RSSInternationaal Straattheaterfestival: een impressie
Een mens zou het soms vergeten, dat de feesten meer zijn dan hopen muziek, drank, veel volk en vettig eten. Dat er ook een internationaal straattheaterfestival is. Met onwaarschijnlijk goeie dingen…
Ik was het echter niet vergeten. Ik had op voorhand het aanbod braaf doorsnuisterd en een aantal dingen aangekruist, maar door de hitte kwam ik overdag mijn huis niet meer uit. Compleet suf in het stadspark liggen slapen, of gewoon in de zetel, alles behalve in de zon lopen. Gisteren kon ik mezelf er plots wel toe brengen om overdag eens buiten te komen en zo, op de valreep, nog wat straattheater mee te pikken. En daar heb ik geen spijt van. Als ik de Gentse Feesten dit jaar met één goed voornemen afsluit, dan is het wel om volgend jaar veel meer voorstellingen te gaan bekijken!
Tango Sumo РDeuxi̬me Round
In een soort boksring bevinden zich enkele tafels en stoelen. Het lijkt wel een café. Vier mannen staan of zitten in deze ring. Op de achtergrond is er accordeonmuziek. Eerst zitten de mannen alleen, ieder zin zijn hoekje. Langzaam aan komt er contact, ontspinnen er zich een soort van gevechten. De allianties wisselen constant, een tegen een, twee tegen een… Geregeld zijn er ook momenten van rust, die de dansers in deze hitte maar al te goed kunnen gebruiken.
In de zeer beperkte ruimte geven deze Fransmannen een knap staaltje van moderne, zeer toegankelijke dans. Dynamisch, grappig, speels, mooi om naar te kijken; zowel volwassenen als kleine kinderen konden dit stukje straattheater smaken.
Abigail Collins РUne Femme Expos̩e
Het publiek zoekt een plaatsje op de tribune op het Braunplein. De voorstelling is nog niet begonnen, mensen lopen af en aan. Plots duikt er een vies vrouwtje op, die onschuldige voorbijganger er van langs geeft met haar grote Aldi-tas. De mannen in het publiek zijn zo mogelijk nog minder veilig dan de vrouwen (‘lekker lekker’)… Plots verdwijnt het vrouwtje onder een soort cocon, en in plaats van het vieze dametje komt er in een strak rood turnpakje gehulde jonge vrouw tevoorschijn. Nu kan de show echt beginnen.
De in London geboren en momenteel tussen Antwerpen (vandaar het goede Nederlands) en Melbourne pendelende Collins geeft een erg gesmaakte show. Ze speelt een vrouw die werk, man en carrière kwijt is en nu op straat leeft. Ze probeert haar carrière wanhopig weer op de sporen te krijgen, ‘the show must go on!’. Dat doet ze onderandere door een komisch hoelahoepnummer, een tragikomische uitvoering van het zwanenmeer (met schoenen die bestaan uit verkeerskegels) en met een soort dodensprong op het einde.
Haar nummer moet het vooral hebben van de spitse humor (‘no photo, I didn’t shave there’, het eeuwige worstelen om te voldoen aan het beeld van de glamour-girl) en van de de ‘vrijwilligers’ (mannen die ze onder zachte dwang uit het publiek haalt en aan het werk zet) . Quote van de dag, net voor haar ‘dodensprong’ in de arme van de angstig kijkende vrijwilligers: Don’t worry, it’s like sex with my husband, over in a second’.
Sterk!
Internationaal Straattheaterfestival vzw – Tango- & Flamencofoon
Wat doet een mens als het verschrikkelijk warm is, het zijn Gentse Feesten en hij heeft verlof maar geen tuin? Hij trekt naar een stadspark in de buurt om daar wat te gaan luieren in de schaduw. Zo ook vorige vrijdag. Krantje mee, handdoek, wat fruit, flesje water,… Na een uur of twee was ik het lezen wat beu, en was ik zo half en half in slaap gevallen.
Plots hoor ik violen, muziek! Ik hef mijn hoofd op, en zie 5 meter verder hoe een man en een vrouw een langwerpige blauwe doek in het gras leggen. Blijkbaar had een meisje van een groepje dat wat verderop in het gras zat, de tangofoon gebeld! En dus waren ze hier dan, twee tangodansers die tussen de luilakkende mensen in het park een nummer dansten. Leuk!
Zo plots als ze er waren, zo gauw waren ze ook weer weg, en route naar de volgende afspraak. Zo verrast worden, het heeft wat!
© 2006 GENTBLOGT VZW