RSSAbsynthe Minded op Boomtown
Gisterenavond speelde Absynthe Minded voor eigen publiek. Na een geslaagde doortocht op Boomtown vorig jaar waren ze ook dit jaar weer van de partij, en ze hadden er duidelijk zin in.
Het gaat goed met de groep. Als voorprogramma van dEUS toerden ze al Europa door, en enkele weken terug gaven ze een zeer gesmaakt optreden op de moeder aller Belgische festivals, rock Werchter. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de Oude Beestenmarkt gisteren behoorlijk vol zat.
Voor Venus was er blijkbaar minder interesse, want toen we aankwamen was er plaats te over. Onterecht echter. De Brusselaars mogen dan niet bekend zijn, ze brachten een meer dan aanstekelijke set. Misschien loont het inderdaad de moeite om zo nu en dan eens over de grenzen van het Vlaamse landsgedeelte te kijken naar wat er muzikaal beweegt in het Brusselse en Waalse gewest. Je moet het overigens maar doen: in de verzengde hitte zoals we die nu kennen ongeveer een uur van jetje geven in een kostuum.
Na Venus was het nog meer dan een uur wachten op het volgende optreden, en in dat uur liep het plein langzaam maar zeker vol. Vanaf een kwartiertje voor het optreden stonden we als sardientjes in een veel te klein blikje geperst en was het onmogelijk nog veel te bewegen zonder iemand een elleboogstoot te verkopen.
Absynthe Minded laat zich niet eenvoudig in een hokje duwen. Hun geluid is enorm divers, maar toch steeds weer herkenbaar. Ze staan voor de mooie songs van Bert Ostyn en bezielde muzikanten, en hun opstelling met viool (al kan Renaud Ghilbert uit zijn viool een arsenaal aan geluiden krijgen die soms perfect de plaats van een gitaar innemen), piano, bas en gitaar is eens wat anders dan de klassieke elektrische bas en gitaren die je normaal op dit podium ziet.
Niet enkel de groep had er trouwens zin in, maar ook het publiek. Er werd meegeklapt en gezongen, gedanst en gesprongen, en zelfs twee rolstoelers wurmden zich door de opeengepakte massa. Halverwege het optreden kwam er ook weer wat meer ruimte in de massa.
Het optreden dan. Ostyn blijft een erg rustige en verlegen frontman, maar was toch spraakzamer dan anders. Alhoewel de groep zoals eerder gezegd veel verschillende stijlen beheerst, beginnen ze toch almaar meer echt te rocken. Af en toe ging er eens een groepslid op de grond liggen of ergens op staan, om dan vanuit die positie rustig verder te spelen.
Na een uur kwam er een ronduit perfect einde aan een heel sterk optreden, met eerst het schitterende My heroics part one, heel ingetogen, om dan weer los te barsten met Mary’s Hotel (fire sets in). Het publiek had echter zin in meer, en dat kreeg het ook, met nog eens 20 extra minuten muziek onder de vorm van 3 bisnummers. Het allerlaatste nummer van de avond werd I’m waiting for the man van The Velvet Underground.
Foto’s: Jeronimo en D.
Meer foto’s hier
© 2006 GENTBLOGT VZW