Dampuurt Kermesse, deel 2
Na de zomerstorm. Het drupt nog na. Na de hagelslag. Mensen staan al schuilende vergaard onder het afdak van de supermarkt dicht bij het tweede station van Gent. Werkmannen in hun overall, met de boodschappentas op de buis van de fiets, frigobox achteraan-op. Nat.
Een gekke exhibitionist waarschijnlijk, met de bleke magere billen bloot, in een los flodderend jaren zeventig rode voetbal-shortje en rode jaren zeventig trainingsvestje, schuifelt snel huppelend tussen de plassen door, ‘onopvallend’ weg uit de sexcinema op de hoek. Een paar euro’s lichter, neergeteld voor het besloten spelen met zijn goesting.
Turkse mannen die zich terug buiten aan hun café-tafeltje zetten, kijken hem misprijzend na.
Vijftig meter verder wordt er gebedeld voor eurocentjes, om te eten.
De have-nots, de lage lonen en de goedverdieners schuiven samen aan. Hier niet ‘ons kent ons’ maar wel ‘ieder negeert ieder’. Je waarheid ligt in je winkelmand, je koopkracht verdwijnt in de kassa.
De Dampuurt als vergaarbak van heel wat fraais uit Gent. Hopeloze gevallen waar zelfs Sint Rita haar heilige handen vanaf trekt. En temidden van de dope, den drank, de joints en veel vierde wereld miserie, draait de kermis verder door.
Kinderparadijs. Paradox.Eeuwige onschuld en eindeloze nostalgie.
De toekomst. Wat zal ze hen brengen?
© 2006 GENTBLOGT VZW
Mooi gezegd, ik herken het compleet.
Wow…is m’n eerste reactie…
‘k Ben der compleet sprakeloos van, van verre het prachtige & hoogstaande stukje leesblog die ik al heb gezien, en die dan nog vol waarheid zit…µ
Grtz!