RSSJoan in Gggggggggghent
Joan was met haar cd Real life zowat dé revelatie van het voorjaar. Het plaatje heeft hier al vele extra rondjes gedraaid. Je hebt dus een idee wat je kunt verwachten. Het kon niet anders dan een beperkte set worden. Zij oogt al helemaal niet zo stoer als haar groepsnaam zou kunnen doen vermoeden. En wat zou zij er solo van bakken? Dat viel aardig mee. Technisch was het geluid uitmuntend uitgebalanceerd. De verstaanbaarheid van de teksten lag daarmee een stuk hoger dan op de cd. Een pluspunt.
Het ijs moest gebroken met een poging om Ggggggggghent uit te spreken. Een tikkeltje over the top, wat wel van meer van haar tussenteksten kon worden gezegd. Ze ging echt van start aan de piano met To be lonely, een wat balladachtige song met een lange intro. Niet op haar cd. Flushed Chest is een mooi nummer. Live werden de contrasten fel aangedikt, wat net een tikkeltje te veel in geroep ontaardde. Deze politiedame kan heel wat, maar niet alles met haar stem. Wel leuk dat ze het aandurft risico’s te nemen & dan neem je er die occasionele uitglijder bij.
The ride klonk een stuk evenwichtiger, een mooi bezwerend lied met zijn vele herhalingen: it never stops at all. Pluk de dag is het thema van Save me. Van de piano naar de gitaar voor nog drie nummers uit de cd: Feed the light, Eternal flame met het leuke meezingregeltje I can’t be the lighter of your eternal flame en Christobel.
Met Are you not so furious aan de piano was er nog een nieuwe song, gevolgd door Anyone en de titelsong van de cd, Real life. Met My gurl kwam er nog een nieuw nummer en dat was het.
Uiteraard was er met bisnummers gerekend. Na We don’t own it kreeg Bowie een eerbetoon met Sweet thing. Met The start to my heart en To survive, wat ze voor het eerst zei te spelen, was het einde er echt.
Een mooie opener van het seizoen in een bijna volle Handelsbeurs.
Info:
Joan as a Policeman, op 15/09 in de handelbeurs.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik vond het eerlijk gezegd maar een zwak optreden (eventjes moeilijk doen :)). Het was voor mij ook een verrassing dat ze solo kwam (ligt dat aan mij, of hadden ze dat wat nadrukkelijker mogen vermelden?). In elk geval, het gebrek aan muzikale ondersteuning probeerde ze op te vangen door geforceerd te zingen (schreeuwen) waardoor haar liedjes bijlange niet het niveau van de cd haalden. Jammer (al had ik de indruk dat de meeste aanwezigen het wel een goed optreden vonden).
akkoord met Johan: solo kon ze niet tippen aan de mooie arrangementen van de plaat.
Net 24 november in de Handelsbeurs aangekruist: Shawn Colvin!
Jullie zijn niet de enige met die mening: mijn twee concertgenoten vonden dat ook.
Ik vond het daarentegen wel sterk, alleen heb ik het dan niet enkel over de muziek. Toegegeven, nummers als Christobel en Eternal flame hadden volgens mij ook veel beter geklonken met band, maar nummers als Save me, We don’t own it en de Bowie-cover waren wat mij betreft dan weer absolute kippenvelmomenten.
Puurheid staat sowieso centraal bij JAPW, en dat was dan ook duidelijk hoor-, voel- en merkbaar tijdens het concert. Dat er af en toe eens uit de bocht wordt gegaan, maakt haar voor mij des te menselijker, en zodoende ook des te mooier.
Ten slotte was er nog de enorme présence die mevrouw Wasser heeft. De manier waarop ze in haar eentje alle (of althans toch mijn) aandacht naar zich zoog. Joan APW heeft wat mij betreft uitstraling en soul op overschot, en dat maakt voor mij veel, zoniet alles.
Prachtige verschijning, prachtige stem.
Ook akkoord. Voor mij was het eveneens een (wat onaangename) verrassing dat het een solo-optreden betrof. Ik miste toch vaak de prachtige arrangementen van op de (ronduit schitterende) CD, al vond ik het ook zo een sterk – en amusant – optreden.