Gentblogt

Opening night

zondag 7 mei 2006 23u52 | Smetty | 3 reacties
Trefwoorden: NTGent, theater.

Het was al een tijdje geleden dat ik nog een voorstelling in het NTGent had bijgewoond. Gisteren stond Opening Night in mijn agenda. Gezien de positieve kritieken die ik al gelezen had, waren de verwachtingen hoog gespannen.

Opening Night werd in 1977 geschreven door de Amerikaanse cineast John Cassavetes. De productie in Gent werd geregisseerd door Ivo van Hove en is een samenwerking tussen Toneelgroep Amsterdam en NTGent.

Het stuk, een theater in het theater verhaal, volgt een gezelschap drie dagen voor de première. Alles gaat mis, wat vooral te danken is aan Myrtle Gordon (voortreffelijk gebracht door actrice Elsie De Brauw), een ouder wordende steractrice. Myrtle ligt overhoop met zichzelf, haar leeftijd en alle andere personages, waaronder haar ex-man, de regisseur en zelfs met de schrijfster van het stuk. De actrice beleeft een mix aan emoties, bijgestaan door veel drank en flirt zelfs even met de totale waanzin.

Op het speelveld werd rechts een tribune voorzien waar een deel van het publiek kon gaan zitten. Zodra de acteurs het toneelstuk brachten, richtten zij zich dan ook naar het publiek dat plaats genomen had op het podium. Links bevond zich alles wat backstage gebeurde, soms ook buiten het gezichtsveld van het publiek. Om dit op te vangen had men meerdere tv-toestellen voorzien in de zaal en een groot scherm. In het verhaal werd dit opgevangen door een filmploeg die meedraaide met gezelschap.

Gedurende het stuk liepen meerdere cameramensen op het toneel tussen de acteurs. Het grote voordeel hiervan was dat je de emoties van de spelers constant uitvergroot zag. Iets wat ik normaal op de 3e laatste rij niet had kunnen zien. Het gebruik van camera’s maakte ook de traditionele scheidingslijn tussen toneel en film veel kleiner. Op een bepaald moment liepen alle acteurs in de gangen van het NTGent zodat het scherm zelfs even belangrijker werd dan het podium.

Inhoudelijk was het stuk soms complex. Toneel ster Myrtle Gordon had niet alleen in het stuk dat opgevoerd werd problemen met een gebroken relatie, ook backstage kwamen we te weten dat deze acteur in feite haar ex-man was. Tot ongeveer een kwartier voor het einde kon ik de verhaallijn volgen, maar op het moment dat de acteurs de première speelden, was ik wel de draad kwijt.

Het stuk duurde 2 uur en 20 minuten. Toch heb ik me geen minuut verveeld tijdens dit wervelend spektakel. Vooral het gebruik van video en het verleggen van de grens tussen spelers en publiek, bracht de actie dichterbij dan je normaal verwacht in een theater. De sfeer werd mede bepaald door muziek van Neil Young, die de hopeloze sfeer waarin het gezelschap verkeerde, perfect ondersteunde. De acteerprestaties waren allemaal van een hoog niveau, wat mij nu al doet uitkijken naar een volgende samenwerking tussen beide gezelschappen (timeframe: november 2006). Enige minpunt volgens mij was dat het net iets te hard ging met plotwendingen. Ik zeg liever “waauw” bij het naar buiten gaan tegen mijn gezelschap dan “ik snap het einde niet, jij?”.

Speeldata: NTG GENT
Helaas niet meer te zien in Gent, maar wel nog in Amsterdam en Rotterdam.

© 2006 GENTBLOGT VZW