The Devil Wears Prada
Kan een film die begint met KT Tunstall’s Suddenly I See in mijn ogen nog veel verkeerd doen?
Eigenlijk niet.
Maar laat mij even mijn eigen partijdigheid op kant zetten zodanig dat ik de geïnteresseerde lezer een zo objectief mogelijk review kan voorschotelen van Meryl Streep Wears Prada.
Want laat het mij meteen duidelijk stellen: deze film zou zwaar door de mand gevallen zijn als Meryl streep er geen acte de présence in gegeven had.
En och och, of ze nu in Prada of in patattenzakken paradeert, présence heeft deze éminence grise der Hollywoodactrices…
Het verhaal gaat – ongeveer – als volgt:
Andrea “Andy” Sachs (Anne Hathaway) heeft nog maar net haar studies afgerond wanneer ze met een gelukje terechtkomt in de job waar een miljoen meisjes een moord voor zou plegen. Als persoonlijke assistente van Miranda Priestly (Meryl Streep), de hoofdredactrice van het elitair modeblad Runway magazine, moet ze echter het furieus temperament en de denigrerende attitude van haar bazin verdragen om na een jaar de droomjobs voor het rapen te hebben.
Geleidelijk aan leert Andrea leven met haar lastige bazin, wordt ze zelf één van de glamazones en profiteert ze welwillend mee van de vele voordelen die haar job te bieden heeft: designer kledij, dure feestjes en een netwerk om “u” tegen te zeggen.
Ze ontmoet onder andere de jonge schrijver en lust voor het oog Christian Thompson (Simon Baker) die haar helpt bij het verwezenlijken van één van de onmogelijke opdrachten die ze van Miranda voorgeschoteld krijgt. Dankzij die aimabele man krijgt ze ook zicht op schrijfwerk bij The New Yorker en Vanity Fair, het soort werk dat ze als pas afgestudeerde initieel gehoopt had te doen…
Wanneer Andy’s vrienden en familie zich verwaarloosd beginnen voelen, leren we dat dit sprookje wel degelijk ook een schaduwzijde heeft. Uiteindelijk zal ze moeten kiezen tussen vrienden en familie enerzijds en haar job anderzijds.
Het boek en de film danken veel van hun succes aan de gesuggereerde analogie van het personage Miranda Priestly met ijskoningin Anna Wintour, de hoofdredactrice van Vogue magazine.
Meryl Streep zelf heeft echter altijd beweerd dat ze haar vertolking niet op Wintour baseerde maar dat ze haar performance vorm gaf door middel van verschillende mannen die ze heeft gekend .
Had Miranda een man geweest, men zou slechts van haar zeggen dat ze haar job goed doet. Nu is ze echter een vrouw en men herkent er direct de gemiddelde bitch in. Een pijnlijke waarheid.
De film is gebaseerd op de bestseller met dezelfde naam (De Duivel Draagt Prada) van Lauren Weisberger uit 2003 die deel uitmaakt van het Chick lit-genre waar bijvoorbeeld ook Helen Fielding’s Bridget Jones’s Diary in terug te vinden is.
Maak dus niet de vergissing van een heleboel diepzinnigheden te verwachten van deze film, je zal ze niet krijgen. Verwacht je echter wel aan wat fijne lichtzinnigheid die hier en daar tot nadenken stemt maar niet van dat kaliber is dat je er minder goed zou van slapen.
Het lijkt ten allen tijde alsof je de Flair aan het lezen bent maar voor elke gemiddelde vrouw (en man) is de Flair lezen een plezante aangelegenheid. Zo ook met deze komedie die het conventionele Hollywoodniveau niet overstijgt maar wel een leutig avondje ontspanning biedt.
Lauren Weisberger is overigens nog lang niet aan het einde van haar succesverhaal gekomen want voor The Devil Wears Prada staat er ook een televisiereeks in het verschiet en met Gossip & Gucci heeft ze reeds een opvolger klaar.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Joke, volledig eens met uw verslag. Slechte film met een prachtige prestatie van Meryl Streep (nochtans niet mijn favoriete actrice). Wel leuk dat er een name drop is van 2 Belgische ontwerpers.
De linkjes zijn een beetje kapot, denk ik….
leugenaar!
grapjen é, Tom.
ik heb ze gemaakt. merci.
Verlicht mij! ‘k Heb die twee Belgische ontwerpers niet horen passeren!
‘k Zat wel op de eerste rij, aangezien ik te laat was voor een deftig plaatsje met al dat jong geweld dat heden ten dage vakantie heeft…
Ik was dus aangewezen op mijn gehoor i.p.v. op de ondertitels ;-)
Raf Simons en Olivier Theyskens meen ik mij te herinneren.
ik vind de affiche wel heel goed
Heb deze film gezien als laatste van het filmfestival, en na al die “zware kost” heb ik enorm genoten van de lichtvoetigheid van deze film. Streep is fantastisch,en de film is best de moeite waard!
Het is een ontspannende film: niets meer, niets minder.
Ondanks een melig hollywood einde, een goede – zeker geen grote – maar wel een uitermate entertainende film!
Ik vond het een goeie en ontspannende film. Ik heb erna het boek gelezen, en ik moet zeggen, ik ben blij dat ik het niet ervoor gelezen heb, het zou me geërgerd hebben. Alhoewel Meryl Streep inderdaad de film ‘gemaakt’ heeft. Knappe prestatie.