RSSSlumming: op zoek naar the meaning of life
Wikipedia – Slumming (derived from slum) originally referred to a practice, fashionable among certain segments of the middle class in many Western countries, whereby one deliberately patronizes areas or establishments which are populated by, or intended for, people well below one’s own socio-economic level, motivated by curiosity or a desire for adventure. Most often these establishments take the form of bars or restaurants in low-income areas.
Mocht deze Wikipedia-definitie er nog twijfel laten over bestaan: slumming betekent zoveel als voor de fun gaan ronddwalen in de achterbuurten van een stad, een hobby die vooral populair blijkt te zijn bij verwende rijkeluiszoontjes. In Slumming, en dan hebben we het over de nieuwe prent van de Oostenrijker Michael Glawogger, maken we kennis met twee slummers, Sebastian en Alex, die op de koop toe plezier scheppen in het uithalen van geslaagde en minder geslaagde grappen. Op een dag treffen ze de ladderzatte marginaal Kallmann slapend op een bank voor een Weens station. Ze rijden met hem naar Tsjechië en laten hem diep slapend aan zijn lot over op een bank voor een Tsjechisch stationnetje.
Wanneer Sebastian zijn jongste verovering Pia over de grap vertelt, besluit zij de stakker te gaan zoeken. Met zo’n idee had Slumming een road movie kunnen worden, maar Glawogger koos een andere, ongetwijfeld moeilijkere optie: een verhaal over mensen die niet weten wat met hun leven gedaan. De eerste die het niet weet, is Kallmann. Hij vult zijn dagen met het verkopen van gedichten (of zingende barbiepoppen) om vervolgens met de opbrengst zeer dronken te worden. Die situatie bevalt hem best en hij neemt weinig initiatieven om er ook maar de minste verandering in te brengen. Idem voor Sebastian, die zwemt in het geld, niet werkt en zijn dagen vult met het online verleiden van jonge vrouwen met als voornaamste bedoeling bij de eerste date een ‘ondertafelfoto’ nemen van de dames. ‘s Avonds gaat hij met Alex slummen en mensen analyseren.
Voor zowel Kallmann als Sebastian wordt de stationsgrap een scharnierpunt. Kallmann, die al niet weet hoe in Wenen te overleven, verdwaalt in een desolaat en ondergesneeuwd stuk Tsjechië en Sebastian verdwaalt in zijn eigen gevoelswereld, die wordt beheersd door Pia. Een verovering waarvoor hij meer voelt dan normaal het geval is en wiens afwijzing – na het uitlekken van de grap – hem wellicht voor het eerst in zijn leven tot nadenken stemt. En zonder het zelf te beseffen brengt Pia ook Kallmann, die ze zelfs nooit zal ontmoeten, op een scharnierpunt.
Hoewel Slumming een Oostenrijkse film is, doen de sfeer en het decor – mede door de scènes in Tsjechië – zeer sterk aan een Oostblokfilm denken. Michael Glawogger maakte voorheen vooral naam als documentairemaker en dat merk je ook aan Slumming en aan de manier waarop de relatie tussen kijker, camera en personages wordt opgebouwd. De karakterschetsen nemen een flink deel van de film voor hun rekening en doen het verhaal her en der wat sputteren. Desondanks groeit Slumming uit tot een doordachte sociale film. Niet om vrolijk van te worden, maar met een duidelijke boodschap.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik had niet het gevoel dat het verhaal sputterde. Ik vond het ook een uitmuntende film die tegen alle verwachtingen in hoopvol eindigt (heel wat anders dan de happy ends van de Amerikaanse films en de deprimerende afloop van bij voorbeeld de Finse films in competitie).
Ik heb ondertussen 13 van de 14 competitiefilms gezien (vanmorgen zie ik normaal gezien nog El Violin), en ik vind Slumming zeker tot de kandidaten behoren voor één van de vier prijzen (al vind ik nog altijd dat Salvador het meest kans maakt in de categorie beste film).