RSSRand van de stad
een kroniekje over een gedichtje dat eigenlijk liever een haiku zou willen zijn
de lucht is koel en het donkert*
dit is het einde van een zomer
hierachter vloeit traag de stroom die stinkt
langs de skyline van mijn stad die straks
braaf gaat slapen
hier regeren
spinnen, muggen, naakte slakken,
en
oVervliegende ganzen, herfst.
jaren nog te gaan,
denk ik dan,
hier naast hen die eeuwig zwijgen.
© 2006 GENTBLOGT VZW
mooi heel sfeervol in dit druilerige weer, een mens zou er voor minder melancholsich van worden!
Gentbrugse meersen?
Mooi beeld – vooral die licht/donker overgangen.
@JM, inderdaad, meersen vlak naast kerkhof.
De lucht klopt aan en maakt zich baardend als de man
die haardend zonder sokken een gedichtje schrijft.
Want wat hij net las vond hij triestig, niet van inhoud maar van speelsheid.
Koelte is koud kwaadaardig en harig als het over blauwe tepels gaat. Maar zuurstof wordt warm als het bellen zijn waaruit een blonde tweeling zijn mama baart.
Wat ik maar wil zeggen is dat woorden oorden zijn waar hij die een gedicht schept een vuur mee wakkert. Akkert hij de bomen waarmee hij hutten optrekt die menig mens moet redden , van het barre en het blauwe, stijfharige vekoude.
Het water mag dan nog zo stinken, het blijf dan toch het topje blinken, van de leie in jou neus verdomd.
Want daar stroomt uw lente, daar stroomt je herst,
daar blinkt de snot en niet in de cliché van wat woorden die een krijtrand maken, een schrijver moet schaken en zijn lezers met witte lakens verdrinken. Hij dient met een woord als kindertijd zichzelf te verminken tot een akoord van losse flodders die als lente uit de grond schieten en met open vizier dit tekstje aan het jouwe nieten.
En als het dan toch winter word laat de leie dan niezen, zijn water op jou tandvlees kiezen. Laat de takken aan hun bomen vriezen en kolmeesmoederstront. Want als je éénmaal achter blijft dit klevend in jou diepste wond, zal dit stukje stank nog warm zijn terwijl hen die eeuwig zwijgen een warme wafel eten en met suiker in hun mondhoeken nog steeds niet hebben begrepen waarom iemand zijn weemoed naamloos en zonder te schudden de wereld durft in te spuiten, . Schaamt hij zich, zo niet, zou hij het beter…
@ ei, Brecht, lach mee een aander ei joenge…:-)
cfr.https://www.peterwaterschoot.be/content.php
meer van ‘t zelfde, in zichzelve geknipt.
Geef mij toch maar good old Guido Gezelle.
Middelste foto is toch al een eindje voorbij het kerkhof …
Ben op die weide (en die ernaast) zo’n 25 jaar geleden nog naar paardenkoersen komen kijken … als ik me niet vergis staan er zelfs nog restanten van de kantine waar ik toen voor het eerst paprika-chips kreeg … weet iemand hier iets meer over?
En dan die goal … oefenterrein van FC Heirnis? FC Gentbrugge? FC Moskou?
Nie pleuie Peter! Wat kunnen sommigen toch hermetisch denken en schrijven.
Ik dacht dat een Haiku de eerste aanzet was tot een kettinggedicht, niet?