RSSOdeGand
Het Festival van Vlaanderen is gestart in Gent!
En dat hebben we gemerkt, één groot muziekfeest op en langs het water: OdeGand. Zowat ieder plein stond in het teken van muziek of cultuur, want vandaag was het ook de start van het nieuwe culturele seizoen.
JM schreef al dat het moeilijk kiezen zou worden, en inderdaad: wat een aanbod! En welk een vlekkeloze organisatie—chapeau!
Starten deed ik in de opera; the 3 sopranos.
Ik zag er maar één, maar wat voor één! Een vrouw met uitstraling en natuurlijk een gouden stem: deze dame is één van de operastemmen van de toekomst, klaargestoomd door Hein Boterberg in de operastudio van… Gent. Jawel, we hebben nog geen circusschool, maar wel al een wereldvermaarde zangschool: als je de lijst van studenten bekijkt staan er slechts twee Belgen op!
Niemand minder dan Hein Boterberg zelf begeleide het meisje doorheen een reeks van vrolijke en minder vrolijke stukken. Niet alleen vocaal prachtig uitgevoerd, maar ook qua expressie. Klasse!
Van de Opera naar de Handelsbeurs is een kleine stap. Praktisch gezien dan, want muzikaal kon het verschil niet groter zijn.
De Sam Tshabalala Acoustics! Zegt u niets? Misschien gaat er lichtje branden bij
De Sam Tshabalala Acoustics zijn, zoals de naam het zegt, een akoestische versie ervan. Ze brengen nummers in diverse Afrikaanse talen en natuurlijk met aanstekelijke Afrikaanse melodieën. Melodieën die meerdere mensen in de HA’ in vervoering en in beweging brachten! Zijn teksten gaan over het gewone leven in Zuid-Afrika, iets wat hem tijdens het apartheidsregime
niet echt in dank werd afgenomen, maar inmiddels is hij terug overal welkom.
Al zijn ze blijkbaar wel niet gewoon om in België te spelen: op de vraag of ze de bindteksten in het Frans, dan wel in het Engels moesten doen kwam er geen eenduidig antwoord… en daarmee waren ze toch even de kluts kwijt.
Wannes Vandevelde is geen onbekende in Vlaanderen, en dat hebben ze geweten in het NTG. Hoewel het oorspronkelijk niet de bedoeling was om de balkons open te stellen, hebben ze vrij snel ingezien dat dat voor onmogelijke situatie zou zorgen. En nee, de eerste verdieping was ook niet voldoende. Uiteindelijk zaten alle 677 zitjes van het NTG vol!
Wannes wordt door het grote publiek niet altijd geassocieerd met flamenco, al is dat iets wat hem al jaren boeit. Hij toert dan ook regelmatig samen met Amparo Cortés rond, een Spaanse Flamenca uit Brussel met een sterke persoonlijkheid. Een levende metronoom me dunkt, want het is geen eenvoudige opgave; synchroon dansen, klappen, spelen. Petje af!
Samen brachten ze enkele nummers, waarvan ook de teksten geschreven zijn door Cortés. Even probeert onze Wannes, tot groot enthousiasme van het publiek, zélf enkele Flamenco-pasjes.
Voor de rest was er nog veel te zien. Teveel zelfs. Het prachtige weer zorgde voor een zalige sfeer op alle pleinen. Ook op de Kouter waar voor éénmaal geen bloemen maar allerlei culturele standjes stonden. Een heuse cultuurmarkt; zowat iedere culturele organisatie uit het Gentse was er aanwezig. Van FunkFactory die jongeren wil stimuleren bij zingen, dansen en theater, tot urgent.fm. En ook het inmiddels superpopulaire Boombal natuurlijk.
Op het Sint-Baafsplein probeerde Klara de menigte aan te zetten tot zingen, maar veel kwam daar niet van terecht. Te warm wellicht? Of misschien moeten ze de volgende maal Eddy vragen?
En nu ga ik snel terug! Gaan genieten van de
© 2006 GENTBLOGT VZW
Net terug van Diamanda Galas. Ze was toegankelijker dan ik gevreesd had – ‘t optreden viel me heel goed mee. In elk geval gedurfd van de organisatie om met zo’n aparte muziek zo’n volks evenement af te sluiten. En ‘t vuurwerk was schoon ja. En al die mensen op de Graslei. En die lichtjes.
Gent is de schoonste stad van de wereld, bedacht ik weer eens,
Ik ben ook net terug en kan mij volledig vinden in uw verslag.
Verschrikt, verstomd, verjaagd! Diamanda Galàs was verschrikkelijk. Vanop een afstandje scheen het een excentrieke man die bij wijze van sound-check wat op en neer tokkelde. Zoals zij haar woorden uitspuwde, ongelooflijk. Nergens in het publiek goedkeurend geknik gezien, des te meer gegrom en een mensenstroom richting oorveiliger plekken. Jammer van de piano. En hopelijk beter volgend jaar. Mét bekendmaking van de artiest graag.
Het verhaal van Diamanda Galas is inderdaad anders dan dat van Jo Vally (http://nl.wikipedia.org/wiki/Diamanda_Galas). Misschien moet men inderdaad afstappen van de verrassingsact omdat sommigen nooit zullen openstaan voor iets anders dan het gebruikelijke en dan ook beter enkel komen voor het vuurwerk. Dat Galas niet door iedereen gerespecteerd wordt is normaal. De indeling van het publiek was duidelijk : diegenen die speciaal voor Galas kwamen en de anderen voor het vuurwerk. Het is dan ook dapper van Odegand die laatsten met de duivel te confronteren.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Diamanda_Galas
De hele middag genoten van hoogstaande muziek, met als topper de De Cauters & friends. Des te meer vond ik het doodjammer van het slotconcert. Het getuigt inderdaad van “durf” om Diamanda Galas op het programma te plaatsen, maar nog meer om er naar te luisteren. Ik beken: ik heb na 5 minuten mijn hielen gekeerd, kwestie van de volgende dag nog oren aan mijn kop te hebben. Dat is me op vorige Happenings en OdeGands nooit overkomen. Maar voor de rest een fijne dag gehad, dus: doordoen met OdeGand!
Ook ik was niet voor Galas’ optreden te vinden, en heb niet te veel positieve reacties gehoord… Toch inderdaad gedurfd van de organisatie om eens iets ontoegankelijkers op het podium te zetten. Wat ik minder van lef en durf vond getuigen, en wat de reacties op het optreden van de diva écht niet bevorderde, was de a-b-s-o-l-u-t-e onprofessionele instelling van versterkers en microfoons. Zelf iets kennend van geluidstechniek, meen ik te weten dat dit echt wel beter had gekund en gemoeten. De helft van de tijd hoorde je niet eens dat er tijdens haar optreden ook pianomuziek bij kwam kijken…
Galas zorgde voor kippenvel bij mij. Ik vond het ronduit indrukwekkend, vooral de laatste nummers. En ik ben nochtans geen grote van van al te experimenteel gedonder. Weet je wat mooi was? Tijdens het vuurwerk achterom kijken. Al die blije gezichten, zoveel glimlachen. Wie durft te zeggen dat Gent niet voor iedereen cultuur verschaft? Ga weg, Gent is de max voor iedereen.
Ik stond perplex.
Dit is niet zingen… maar roepen, gorgelen, braken.
Ik vrees voor haar stembanden.
Kon ik het aprecieren?
Als een act, zeker. Dit was ‘Ten Oorlog’ het was zoals een brullende ‘Jan Lecleir’
Ik moest wel even mijn verwachtingspatroon herzien.
Maar met ‘muziek’ heeft dit wel weinig te maken.