Lopen voor afgedankte racehonden
Wie gisteren wat van het lenteweer kwam genieten aan de Blaarmeersen, werd daar geconfronteerd met een heleboel hoogpotige windhonden. Die kwamen supporteren voor de 8 uur durende estafetteloop van de atleten met een hart ten voordele van de vzw Greyhounds in Nood. Deze organisatie van de Gentse Mireille Broeders trekt zich reeds 10 jaar het gruwelijke lot aan van de Ierse greyhounds en de Spaanse galgo’s in Spanje.
Twee ploegen van atleten waren vanaf 9u tot 17u constant in de weer met een estafetteloop voor het goede doel. De atleten legden een parcours af van 3 rondjes van telkens 4 km waarna ze werden afgelost. Zowel medewerkers van de organisatie als mensen van de KAAG atletiekclub liepen mee. De aanwezige supporters konden deze lopers sponsoren.
Gezien het goede weer was de opkomst aanzienlijk. En uiteraard had iedereen ook zijn of haar windhond(en) bij. Ook voor hen was het leuk, aangezien ze verwend werden met een zakje snoepjes en er langsheen het parcours van de atleten ook uitstekend gewandeld kon worden. Er waren enkele standjes, een hotdogkraampje, een springkasteel voor de kleinsten,… Het was een uitermate gezellige namiddag waar iedereen kon bijpraten, kennismaken en ook enkele geïnteresseerden hun licht kwamen opsteken voor ze eventueel zelf zo’n hond in huis zouden halen.
Het lot van deze honden is immers verre van rooskleurig. Ten eerste zijn er de greyhounds, die gebruikt worden in wedrennen. Na een racecarrière in Ierland worden ze vaak nog naar Spanje geëxporteerd. De behandeling die ze daar krijgen, is niet bepaald die van een huisdier. Maar echt erg wordt het pas wanneer de hond niet meer naar wens presteert. Hun eigenaars zijn vaak bijzonder creatief in het verzinnen van een gepaste straf, waarvan de gruwel omgekeerd evenredig is met de prestatie van de hond. Honden worden beschoten, achter auto’s gehangen, op de barbecue gesmeten, je kan het zo gek niet bedenken, of het gebeurt.
Maar voor de greyhounds zijn er dingen aan het veranderen. Op dinsdag 21 februari sloot de laatste renbaan in Barcelona de deuren. Van de ene dag op de andere verloren de 600 aanwezige greyhounds elk nut voor de eigenaars. Greyhounds in Nood stond voor de immense taak zoveel mogelijk honden op te vangen. Ondertussen heeft de organisatie 100 van deze honden gered. Een eerste lichting nog eind februari, en de 2e lichting maakt ongeveer nu kennis met hun nieuwe eigenaars. Voor deze honden is de ellende dus afgelopen.
Helaas is het probleem hiermee niet opgelost. Naast windhondenrennen, worden er ook windhonden gebruikt voor de jacht. De honden van dit ras, de galgo espanol, lijken uiterlijk erg op hun iets grotere Ierse soortgenootjes. Alhoewel de jagers stellig beweren alle wetten op het vlak van dierenwelzijn na te leven, bewijst de realiteit helaas het tegendeel. Ook hier worden de honden gefolterd en gedumpt. Eens het jachtseizoen voorbij is, lopen de plaatselijke asielen vol. De jagers vinden het immers niet nodig in naast het jachtseizoen te investeren in hun honden. Eens het seizoen voorbij, krijgen de dieren vaak geen eten meer. Het is goedkoper om gewoon het volgende seizoen verder te jagen met de honden die het hebben overleefd, of hun puppies. Soms hebben de jagers mededogen, en dumpen ze hun honden op straat. Zo komen ze dan in de asielen terecht.
Meermaals per jaar rijden de mensen van Greyhounds in Nood naar Spanje. Daar hebben ze ondertussen een eigen kliniek uit de grond gestampt. Wanneer de honden medische gekeurd zijn, gevaccineerd en gesteriliseerd of gecastreerd, komen ze op de website ter adoptie. Wanneer er voldoende honden geadopteerd zijn, worden ze van Spanje naar België gebracht. Op adoptiedagen kunnen de nieuwe baasjes hen dan komen halen.
Alhoewel deze honden allemaal een (zwaar) verleden hebben, vormen het doorgaans perfecte huisdieren. Buiten kunnen ze ontzettend snel rennen, maar binnen brengen ze hun dagen doorgaans slapend door. Ondanks hun nare ervaringen, hebben ze hun vertrouwen in mensen vaak niet verloren, en zijn ze enorm aanhankelijk. Hierdoor ook dat mensen die de stap zetten om er eentje in huis te halen, het vaak niet bij één hond houden (en ja hoor, ik spreek uit ervaring…).
Geregeld organiseert Greyhounds In Nood activiteiten, zoals wandelingen, deze estafetteloop, en op 17 oktober een benefietconcert in de Bijloke. Mensen die geïnteresseerd zijn in de organisatie, meer willen weten over de adoptieprocedures en de honden kunnen eens een kijkje nemen op de website, of bellen naar 09/324.00.26.
© 2006 GENTBLOGT VZW
;-) nou, dat is een goede verslaggeving!
ik dacht ier wel meer fotootjes te vinden van de een of andere rare snuiter :p
Tof verslagje. Voor meer foto’s: zie https://stevens.skyblogs.be
Goed nieuws dat die laatste racebaan gesloten is. Dat maakt mijn dag goed.
Homo homini lupus! En dus nog meer voor de honden!
super leuk artikel Josie, écht, en voor een goed doel … :-)
Prachtig artikel en een grote pluim voor de organisatie en de lopers!
Volgend jaar opnieuw!
Prachtig initiatief!heb zelf een mishandelde podenco van Spanje opgevangen thuis om hem dan te herplaatsen en het doet goed te vernemen dat er nog mensen met een groot hart rondlopen.
Is dit een uitvloeisel van de acties voor de “Sans papiers”? Vivent les sans chenil! ( lang leve de honden zonder kennel)
Ik ben blij met alle aandacht die naar de ‘afgedankte’ Spaanse windhonden gaan maar schrik ook nu weer van bijgaande foto. Je hoort wel getallen dat er honderden honden in alleen al één opvang in Spanje zitten maar als je zoveel honden bij elkaar ziet is het toch weer schrikken.
Ze zijn zo zachtaardig, he. Hoe kan iemand die beestjes nou zo slecht behandelen?
Hoe zal ik eraan beginnen…..
Ikzelf bezit een windhond…… niet van het type Galgo Espagnol, maar een Whippet ( voor de niet kenners, het klainere model ).
We hebben hiervoor gekozen om praktische redenen ( geen tuin, niet groot in huis, en vrij rustig )
Maar waar ik naartoe wil is het volgende. Wanneer ik ga wandelen, en ik wandel elke dag 1 uur, kom ik dikwijls geadopteerde Galgo’s tegen, en steeds doet zich het zelfde spectakel voor….
Die honden ( en ik weet ze kunne er niet aan doen ) vliegen als als zotten op alles wat klein en rap is. Ze zien in mijn Enza een lekker prooi en OOOO wat leuk het loopt nog snel, dus plezant om op te jagen……
Ik wil niemand in het harnas jagen, maar het is de realiteit.
Ik heb ooit ook eens geprobeerd om aan een strandwandeling van jullie vereniging deel te nemen, maar dan was mijn hond weer een ” sitting duck “!!
Dus, we overwegen een tweede hond in huis te nemen en integenstelling tot mijn eerste ingeving, zal het een sukkelaar ( want ja, hoe erg die beesten hinder afgezien hebben, hier zitten ook sukkelaars hoor ) uit een Gents asiel zijn….
Niettemin bewonder ik ( als dierenvriend ) de inspanningen die de organisatie voor deze dieren doet !!
Dat is een zeer interessante bijdrage. Maar de “incidenten” zijn miniscuul vergeleken met de echte problematiek.
@patrick:
Het verbaast me werkelijk dit te horen. Ik kan alleen voor mijn eigen honden spreken natuurlijk, en die zijn echt lief, zelfs voor heel kleine hondjes. Op wandelingen, waar vaak galgo’s ook nog andere honden aanwezig zijn (veel mensen nemen vrienden mee of hebben zelf meerdere rassen in huis) heb ik ook nog nooit zoiets zien gebeuren.
Nu is het zo dat galgo’s zichtjagers zijn en getraind zijn om op kleine dieren te jagen, dus ik wil je verhaal zeker niet afdoen als onwaar. Maar whippets zijn ook windhonden, wat het toch echt raar maakt…
Nu ja, ik vind het erg vervelend voor je. Een sukkelaar redden uit een Gents asiel is wat mij betreft absoluut evenwaardig aan een Spaanse hond adopteren, dus wat mij betreft blijft adoptie een mooi iets, om het even waar de hond vandaag komt…