RSSOpeningsavond Blue Note Records Festival
Blue Note Records Festival, openingsavond. Door de inrichting van de feestenzone was onze auto weggesleept, wat enig getelefoneer en geregel tot gevolg had. Het was dan ook veel te laat toen wij, te voet, de stad doorkruisten op weg naar de Bijloke. Het was warm en de stad was zich duidelijk aan het opmaken voor de Feesten: er werden podia gebouwd en terrassen opgezet. Een drukte van jewelste.
Ook bij de Bijloke was het druk: het openingsconcert was qua ticketverkoop duidelijk een schot in de roos dit jaar. Wat ons echter onmiddellijk opnieuw opviel, was dat de site van het BNRF een rustpunt is binnen de Gentse Feesten: geen te drukke reclames, stijlvol ingericht met witte tenten, veel open ruimte en -dit jaar- veel lichtblauwe accenten.
Het openingsconcert is traditioneel het enige dat in de concertzaal van de Bijloke wordt gehouden en dat had ook gisteren zowel voor- als nadelen: de accoustiek is bijvoorbeeld zeer fijn in de concertzaal, wat de sfeer intiem en aangenaam maakte. Anderzijds waren er genummerde plaatsen én een hoop gesponsorde stoelen. Dat zorgde voor een heleboel lege ruimtes, wat de atmosfeer eigenlijk nooit ten goede komt. Zeker bij de eerste groep was dat -jammer genoeg- het geval.
Carlo Nardozza Quintet
Het was nochtans de moeite, dat eerste concert: de jury van Jong Jazztalent heeft net als vorig jaar bewezen dat ze fijne ensembles kan kiezen. Een jaar geleden waren wij immers zeer te spreken over Robin Verheyen Trio (winnaars 2004) en dat was nu niet anders voor het Carlo Nardozza Quintet dat wij gisterenavond aan het werk zagen. Deze bende vrienden die toevallig ook allemaal musiceren, wat mooi meegenomen is (zoals Nardozza het zelf in gezapig Limburgs omschreef) trakteerden ons immers op een gevarieerde jazz-set, waarmee ze het publiek ruim een uur bleven boeien.
Soms rustig, soms opzwepend, bij momenten New Age-aandoend (het kabbelende In Dreams bijvoorbeeld) en dan weer uptempo. Ook in de klanken en ritmes hoorden we heel wat variaties: niet alleen swingend en bij momenten zeer vrij qua solering, maar sommige passages deden ons denken aan klassieke composities, aan folk en zelfs marsmuziek. Fijn, die afwisseling.
Dit quintet met bezieler Carlo Nardozza op trompet, Daniel Daemen op sax, Melle Weijters op gitaar, Tom van Acker op bas en Steffen Thormaehlen op drums, heeft duidelijk een hoop talent in huis. Wij noteerden dan ook hun debuut Making Choices op ons CD-verlanglijstje. U hen nog gratis aan het werk horen en zien op maandag 24 juli in het Duvel Droomschip aan het Emile Braunplein.
Dianna Reeves
Tijdens de pauze bleek het openluchtgedeelte van Bijlokesite al een stuk afgekoeld te zijn. Een aangename verpozing na de toch wel heel warme zaal.
Toen Dianne Reeves echter drie kwartier later het podium besteeg, bleek al gauw dat de temperatuur nog een paar graadjes zou stijgen in de loop van het concert. Deze Amerikaanse dame werd geïntroduceerd door een grote baas van het Blue Note Records-label, nadat deze uittredend burgemeester Beke in de bloemetjes gezet had. Frank Beke kreeg naast een Blue Note CD box cadeau ook een life time VIPpass voor het BNRF van organisator Bertand Flamang. Dringend eens burgemeester worden, schoot het door ons hoofdeke.
Terzake echter: Dianna Reeves werd vakkundig begeleid door drie heren, die zij als een perfecte dirigente naar haar hand zette. Peter Martin op piano, Greg Hutcherson op drums en Reuben Rogers op bas bleken naast good personal friends van Miss Reeves ook begenadigde muzikanten. Samen zorgden ze voor anderhalf uur topentertainment, dat ons na afloop ietwat verslagen en aangedaan achterliet.
Reeds bij het eerste nummer liet Reeves met een uitgebreid beebopbabiebopbabop het enorme bereik van haar stem horen, wat haar een eerste bewonderend applaus opleverde. Het zou het eerste zijn in een lange reeks.
Ook hier zorgde -naast de indrukwekkende stem, natuurlijk- veel variatie ervoor dat het concert geen moment ging vervelen. Intieme momenten wisselden af met swingende nummers. We werden tot tranen toe ontroerd en klapten tien minuten later enthousiast mee in het ritme.
De jazz-diva toonde zich naast een ongelooflijke zangeres ook een geëngageerde dame met gevoel voor humor. Ze kreeg met het grootste gemak en een nog grotere naturel de lachers op haar hand met verhalen over George Clooney (“You know, some people look really good on screen and when you see them in real life you think: what happened to you. (korte stilte) Well. That’s not the case with George.”) en toonde zich kort daarna begaan met wat er in de wereld aan de hand is door het conflict tussen Libanon en Israël aan te snijden.
Bij de bis legde deze klasse-madam tijdens het zingen haar microfoon weg en bleek ze onversterkt zowat even luid en zuiver te klinken. Wij zaten met open mond toe te kijken en toen de zaallichten aangingen bleven we zelfs nog even volkomen sprakeloos. En geloof ons, dat komt niet veel voor.
Dianne Reeves was de perfecte opener voor wat een fijn festival hoort te worden. De halve Gentblogt-crew loopt vanavond alvast op de Bijloke rond om de grote John Zorn aan het werk te zien. Maar daarover leest u morgen ongetwijfeld meer.
Meer foto’s van de openingsavond:
© 2006 GENTBLOGT VZW
die foto van diane is gewoon weg pure jazz and soul!