Gentblogt

The World’s fastest Indian: feel good roadmovie

vrijdag 19 mei 2006 16u00 | jm | 1 reactie
Trefwoorden: bespreking, Studio Skoop.

Anthony Hopkins in een grappige rol, dat moet al lang geleden zijn. Voor deze fantastische acteur vormt dat echter geen enkel probleem: hij kruipt moeiteloos in de huid van Burt Munro. Burt is een Nieuw-Zeelandse motorfanaat die elk vrij uurtje vult met sleutelen aan zijn oude ‘Indian’. De ‘Indian’ uit de titel verwijst immers niet naar Munro, maar naar de motor. Munro droomt ervan ooit eens te kunnen nagaan hoe snel zijn machine wel gaat. En dat kan nergens beter dan in de uitgestrekte zoutvlaktes van Bonneville, Utah, USA.

Het lijkt er echter op dat het bij een weinig realistische droom zal blijven. De enige op wie Burt Munro echt indruk maakt, is het buurjongetje dat gefascineerd is door het eindeloze gesleutel van de oude man. Diens ouders zijn veel minder onder de indruk. Op één enkele vriendin na lijkt iedereen voornamelijk met enige vriendelijke meewarigheid op hem neer te kijken. En als bovendien duidelijk wordt dat Burt hartproblemen heeft, lijkt zijn droom helemaal onhaalbaar. Maar precies die hartproblemen bezorgen hem een nu-of-nooit-gevoel, waardoor hij zich met een –psychologisch belangrijk– duwtje in de rug van zijn vriendin, toch aan de moeilijke onderneming waagt. Utah is evenwel ver verwijderd van het landelijke Invercargill.

Dit is de start van een lange road movie waarin alles in een gezapig tempo verloopt, een mooi contrast met het uiteindelijke doel van de reis: bewijzen hoe snel zijn machine wel gaat. Nadat hij het nodige geld heeft verzameld, scheept Burt in op een vrachtboot die hem naar het gedroomde land moet brengen.

Burt kijkt overal even onbevangen tegenaan. Dat geldt voor de klussen op de boot (hij moet aan de slag als kok), maar net zo goed voor het voor hem vreemde gedrag van de taxichauffeur als hij in de VS is gearriveerd. Dat het hotel waar hij door die chauffeur is afgezet eigenlijk een daghotel is waar kamers per uur worden verhuurd, en dat de balie bemand is door een travestiet, het brengt hem nauwelijks van slag. Hij behandelt iedereen, hoe vreemd ze zich in zijn ogen ook mogen gedragen, met dezelfde vrolijke vriendelijkheid. Op die manier slaagt hij erin zowat iedereen voor zich in te nemen.

Er gebeurt nog ontzettend veel voor Burt kan deelnemen aan de race, maar zoals je als kijker uiteindelijk wel verwacht, komt het allemaal terecht. Deze film is geen meesterwerk, maar een goed gemaakte, veeleer traditionele film met een ronduit uitmuntende Hopkins. Je verlaat de bioscoop met een glimlach en dat gebeurt tegenwoordig niet erg vaak. Meer hoeft het niet te zijn!

(Burt Munro,) The World’s fastest Indian van Roger Donaldson met Anthony Hopkins. Te zien in Studio Skoop (aan St.-Anna).

© 2006 GENTBLOGT VZW