Gentblogt

Puppetbuskersfestival 2006, dag 1

maandag 17 juli 2006 10u37 | San (tekst), Charles Strijd (beeld) | 1 reactie
Trefwoorden: EFTC, figurentheater, Gentse Feesten, Puppetbuskers.

Met de start van de Gentse Feesten is ook het Puppetbuskersfestival begonnen.

Mensen van alle nationaliteiten zullen tijdens de feesten hun kunnen tentoonstellen wat poppen betreft. Nu, ik zeg poppen, maar het is eigenlijk veel meer dan dat. Om juist te weten wat exact ga ik de komende dagen proberen zoveel mogelijk voorstellingen mee te pikken. Persoonlijk vind ik het poppenspel namelijk vreselijk wijs.

Deze namiddag ben ik met de kinderen naar het Europees Figurentheatercentrum (EFTC) getrokken. In het Centrum zelf is wel een toegangsprijs te betalen maar voor de mensen die dit niet zien zitten, niet getreurd: de (meeste) groepen treden doorheen de stad op (Emile Braunplein, Vredeshuis, Kalandeberg, …) en daar zijn ze dan gratis te bekijken.

In het Centrum is het wel aangenaam vertoeven: een gezellige binnenkoer, de nodige stoelen en tafeltjes, een bar voor drankjes en zelfs taartjes, en genoeg schaduw. Wat wel mag met dit weer, zeker als je een tijdje moet stilzitten.

Het eerste optreden was Snotgurk door Barbar, een Gents gezelschap bestaande uit twee personen. De Snotgurk is een raar wezen dat niet tegen geluid kan. Als hij een (voor hem) vervelend geluid tegenkomt vangt hij het en stopt hij het in een bokaal. Zo vangt hij ook de stem van de koning omdat die te veel snurkt. De kat van de koning vind dit helemaal niet leuk en gaat op zoek naar de stem van zijn baasje. Hij krijgt hierbij hulp van een vogeltje en een uil.

Een echt leuk verhaal gebracht met marionetten. Het verhaal blijkt enerzijds uit de dialoog tussen de personages en anderzijds wordt met liedjes de verhaallijn verduidelijkt en aangevuld. De voorstelling werd geïntroduceerd als zijnde voor de allerkleinsten en dat merkte je als volwassene wel een beetje: soms iets té traag. Maar alle kinderen waren volledig in de ban van het stuk: ze zaten op het puntje van hun stoel (als ze al bleven zitten) en gesticuleerden driftig mee.

Een aanrader voor wie zijn kinderen een half uurtje wil laten wegdromen. Nog te bezien op dinsdag 18 juli om 15u in het EFTC en op woensdag 19 juli om 16u45 en 18u30 telkens op het Emile Braunplein.

De tweede voorstelling was Rosamund, die Starke en werd gebracht door Papilio uit Duitsland. Geen groep maar een jongedame die een voorstelling brengt met popjes die kleiner zijn dan haar hand.

Rosamund is de dochter van een koning en koningin zonder koninkrijk. Haar vader wil dat ze trouwt met een prins zodat hij een koninkrijk zou hebben maar daar is Rosamund het helemaal niet mee eens: zij vecht liever en gaat liever op avontuur. Als haar vader haar wil uithuwelijken gaat ze er vandoor.

Een voorstelling die een beetje tegenviel. Het is een stuk dat volledig gesproken (dialogen, monologen, verhaallijn) wordt en in het Engels wordt gebracht. Gezien het verhaal is het vooral op kinderen gericht en die haakten relatief vlug af door die taalbarrière. Het leek ook wat lang te duren, maar dat kan aan mij liggen, want ondanks een andere draai aan het klassieke sprookjesverhaal is het einde toch voorspelbaar.

Nog te zien maandag 17 juli om 16u30 in het EFTC.

Het Franse Compagnie Caboch’art mocht met Pinces sans rire als derde de namiddag voortzetten.

Het scenario: hoe een stadje reageert als een *buitenstaander* zich onder hen komt vestigen. De vooroordelen, de ons tegen hem mentaliteit, de angst voor het onbekende, …

Een echt fantastisch goede act. Een voorstelling voor jong en oud. Het decor komt uit een eenvoudige koffer. De *personages* zijn wasknijpers en de decors zijn gemaakt van (stukken) vouwmeter, blikjes, (lege) botervlootjes…: in een mum van tijd wordt zo alles aangepast aan de noden van het verhaal.

In tegenstelling tot de vorige voorstelling vormde de (Franse) taal hier geen barrière. Voor de volwassenen die het Frans machtig zijn is het een geniale voorstelling: het verhaal is zeer grappig, de man is rad van tong, veel woordspelingen, impliciete en expliciete sexuele verwijzingen, … Ik heb zeer goed gelachen. Voor hen die het Frans niet (volledig) machtig zijn blijft de voorstelling overeind door de mimiek van de poppenspeler en de manier waarop hij het verhaal verteld. Zelfs zonder het te verstaan kan je begrijpen waarover het gaat en of het al dan niet grappig is.

Ga dat zien! bijvoorbeeld op maandag 17 juli om 15u in de Veldstraat, dinsdag 18 juli om 15u op het Fonteineplein of woensdag 19 juli om 15u in De Dolfijntjes – Scheldeoord of om 18u in het Vredeshuis.

De voorlaatste act was Compagnie du rêve met La Ménagerie, nog een Franse voorstelling.

Een non-verbale voorstelling waarbij allerlei soorten marionetten, van houten poppen tot tot poppen omgetoverde koffiepotten en schenkkannen, van kartonnen vogels tot een grote knuffelhond, op muziek dansten en bewogen.

Enorm leuk en enorm aantrekkelijk, zeker voor kinderen maar ook voor volwassenen. De aanwezige kinderen werden als een magneet aangetrokken en klommen bijna op het podium om mee te kunnen doen en spelen met de poppen. Gelukkig vond de poppenspeler dit absoluut niet erg en waar mogelijk betrok hij de kinderen.

Wij kregen een half uurtje te zien maar blijkbaar is het een voorstelling van anderhalf uur (of meer): de volgende stukjes zal hij de komende dagen in de volgende voortellingen brengen. Het komt er dus op aan in de gaten te houden waar hij volgende keer zal optreden om andere stukken te zien.

Om u te helpen: maandag 17 juli om 15u op het Fonteineplein, dinsdag 18 juli om15u in de Pauwstraat, woensdag 19 juli om 15u op het Edmond van Beverenplein, donderdag 20 juli om 15u in de Dolfijntjes – Scheldeoord en ten slotte vrijdag 21 juli om 15u in Dienstencentrum – Nieuw Gent.

De afsluiter vandaag werd gedaan door Theater Suer met Het ei uit Nederland.

Het eenvoudige verhaal van een vogel dat nestruimte zoekt en vind. Een zeer mooie visuele voorstelling. Het lijkt eerder een kunstwerk dan een poppenspel gezien alles gemaakt is van (geroest) ijzer. Heel betoverend, zonder woorden en voor alle leeftijden.

Niet te missen. Nog te bekijken op maandag 17 juli om 16u45 op de Kalandeberg en op dinsdag 18 juli om 16u45 op het Emil Braunplein.

© 2006 GENTBLOGT VZW