RSSLights in the dusk
Laitakaupungin valot (Lights in the dusk) werd geregiseerd door Aki Kaurismäki. Deze film is het laatste deel uit een een trilogie die begon met “Drifting Clouds” en vervolgde met “The Man Without a Past”. “Lights in the dusk” is een film uit de officiële selectie in competitie.
De film brengt het verhaal van Koistinen (rol van Janne Hyytiäinen), een verpauperde en door zijn collega’s gepeste nachtwaker in Helsinki. Op zijn ronde in een luxueuze winkelgalerij ligt een juwelier waar enkele gangsters interesse voor hebben. Een knappe vrouw van de bende stapt in Koistinen zijn eenzame leven met als doel hem te gebruiken voor de overval die zij gepland hebben. De nachtwaker wordt helaas verliefd, trapt in elke val die de bende voor hem opzet en ziet zijn problemen alsmaar groter worden.
Koistinen en zijn leefwereld liggen aan de rand van de maatschappij. Hij zal zijn werk verliezen en we vinden hem later terug in de gevangenis en in een tehuis voor daklozen. Ook de andere personages die er rond lopen zijn eenzaam, alkoholist en meestal werkloos. Er zijn een paar hoopvolle momenten of lichtpuntjes, maar over het algemeen overheerst de uitzichtloosheid.
De regisseur brengt de personages en hun leven zo koel en spartaans in beeld dat ik er zelf geen enkele emotie kon bij voelen. Nu is deze stijl wel eigen aan Kaurismäki, maar in deze film gaat hij hier nog verder in dan bijvoorbeeld het geval was in “The Man Without a Past”. Wie van deze stijl houdt zal “Lights in the dusk” ongetwijfeld een mooie film vinden, maar mij deed het helemaal niets. Ik heb mij niet verveeld, maar ik zal de film ongetwijfeld snel vergeten zijn.
Lights in the dusk, door Aki Kaurismäki, nog te zien maandag (16/10) om 17u00 en woensdag 18/10 om 10u, beiden in de Kinepolis. Er zijn nog plaatsen beschikbaar.
© 2006 GENTBLOGT VZW
zalige film
Het is inderdaad geen vrolijke film, net zoals “The man without a past”. Maar Op het einde slaagt Kaurismäki er altijd in om zijn personages vrede te laten nemen met net iets minder. En ik heb nu eenmaal iets met berustende antihelden.
De spitsvondigheid van “The man without a past” blijft spijtig genoeg achterwege. Er is weinig mysterie aan en je weet al vroeg waar de film toe zal leiden. Met andere woorden een veeleer zwak doorslagje van de sfeer en de personages uit de vorige film.
Aan ‘Lights in the Dusk’ kun je je inderdaad niet echt verwarmen, de mooie (wat misleidende) titel ten spijt. Mooie film, maar troosteloos.
Gelukkig was er die betoverende sprookjesachtige voorfilm : ‘Eva reste au placard les nuits de pleine lune’ van Alex Stockman, om de zaal op temperatuur te brengen. Een parel van een film.
Ja, zowel bij ‘Bliss’ als bij ‘Lights in the Dusk’ had ik de bedenking dat de kortfilm vooraf beter was dan de film zelf. Als je ‘Lights in the Dusk’ vergelijkt met het vroegere werk van Kaurismaki dat op het festival te zien was (‘The Match Factory Girl’, ‘The Man without a past’,…) en met zijn recente festivalconcurrent ‘Frozen City’ (terechte winnaar van de prijs voor beste regie), dan zal ‘Lights in the Dusk’ wat tegenvallen. Net zoals Bertel vond ik het allemaal nogal voorspelbaar.