RSSBoomtown : de wiegeliedjes van Tom Verlaine
Op de voorlaatste dag van het festival koos Boomtown voor de combinatie van jong aanstormend Belgisch talent, The Hickey Underworld en Madensuyu, en de oude gevestigde waarde Tom Verlaine. U, en met u mensen als Bent en Reinard van Das Pop en Dijf, leek ons vooral de voorkeur te geven aan het jonge geweld. Ieder zijn voorkeur natuurlijk.
Met The Hickey Underworld stond de winnaar van Humo’s Rock Rally op het podium. Wie The Hickey Underworld zegt, zegt lawaaibrij, leuk klinkende lawaaibrij evenwel. U was blijkbaar nieuwsgierig want talrijk aanwezig. Het viertal bezorgden u met hun noiserock alvast het nodige vertier.
De volgende band, Madensuyu, speelde als Gentenaars een thuismatch. Hoewel slechts met 2 slagen zij er ook in om de nodige decibels te produceren. De bassen klinken ons nu nog steeds in de oren. Een strak optreden overigens van de groep. Dit smaakte naar meer.
Geen punk, geen postpunk, zelfs geen nootje loeiharde rock. Tom Verlaine is een man van luisterliedjes geworden: 2 guitaren en 1 stem. Enkel de echte fans van het genre hielden het dan ook vol. Toegegeven, het guitaarwerk van de man en zijn compagnon is subliem, maar het was geen echt Boomtownoptreden. Menig Boomtownadept zag je dan ook gapen, terwijl de echte fans met een gelukzalige glimlach aan het genieten waren.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik was ook een beetje verbaasd bij Tom Verlaine. Punkrock, huh? Maar eigenlijk zeer aangenaam verrast. Het was misschien niet wat ik verwacht had, maar zo mogelijks nog beter. Eigenlijk net wat ik nodig had die avond. Cdtje gaan halen denk ik :-)
Erg goed optreden was het van Tom Verlaine ( & Ripp ), de gelukzalige glimlach staat nog steeds op m’n lippen. :)
Madensuyu was wat belabberd begonnen, er was precies een energietekort om de gedrevenheid over te brengen op het publiek. Maar dat veranderde helemaal na ‘Suck On More To Come’ (eerste maal), en Fuck, wat een apotheose !
Iedere keer ik ze zie worden ze beter en beter.
Energietekort? Blijkbaar vond men het plots nodig om de geluidsbegrenzer naar beneden te halen, want het optreden van Madensuyu klonk verdacht stiller dan alle andere optredens, zoals vele anderen met mij hebben opgemerkt. Gelukkig hebben die jongens zich daar niets van aangetrokken en zichzelf én het publiek letterlijk naar hogere sferen gemept. Wat een energie! Wat een heerlijke eenvoud! En vooral: wat een steengoeie muziek!