Gentblogt

Festival De Theaterbom

maandag 8 mei 2006 7u00 | ilse | 1 reactie
Trefwoorden: Theaterbom.

In 1999 organiseerden een bende Gentse, pas afgestudeerde artiesten het allereerste Festival De Theaterbom. Ze huurden de Minardschouwburg af en toonden er een weekend lang ongeziene voorstellingen aan pers en publiek. Het werd het begin van een traditie. In 2002 kwam er een al uitgebreider vervolg op 3 locaties: Minard, Nieuwpoorttheater en Bij’ De Vieze Gasten. In 2004 trokken 30 gezelschappen naar woonkamers, zolders, garages, lokalen, tuinen, straten, pleinen, parken, de kerk, op binnenschepen,….

Van woensdag tot en met zondag knalt het festival opnieuw op de Brugse Poort. Deze keer met meer dan 50 gezelschappen verdeeld over nagenoeg evenveel plaatsen uit de buurt. Meer dan 250 artiesten spelen meer dan 200 voorstellingen: muziek, theater, kindertheater, straattheater, verhalen, poppen en figuren, acrobatie, een fanfare, performances en installaties beloven de buurt vijf dagen stevig in de greep te houden. Wij gingen aan de vooravond van de theaterbom praten met drie jonge vrouwen die deze week hun eigen ding zullen doen op het festival.

vlnr: Katrien, Tine en Dominique

Dominique Collet woont op de Brugse Poort en maakt ondertussen al een zestal jaar theater, oa. bij Het Gevolg. Tine Laureyns studeerde in Gent en woont nu in Antwerpen. Katrien Pierlet is de jongste van de drie, woont in Gent en maakt momenteel voornamelijk jeugdtheater.

Katrien, jij brengt “Gezocht: meisje, 2 vlechten” volgende week. Wat mogen we verwachten?
Katrien: Zoals de titel al doet vermoeden, gaat het stuk over een meisje. Cassie, zo heet het meisje, gaat niet graag naar familiefeesten en snapt het allemaal niet zo goed: wat is nu die “herdenking” waar ze naartoe moet, en welke liedjes horen daar eigenlijk?
Liedjes?
Bij familiefeesten horen àltijd liedjes en elk familiefeest heeft zijn eigen liedjes: sinterklaas, kerstmis,…
Maar zo’n herdenking, wat moet je daar nu zingen, vraagt Cassie zich af.
Ze is dus een beetje in de war en wil eigenlijk gewoon niet op het familiefeest zijn. Ze houdt zich liever bezig met haar grote hobby: dingen uit elkaar halen en demonteren.
Bovendien blijkt op de herdenking al gauw dat haar familie heel raar is. Ze stellen rare vragen en gedragen zich vreemd. Op een bepaald moment denkt Cassie: ik ben hier weg! Ze kruipt onder de tafel, maar tot haar grote verrassing zit ze daar niet alleen…

We lazen dat het een voorstelling is vanaf zeven jaar. Hoe schat je die leeftijd in?
Katrien: Ik baseer me voornamelijk op de reacties van kinderen tijdens de try-outs. En ik lees heel veel jeugdboeken, zodat het makkelijker wordt om te bepalen welke taalbeheersing vasthangt aan welke leeftijdsgroep. Dat is allemaal relatief natuurlijk, de leeftijd die meegegeven wordt is eigenlijk niet meer dan een suggestie. Jongere kinderen kunnen trouwens ook meekomen, maar misschien zullen ze dan niet alles begrijpen.
“Gezocht: meisje, 2 vlechten” is eigenlijk verteltheater gecombineerd met muziek en liedjes. Ik heb het geschreven voor De Jeugdboekenweek en tour er nu toch al enkele maanden mee. Ik heb ondertussen een behoorlijk goed zicht op de reacties van kinderen op het stuk…

Dominique, jij hebt verschillende projecten op De Theaterbom. Het eerste mag zelfs het festival openen?
Dominique: Juist, wij openen met de dames van Het Meisjeshuis het festival met “Barbietrut”, een voorstelling die vooral door hen gemaakt is. Ik heb wel het repetitieproces begeleid en samen met hen het stuk geschreven, maar op het moment zelf zit ik net als iedereen in de zaal, tussen het publiek. Spannend…
(lees meer over Barbietrut hier. nvdr.)

En de andere voorstelling, die je samen met Tine maakt, is dat ook een jeugdvoorstelling?
Dominique: Neen, totaal niet. We zijn er op het moment nog volop mee bezig, maar het wordt duidelijk iets voor volwassenen.
Tine: Het stuk draait rond de ontmoeting van twee vrouwen in een park. Veel vertellen we er liever nog niet over, maar het gaat over liefde en over manieren om naar de werkelijkheid te kijken. “Liefde in tijden van ont-binding” vinden we zelf de sleutelzin van de voorstelling.
Dominique: Het fragment dat we nu spelen zal ongeveer een half uur duren, maar het is de bedoeling van het te laten uitgroeien tot een volwaardige voorstelling. De Theaterbom is een ideale gelegenheid om zo’n dingen uit te proberen en voor het eerst aan het publiek te tonen.

“De tuin van Marie”, zoals de voorstelling heet, speelt niet alleen in een park, jullie spelen het ook écht in een park?
Tine: Ja, dat is één van de mooie dingen aan de Theaterbom: er wordt gespeeld op locaties in de buurt, waardoor de band met het publiek een stuk intiemer wordt.
Dominique: Er zouden ook onverwachte dingen kunnen gebeuren, iemand die passeert en zich moeit in het stuk bijvoorbeeld…
Katrien? Waar speel jij jouw stuk?
Katrien: In de keuken van de kinderplaneet. Normaal gezien speel ik “Gezocht: meisje, 2 vlechten” in bibliotheken of CCs, dus op een echt podium. Ik ben dan ook bezig met stukken te herschrijven, zodat het beter op deze locatie past.
Tine: Dat is net wat zo leuk is eigenlijk, dat de locatie waar gespeeld wordt bijna een deel van het stuk wordt.
Katrien: Je krijgt ook sneller input van je publiek op deze manier, wat bij kinderen sowieso het geval is. Geen enkele voorstelling is dezelfde, want je betrekt de toeschouwers. Dat is leuk, als acteur.

Die betrokkenheid en die band met het publiek is ook typisch voor de filosofie van De Vieze Gasten, niet?
Dominique: Zij betrekken inderdaad de buurt altijd zeer nadrukkelijk bij hun projecten. Door theater weg te halen uit de traditionele “zaal” verlaag je bovendien ook de drempel voor een heleboel mensen. Mensen die nooit kaartjes zouden kopen voor een voorstelling in een cultureel centrum komen op deze manier misschien wel in contact met theater. Die laagdrempeligheid spreekt me wel aan, net als het contact met de andere mensen uit de buurt trouwens.
Ik woon zelf in De Brugse Poort en heb het gevoel dat ik meer contact heb met mijn buren sinds ik met hun dochters aan Barbietrut werk. We hebben iets om het eerste gesprek aan te knopen…
Tine: in het begin was de Theaterbom een festival in een aantal zalen hier in Gent, maar op die manier bereik je natuurlijk weer dezelfde groep mensen als altijd met je voorstellingen. Niet dat dat geen leuk publiek is, natuurlijk, maar het is boeiend om het een keer anders te doen.

Info:
De Tuin van Marie – theater van en door Dominique Collet en Tine Laureyns.
Zondag 14 mei om 20h, 21.15h en 22h in het Kokerpark.
Barbietrut- familievoorstelling vanaf zeven jaar door Het Meisjeshuis.
Woensdag 10 mei om 15h Bij’ De Vieze Gasten (Reinaertstraat 125)
Gezocht: meisje, 2 vlechten – familievoorstelling vanaf zeven jaar door Katrien Pierlet.
woensdag 10 mei om 15u00, 16u15 en 17u30, donderdag 11 mei om 17u30 in De Kinderplaneet (Kiekenstraat 4)

Foto door Bruno Bollaert.

© 2006 GENTBLOGT VZW