Gentblogt

De droom

zondag 3 september 2006 9u32 | Koen Vanbrabant | 5 reacties
Trefwoorden: cirkulerend.

Cirkulerend in Gent, studenten verhalen over hun stad (19)

Er wordt wel eens geopperd dat Gent een studentenstad is. Niets is minder waar natuurlijk. Gent telt ongeveer 50.000 studenten, en dat op een totale bevolking van ongeveer 230.000. Frank Beke, die niet onterecht de beste burgemeester van het land genoemd wordt, zei een aantal jaren geleden dat het jonge volkje “door hun jeugdige dynamiek zorgt voor speelse creativiteit en door hun onbevangenheid ook een rijkere schakering aan het stadsleven geeft.” Zo poëtisch willen we het nu ook weer niet uitdrukken, want het mag ook wel eens gezegd worden dat een hele hoop studenten niet meer zijn dan een soort levende versiering van de stad.

Zo zijn er de pendelstudenten. Ze staan elke dag voor dageraad op, komen met de bus of de trein naar de stad, en zorgen er voor dat ze voor het donker weer thuis zijn. Een variant daarvan zijn de ‘wekelijkse’ pendelstudenten: het zijn studenten die hier wel op kot zitten, maar elke vrijdagavond vertrekken naar de meest onooglijke dorpjes, om zondagavond terug te keren. Vanaf het station gaat het te voet verder. Op hun rug torsen ze een loodzware oversizede rugzak, gevuld met de diepgevroren restjes van de afgelopen week. We mogen zeker niet generaliseren, maar een groot deel daarvan leeft als een spook in de stad. Je kunt ze soms wel eens zien joggen rond de watersportbaan, of ladderzat paraderen in de Overpoort, maar daar blijft het dan ook bij. Zij zijn het die elk jaar na de laatste examens als de wiede weerga naar huis terugkeren en pas als de herfst in het land is weer in de stad verschijnen. Aan dynamiek geen gebrek, maar of ze de stad een rijkere schakering geven is nog maar zeer de vraag.

Gent ís een studentenstad, maar gelukkig ook zoveel meer dan dat. Gent is kunstzinnig, soms een tikkeltje tegendraads, met een hart voor cultuur, een passie voor traditie en natuurlijk ook een hart voor sport. Het is een plaats waarin dat alles zelfs af en toe allemaal gecombineerd wordt, gehuld in het jasje van het Gentse dialect. Zo blijft voor mij het voetbal iets waarin vele facetten van de stad in z’n plooi vallen. Het is een eilandje van Gentse volkscultuur waar de rest geen bal van snapt. Je kunt er nog ongegeneerd het platste Gents bovenhalen zonder er schuins voor bekeken te worden. De Buffalo’s zullen altijd een belangrijke factor van de Gentse identiteit zijn, al is dat natuurlijk relatief, gezien de massa’s blauwzwarte en paarswitte sjaaltjes in het straatbeeld. Maar AA Gent blijft onlosmakelijk verbonden met de stad. Zij blijft haar belangrijkste inspiratiebron.

Zo kwam bijna honderd jaar geleden, nog in den tijd van den paardentram, ene William Cody, met zijn wildwestshow naar België. Natuurlijk mocht na Bruxelles en Anvers ook Gand niet op de lijst ontbreken. De indrukwekkende horde buffels, paarden, indianen en cowboys verschenen ten tonele met een daverend geluid. Het circus van Buffalo Bill was enkele studenten niet ontgaan. Toen ze even later naar La Gantoise gingen kijken, namen ze de strijdkreet Buffalo Buffalo over, zij het lichtjes aangepast tot Buffalo Buffalo AA Gent. Wisten zij veel dat vijf generaties later nog altijd hetzelfde geroepen zou worden. Al negenennegentig jaren lang laten grootouders en kleinkinderen, hetzelfde weerklinken, steeds dezelfde droom indachtig. Simpelweg ooit eens het kampioenschap winnen. De titel. Het is de ongrijpbare eenhoorn, die slechts in gedachten rondwaart.

Het lijkt soms allemaal zo hopeloos. Alsof we gedoemd zijn eeuwig deze tantaluskwelling te ondergaan, maar van één ding mag men uitgaan: als het ooit gebeurt zal er een nooit gezien volksfeest losbarsten in de binnenstad.

Een gigantische autocolonne vertrekt met oorverdovend claxongeschal. Mensen komt dat zien, want wij vieren feest! Stoere bonken wenen tranen met tuiten van zoveel puur geluk. Onbekenden vallen elkaar in de armen. De talrijke toeristen kijken verbaasd om bij zoveel blauw en wit in de straten. Plots lijkt de hele wereld aanwezig, want dit moment is zoals een afspraakje met de vrouw van je dromen: niet te missen. Uit het geheugen niet te wissen.
Het hele land heeft zijn camera’s op de Arteveldestad gericht, terwijl liters sterke drank door de keelgaten glijden. Want zo viert men dat hier nu eenmaal. Het wrange gevoel van onbehagen de dag nadien is van geen tel op dagen als deze…

Och, wisten wij maar wie het voetbal heeft uitgevonden! Want hoeveel vreugde en verdriet veroorzaakt dit banale, maar hemelse voorwerp niet? Bovenal bemin een God, maar wij weten wel beter. Onze kerk staat aan de Brusselsesteenweg. En hoewel de priesters elk jaar veranderen, blijft de oppergod dezelfde. Elk weekend brengen wij ons zuurverdiende centjes ten offer. Meestal hier thuis, soms eens in het buitenland. Amsterdam, Parijs of – nog verder – Brugge. Maar altijd met hetzelfde idee in het achterhoofd. Met een doelpunt voorstaan en er in blessuretijd nog twee tegen krijgen. Dát is de essentie van het Buffalo zijn. Maar de droom? Die blijft.

©irkulerend in Gent, Studenten verhalen over hun stad, Hogeschool Gent
2005, p. 57-59. Intro & eerste aflevering

© 2006 GENTBLOGT VZW