RSSBNRF: lege feesten
Geen kat was er voor het eerste optreden gisteren. “Neuh, er staat geen hond, man”, verbeterde mijn Nederlandse collega Liesbeth (van JazzPodium).
Jazz Juice kondigde zichzelf aan als een experiment tussen een DJ en live muzikanten. Weliswaar van een totaal andere leest geschoeid dan de samples van Uri Caines Bedrock.
DJ Graham B gebruikte (voor de gelegenheid) jazz standards die hij vermangelde tot een clubsound met dansbare latin beat, waarop de muzikanten –trompet, altsax, keyboards, percussie én zang– gretig inpikten. Het leek me perfect voor die club-scène, al moet ik onmiddellijk toegeven dat ik daar absoluut geen ervaring mee heb. De zangeres was niet meteen de nieuwe Billie Holiday te noemen, maar ik was al (een beetje) tevreden zolang ze zich niet te veel aan het scatten waagde.
“We can do hip-hop, we can do jazz, we can do salsa. What do you want?” vroeg Roldán González, één van de vier rappers van Orishas. Hip-hop en salsa kregen we in overvloed, van jazz heb ik weinig gemerkt. Dat hoefde ook niet, in dit tweede luik van Het Festival, want het publiek was gisteren duidelijk gekomen om te dansen. Nog een geluk dat de temperatuur in de tent iets afgekoeld was, want de kudde (tiener-)meisjes die de eerste rijen bevolkten, waren anders gegarandeerd in zwijm gevallen voor de charmes van de Cubaanse jongens. Een totaal ander publiek –ondertussen iets talrijker opgekomen dan voor Jazz Juice– dan bij US3. Al stak die laatste groep er met kop en schouders boven uit.
Fiesta! vooral bij Amparanoia. De tent was amper voor de helft gevuld (als het al zoveel was), maar Amparanoia kreeg iedereen aan het dansen. De associaties met Mano Negra en Almodóvar liggen voor de hand; de band leek zo uit een film van de Spaanse regisseur gestapt.
Amparanoia is de groep rond Amparo Sanchez, die op 16-jarige leeftijd reeds haar eerste band uit de grond had gestampt. De muziek is zonder meer aanstekelijk, als is ze misschien een beetje te doorzichtig. Percussie en lead gitaar blijven voorzichtig op de achtergrond, zodat alle aandacht gaat naar de zangeres en de bassiste (Carmen Niño). Trompettist (José Alberto) zorgt voor de dramatische toets. Één groot feest –zelfs bij de meest schrijnende liedjes– en de perfecte opwarmer voor het slotconcert.
Want als Amparanoia al een feest was, dan ging iedereen pas écht uit de bol bij Los Van Van. Een vrolijk chaotische boel, met veel te veel (?) muzikanten en een wel verschrikkelijk rondborstige zangeres. Wat ze misten aan subtiliteit hadden ze des te meer aan présence en enthousiasme, waarmee ze zelfs de heren in het ‘perskot’ aan het dansen kregen. Een opvallende grote vertegenwoordiging van ‘Latijnse’ Gentenaars, gisterenavond, die duidelijk goed wisten wat voor buitenkans die concerten waren.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik was er ook vorige zaterdag, 22 juli, op het BNRF in de Bijloke. Een gezellig festival met leuke mensen en bereikbare artiesten. En het is er niet zo druk als op de Gentse feesten. Vorig jaar was ik er voor het eerst. Voor Mariza en Omara Portuondo. Toen stond de tent vol, nu was het toch heel wat minder. Spijtig.
De Orishas hebben echt hiphopbloed in hun aderen stromen. Ambiance verzekerd. Er was veel te weinig volk voor deze bende. Maar het is eigenlijk dansmuziek voor de latere uurtjes…
Bij Amparanoia had ik vooraf wat vragen. Maar Amparo Sanchez heeft de verwachtingen meer dan ingelost. Ze bracht duidelijk sfeer in de tent. Er werd veel gedanst. Maar waarom op dat moment de hemelsluizen moesten openbarsten zal voor altijd een raadsel blijven.
In de tent bleef het echter broeierig heet.
Het leek Cuba wel. En daarom kwam Los Van Van ons onderhouden met Cubaanse Rueda de casino. Een gedreven vorm van Salsa. Voor de dansende enthousiaste menigte mocht het duren tot de ochtend. Maar na 2 uur hield Los Van Van het voor bekeken. Het was genoeg geweest.
Na het nuttigen van een frisse pint konden we tevreden vertrekken. Op naar een volgend Blue Note Records Festival. Nu ze extra-subsidies hebben gekregen kunnen ze misschien meer aandacht besteden aan een betere communicatie. Want het bekendmaken van de geprogrammeerde groepen is heel laat op gang gekomen. Wellicht was dat de voornaamste reden voor de soms lauwe opkomst. Of houden de Gentenaren toch meer van de feesten in het centrum van de stad dan aande rand?
Hee Bruno,
Leuke stukken op Gentblogt van jouw hand! Ik dacht er ineens aan om effe te gaan checken, een maand na dato..
Ik ben momenteel aan het schrijven voor Noorderzon, hier in Groningen. Dat is een theater-muziek-film-crossover-festival in een mooi park in de stad. Gisteren een te gekke circusvoorstelling gezien van http://www.cie111.com/. Vanavond weer nieuwe dingen. Je kent het moordende tempo nog wel! Hoe gaat het met jou?
groeten!