RSS0110 in Gent (1)
0110, iedereen kent het inmiddels, het evenement voor meer verdraagzaamheid dat dEUS in Antwerpen op poten zette, en op bijval kon rekenen in tal van andere steden.
Het Vlaams Belang gaf het nog extra aandacht door zich hier tegen te verzetten.
Vandaag was het zover, een mooie affiche en mooi weer. Bij de start dan toch … X!nk sloegen we over en we gingen zien en horen naar Monza, want dat is inmiddels ook al pure nostalgie geworden … Jammer genoeg was het geluid niet perfect, maar toch goed genoeg om te horen dat onze Stijn Hasselt nog steeds als het middelpunt van de wereld beschouwd. Wij lieten het verdraagzaam van ons af druipen, goed wetende dat Gent het echte middelpunt is ;-)
Hij maakte het even later echter goed met een klein stukje van ‘Highway to hell’ van AC/DC op een overtuigende wijze te brengen …
Even later mochten we voor de 2de maal dit jaar meebrullen met ‘Iedereen is van de wereld’ en kwam zelfs Thé Lau even met zijn hese stem het podium versterken. Samen maakten ze er een speciale versie van in het licht van 0110.
En het werd gesmaakt door het publiek, te meer omdat we deze maal geen pauzes moesten opvullen met het meebrullen omdat de elektriciteit was uitgevallen zoals tijdens de Gentse Feesten … Alhoewel, dat had toch ook wel iets ;-)
Daarna volgden we een kort taalbad Arabisch in de tent van Kom-Pas. En Arabisch, dat is toch wel een wereld van verschil vergeleken bij onze Westerse talen.
Nu snappen we waarom sommige allochtonen in hun Nederlandse zinnen het werkwoord achteraan plaatsen. Blijkbaar is dat in hun taal de regel … Een ander groot verschil is het meervoud, twee vereist nog geen meervoudsvorm. Drie wel …
En dan is er nog het schrijven, ze hebben maar 28 tekens maar die bestaan eventueel wel uit klanken waar wij twee lettertekens voor zouden nemen. Dus ja, niet simpel dat Arabisch.
Intussen hadden we Gunter Lamoot gemist, maar konden we genieten van de Living Roots (het vroegere FolkKwadraat); een ensemble met tal van bekende mensen zoals Dirk Blanchart, Kris De Bruyne, Bert Ostyn en de mannen van Kommil Foo.
Jammer genoeg was ook hier het geluid niet optimaal en Bob Dylan’s ‘Rolling Stone’ was nauwelijks verstaanbaar. Dat merkte ook Kris De Bruyne die samen met Kommil Foo een versie van ‘Waar ik voor leef’ bracht.
Na de Living Roots bracht Hadise enkele nummertjes en begon het langzaam maar zeker te overtrekken. De weergoden waren 0110 niet langer gunstig gezind, want donder en bliksem werden ons deel.
Enfin, straks wordt het misschien terug droog … Misschien …
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik heb Gunther Lamoot niet kunnen smaken. Het kwam zeer plat over, en echt niet om te lachen. Het ging toch over tolerantie: dan valt men zelf niet in de denigreren, zelfs niet van uiterst denigreerbare mensen.
ge hebt geluk dat ge de gunther ni gezien hebt ze ,platvloers en zijn liefkozing voor De Winter(gespeeld of niet) ranzig taalgebruik waar kinderen bij zijn en beledegingen aan het publiek kon ik missen als kiespijn.