Gentblogt

De oude man en de lente

donderdag 4 mei 2006 19u05 | PW | 2 reacties
Trefwoorden: kroniek.

Hij liet zich zakken. Op het bankje in het nieuwe parkje om de hoek.
Zijn knie kraakte weer. Zijn onderrug deed pijn.
Beetje ongemakkelijk wel dat bankje, en dat park was ook niet echt ‘ne vetten’, maar soit, hij was er toch es mee buiten.

De zon priemde zo hard dat hij zijn hemd een beetje verder open zette.
Grijs borsthaar krullend over de hemd-rand. Met open benen en voorovergebogen hoofd zat hij daar. Voor het eerst sinds een lange tijd. De zon had hem naar buiten gelokt. Hij lachte met zichzelf, een oude eenzame hagedis, dàt was hij, klaar om weg te kruipen, in de donkerte van zijn koele huis.

Hij had het allemaal al zoveel keer beleefd. Zoveel lentes. Het groen. De meisjes….
Er was een tijd, lang lang geleden, dat zowel zijn oog als zijn lenden lustvol waren.
Een zoete, doch verre, vage herinnering….

Al die fietsende en huppelende lijfjes, borstjes, kontjes, konijntjes in de weide.
Hij keek nog altijd -ge leert dat niet af- maar wel anders nu, vanuit de ooghoeken, stoïcijns.

Kinderen had hij nooit gehad. Zijn kleinkind zou zo’n mooi, wulps deinend wicht kunnen zijn.
“Hoe noemen ze dat nu weer, de eerste dag dat het witte vrouwenvlees bloot komt? ”
Bloesjesdag of zoiets, melkflessendag zouden ze ‘t beter noemen, hm, ‘t is al gelijk.
In zijn tijd waren de meisjes toch wel min of meer aangekleed als ze buitenkwamen.
De vrouwen van toen droegen toen nog vrouwenkleren. Niet zo’n veel te lage jeansbroek met de bouwvakkers-spleet spaarpot bloot bloot bloot. Jonge jonge jonge. Vrouwen met hun reet bloot, elegant is anders. Hm.

Elegant, dat waren de vrouwen in zijn tijd wel. Elegant. In kleren en manieren. Jurkjes. Schoentjes met hakjes. Plissé-jurkjes. Plissé.

Hij miste haar zo. Iedere dag weer voorbijlopen aan haar foto op de schouw, die foto van in de lente zoveel jaar geleden, in pastelkleurtjes, en zij in haar plissé-kleedje, gelippenstifte lippen, haar haar gedaan, met een zijden hoofddoekje. Precies Grace Kelly.
Ze kon zo lekker ruiken….en niet van ‘t parfum …Toen ze een jaar of dertig waren, toen hadden ze echt van ‘t leven geprofiteerd. Ze waren echte swingers, zij twee.

En fris windje stak op en ritselde in de heesters. Deze lente deed hem nog meer dan ooit verlangen naar de dood.

© 2006 GENTBLOGT VZW