zomerzotjes
Zaterdags kroniekje ter bevordering van de samenlevingszin.
Heet.
Hij kijkt naar haar. Languit blank en liggend.
In een uit gedachtendraden geweven cocon zijn ze daar samen op hun eigen. In het kleine parkje. In de kleine stad. In de kleine stad met de nauwe straatjes. Een stad met arbeiderswoningen en met herenhuizen, elkaar omarmend binnen een brommende ring. Besloten.
Een publieke tuin. Hitte. De tijd. De tijd bewaren.
Het paradijs is een poort doorheen de tijd, eens je de poort gevonden hebt, de code ontcijferd, de sleutel bij de hand, kun je er steeds weer binnen en buiten.
Het ‘inner space-relax-holodek’.
Ruimte delen is indrukken ruilen. Een Turks kleuterje huppelt in al haar schattigheid naar het gespreide picknicklaken toe, haar gesluierde grootmoeder aan de hand mee-slepend.
De moemoe wil wel wat zeggen, maar ze is te Turks, en het koppeltje is te wit, te bezonnebrild en vooral, te Vlaamstalig.
Maar geen probleem. Er is ook nog de lach. Communicatie Cum Lauda.
De glimlach die hoort bij het ruimte-delen, maar dan wel gemeend, van harte, van diep.
Hij lacht binnenin ook nog wat, schuddebuikend in de buik, om alles, om gisteren en om vandaag. Zij lacht lief en vol aandacht breeduit het kindje toe; kinderwens, of meisjes onder elkaar, wie zal het zeggen?
De rust.
Honderd meter verder zoeven de auto’s druk.
Honderd meter verder is het weer serieus en ook gedaan met de pret.
© 2006 GENTBLOGT VZW
ge hebt dat taartje toch niet laten liggen hé ;-)
whahaha
@jeronimo.,ik laat niks ni liggen!:-)
dan heeft PW ook chance gehad? :-)