievere marketingstrategieën als Ruyslinck & Vandeloo. (Maar zullen we eens kijken of die boeken van pakweg Annelies Verbeke en Vitalski over 40 jaar nog leesbaar zijn?) Ik vind het een kwalijke tendens, omdat hij dode schrijvers en schrijvers die niet zo graag op een podium komen, wegdrumt. En door de band zijn die veel interessanter dan al die BV’s en andere mediafiguren die daarnaast ook nog even schrijver (willen) zijn.
Ik denk dat iemand van pakweg 16 die nu serieus wil beginnen lezen door een veel hogere berg bagger moet heenwaden dan wij dat moesten doen, 30 jaar geleden.
Dat klopt, met permissie gezegd, nu net niet. Omdat het allemaal een pak sneller gaat, kan je ook veel sneller beslissen of iets je al dan niet aanstaat. Het verschil met pakweg tien jaar geleden is dat literatuur voor jonge gasten weer sexy is (kijk maar eens rond op De Nachten of Saint-Amour als je me niet gelooft) en een plekje vond tussen muziek en film in. Vroeger voelde een puber zich bijna verplicht te walgen van boeken en lezen compleet not done te vinden. Performancepoëzie en literatuurevents hebben die clichés doorbroken. Want qua metershoge drempel om goede boeken te ontdekken kon dat saai imago ook tellen.
Wat ik over 40 jaar van Annelies Verbeke vind, zal ik je met plezier dan vertellen. Het zal me niet beletten om vandaag te vinden dat ze verdomd aardige dingen schrijft.
“Met permissie gezegd”: dat hoeft helemaal niet; je zegt wat je wilt, we hoeven het niet met elkaar eens te zijn, en ik wil zeker niet mijn Grote Gelijk doordrukken. Ik ben 44, best mogelijk dat ik oubollig ben. Als ik kinderen had (helaas niet) die Annelies Verbeke lazen, zou ik ongetwijfeld blij zijn, maar ik zou hen tegelijk zo vlug mogelijk doorverwijzen naar interessantere schrijvers.
Best mogelijk dat je gelijk hebt, en dat De Nachten en Saint-Amour mensen inderdaad aan het lezen krijgen. Ik heb mijn twijfels. Als ik een gedicht hoor voorlezen, versta ik er meestal de helft niet van, en dan is mjn eerste impuls altijd: geef mij het boek, dan lees ik het nog eens na.
En dat het “nu eenmaal een pak sneller gaat” is niet altijd een voordeel. Ik ontdek in De Slegte steeds vaker boeken die ik nooit in de gewone boekhandel heb opgemerkt, en nooit in een krant of weekblad heb besproken gezien. De omloopsnelheid van een boek wordt steeds korter: als een boek binnen 2 maand na verschijnen niet verkoopt, zoek je het vergeefs in de Fnac.
Ik vind dat triestig. En al die promo-activiteiten zoals De Nachten, Literaire Lente, Saint-Amour werken dat in de hand: als je niet in hun format past, mag je het als schrijver vergeten.
Maar ik geef toe, zo kunnen we eindeloos discussiëren, en dat heeft geen zin. Het enige wat ik zou willen zeggen (tot besluit): vertrouw niet alleen op de media. Er zijn grote schrijvers die nooit in Humo, Studio Brussel of Canvas zullen komen. En vergeet aub niet: Humo & Studio Brussel @tcetera zijn allang niet meer het “alternatieve circuit”: ze zijn de mainstream.
Echt waar.
Ik kijk bv. uit naar het nieuwe boek van Joris Note: Hoe ik mijn horloge stuksloeg, uitg. De Bezige Bij, eind april. Ik ben bijna zeker dat ik dat boek zeer goed zal vinden. Maar ja, die Note is ergens in de vijftig en draagt een saaie bril… Op Saint-Amour zul je hem niet vinden. Maar zijn vorige boeken vond ik zéér de moeite.
ik ben geen b.v. die ook schrijft,
ik ben een schrijver die ook b.v.
het beste bewijs daarvan ligt hierin, dat ik reeds op mijn vijftiende gedichten publiceerde (in diogenes), en pas vijftien jaar daarna (!) op televisie begon te komen.
je kan zeggen dat je mij niet graag leest, maar je kan niet zeggen dat ik niets met boeken te maken heb:
-ik verzamel boeken, en heb inmiddels een zeer uitgebreide bibliotheek
-ik lees ongeveer vier boeken per week
-vorig jaar maakte ik het enige boekenprogramma dat het voorbije decennium op de vlaamse televisie kwam; ik deed dit onbezoldigd, uit liefde voor het onderwerp
-ik heb inmiddels zeven romans, een stripverhaal en een dichtbundel uitgebracht.
wat kan ik nog meer doen, opdat jullie zouden ophouden met zeggen dat ik “niets met boeken te maken heb”??
bovendien heb ik op de universiteit literatuurwetenschap gestudeerd.
Gasten die zó in het defensieve treden in hun betoog uit zelfpromotie dwingen geen respect op.
Verdwijnt gewoon.
dat is geen zelfpromotie, dat is hoe ik reageer op flagrante boertigheden waarin mijn naam wordt misbruikt. dat heet communicatie.