RSSLoudQUIETloud: A Film About The Pixies
De eerste dag van het FilmFestival, moeilijk om een keuze te maken tussen het overaanbod aan interessante films. Uiteindelijk combineer ik twee ‘serieuze’ films met een muziekdocu: LoudQuietLoud, een film over The Pixies, die avond helemaal gratis in de Vooruit.
Blijkbaar was ik niet als enige op dit idee gekomen, want 45 minuten voor aanvang staat er in de gangen van de Vooruit al behoorlijk wat volk te wachten. Uitgesproken jong volk ook (in tegenstelling bijvoorbeeld tot het overwegend oudere publiek bij Transylvania een dag later).
De deuren van de theaterzaal zwaaien open, en we zoeken ons snel een leuk plekje. De ganse rij achter ons is voorbehouden, wie daar zal komen zitten…? Vlak voor de film begint, vult ook deze rij langzaam op, en het blijken enkele van de mensen te zijn die na de film een tribute concert gaan spelen, met onder andere Tim Vanhamel van Millionaire (en zo heb ik meteen mijn eerste BV van dit filmfestival gespot).
The Pixies waren actief van 1986 tot 1993. Toen ik hun muziek ontdekte, waren ze dus al bijna gesplit. Toch is het een groep waarvan de muziek me altijd is bijgebleven. Het valt ook op dat ze ook helemaal niet gedateerd klinken. De mensen die de baan hebben geëffend voor Nirvana (Kurt Cobain wou eigenlijk gewoon The Pixies nadoen, zei hij zelf) maken muziek die 20 jaar na datum nog verrassend goed klinkt.
Voor de film begint, komt de regisseur nog een woordje toelichten. Altijd leuk aan het FilmFestival, die interviews met de makers… Volgens hem waren The Pixies niet bepaald de meest makkelijke mensen om mee om te gaan. De strubbelingen zijn blijkbaar nooit echt bijgelegd, want alhoewel ze sinds 2004 weer concerten spelen samen, met groot succes, spreken ze naast het podium blijkbaar amper tegen elkaar. Vandaar dus Loud, tijdens het concert, Quiet in de tourbus en backstage en weer Loud…
Mensen kunnen op twintig jaar tijd behoorlijk veranderen. De beelden uit de beginperiode lijken weinig op de mensen die nu op het podium staan: door het leven getekende veertigers met de nodige bagage, zowel in extra kilo’s als psychisch. Zo worstelt Kim Deal alhoewel nu nuchter nog steeds met de drang naar alcohol (wat ook de reden was waarom er bepaalde scènes uit de film gehaald zijn), heeft drummer David Lovering een bizarre tweede carrière als goochelaar en een pillenverslaving en is Charles Thomson aka Frank Black aka Black Francis niet bepaald de gezelligste thuis.
Op dat gebied is de film deels wat ontluisterend. Helden die plots heel gewone mensen blijken met een boel vreemde kronkels in hun hoofd en de nodige zeer aardse zorgen (geldgebrek). Langs de andere kant is de magie van de muziek er nog steeds, gaan ganse concertzalen compleet uit hun dak als de groep opkomt en heb ik na elk nummer in de film zin om te klappen, steeds even vergetend dat het maar een film is.
LoudQUIETloud: A Film About The Pixies, Steven Cantor & Matthew Galkin, 82’, op 16/10 om 17u in Kinepolis (tickets).
© 2006 GENTBLOGT VZW
prachtmuziek zowel van de pixies als de soundtrack (van daniel lanois). een aanrader voor ieder die met muziek bezig is en muziek volgt.
Op het podium is er één van de beste, meest invloedrijke groepen te zien, naast het podium een bende mensen met heel veel persoonlijke problemen.
Soms ontluisterend, sosm bemoedigend om te zien dat de superhelden van weleer net zo menselijk zijn als iedereen.
Beste stuk: de pillenverslaving van de drummer die daardoor tijdens een optreden de mist in gaat, black francis die woedend van het podium stapt, en de drummer die aan het publiek verkondigd…” er zijn problemen met de monitors”…
Fantastisch groep al begrijp ik niet waarom ze terug een reunie-tour hebben gedaan. Iedereen is met eigen projecten bezig. Het is vermoedelijk voor het geld en daar heb ik begrip voor maar geen respect.
dankzij de reunietournee heb ik mijn favoriete groep eindelijk live gezien, en ik stond ervan verteld dat ik al die nummers die mijn puberteit gekleurd hebben nog woord voor woord kon meezingen. Ze speelden zo strak en raak dat het meer was dan een nostalgiatrip, het was een waarlijk legendarisch goed concert (pukkel 2005). Tuurlijk hebben ze het voor het geld gedaan, maar ik ben ze eeuwig dankbaar.
over de optredens nadien heb ik nu niet bepaald lovende kritiek gehoord van paar mensen die geweest zijn
Ik vond het optreden op pukkelpop 05 anders redelijk fantastisch…
ik bedoel de optredens in de Vooruit, na de film, met Pixies-covers
Aha, daar kan ik weinig over zeggen, want was er niet bij, was naar de film…