Gentblogt

Montgomery in Charlatan Deluxe

maandag 24 juli 2006 11u07 | an | 5 reacties
Trefwoorden: Charlatan, montgomery.

Montgomery; het enige wat die naam me zei was het metrostation in Brussel waar ik iedere weekdag langs moet, omdat dat nu eenmaal de weg is naar mijn werkgever. Maar nu betekent deze naam veel meer voor mij; nl. goeie, stevige rock. Montgomery is de kersverse groep die achter frontman Tom Derie staat. Ik herinner mij deze zanger toen ik bijna 10 jaar geleden (als jonge studente) ooit eens verdwaald geraakte in de straten van Gent en terecht kwam in de vleeshallen aan de Groentenmarkt op een optreden van Soapstone. Van het optreden zelf herinner ik me weinig, maar dat de man toen al een flamboyante persoonlijkheid bezat, dát zei me wel iets. Nu, zoveel jaren later is hij ouder, en definetely wijzer geworden door in zee te gaan met Dj 4T4 voor het muziekconcept “Ultrasonic”. Maar zijn eigen groep “Montgomery” is een ijzersterke rockgroep die het bespreken waard is. Bemand met 3 gitaristen en een drummer stond Tom Derie kettingrokend—en dito rauwe stem—als een rots in de branding op het podium in de Charlatan.

In het begin van het optreden was het nogal kalmpjes, op vlak van het volk welteverstaan. Nochthans kon dat de groep niet deren want zij vlogen er onmiddellijk in. De zanger heeft een goed doorrookte stem dat uitstekend past bij de vurige soulful rock dat ze brengen. Goeie dansbare ritmes maken hun muziek opzwepend en karaktervol. Er was een Daan-gehalte aanwezig, en Tom vergeleek zichzelf ook met deze stijlicoon; “ik klink een beetje gelijk Daan, vind ge nie?”. Tja, ik denk dat de Gentse Feesten, de drank en de nicotine wel zullen geholpen hebben bij deze vergelijking. Met de slippers aan en enthousiast springend bezong hij zijn liefdesleven, zichzelf en alles daarrond met de sfeer van een roadmovie. Onderwijl bestelde hij fijntjes en met half dichtgeknepen oogjes een whiskey voor zichzelf en een pintje voor zijn kompanen. “Why don’t you give me a chance“, zong hij rauw, en ik denk dat de menigte dat al lang gedaan had. Naast die goeie ruige rock kwamen er zalige bluesy deuntjes meespelen “babe, I’m so glad you’re here” – aah smelt smelt – was een eervolle ode aan zijn “vriendin die nog een beetje aan ‘t slapen is” … ze zal content zijn …

“Graag zien” met Tom Derie, daar doen we ‘t tenslotte voor. De man met mega-sexappeal – en hij weet dat verdomd goed van zichzelf – mag altijd het leven komen bezingen voor mijn part. Als de gitaren beginnen te grommen “down baby down, I’ll get down on you“, man man, de muziek ademt sex uit (ofwel ligt dat aan mij). Maar de rock zweepte het volk wel op dat langzaamaan binnen sijpelde. Met het occasionele handgeklap – om het ritme aan te geven – en de zanger zijn treffende persiflage op Daan met toegeknepen deugnietoogjes, maakten dat mijn heupen onwillekeurig begonnen mee te swingen.

“The last train” is een roadmovie nummertje, riding on the highway of my existance, me dunkt… gewapend met zijn marimba’s, deed wat 70′s-achtig aan met momenten. Hier en daar een hint van The Doors kwam er door, niet zo donker, maar het rauwe zat er zeker en vast in verweven. Op het einde van het optreden, en met een paar liter van het nodige zweet over zich heen, én het traditionele “bis-applaus” van het verlangende publiek, kwam Tom terug voor het laatste van het zogezegde “Daan-repertoire” (zoals hij het zelf noemde). Het laatste nummer was een cover van “I just wanna make love to you“… en zo maakt hij zijn reputatie als notoire loverboy waar.

Pornorama hebben we moeten missen – ja inderdaad, er zijn nog steeds mensen die moeten werken – maar dit optreden smaakte naar meer. Met nog een laatste obligatoire pintje in de hand aan de ingang van Charlatan Deluxe en het nummer “That’ll be the next time” dat schalde door de Vlasmarkt, kon ik alleen nog bedenken “inderdaad, next time I’ll be here again”…

© 2006 GENTBLOGT VZW