RSSRadio 1 Big Bang
Het was ondertussen de derde editie van de Radio 1 Big Bang, zaterdagavond in een propvolle Vooruit. Maar liefst tien groepen maakten er hun opwachting in drie zalen en het Kafee. Gentblogt was er voor u bij, en zag dat het goed was.
De publiekstrekkers zaten in de theaterzaal, de hip cats in de concertzaal, en voor de ambiance kon je terecht in de Balzaal. Wij waren al blij dat we met onze perspas van hot naar her konden trekken –ook al waren de zalen volzet– want kiezen was een marteling op zich. De weinige adempauzes werden opgeluisterd door het Orchestre International du Vetex in een enthousiast Kafee.
Om 20u stonden wij in de Theaterzaal te wachten op Billie King, de recente all girls formatie rond actrice en zangeres Tine Reymers, die in oktober hun debuut uitbrachten, There You Go, My Love. Met een “live nog beter dan de CD” werden ze door Wilde Geruchten presentatrice Annemie Peeters aangekondigd. En voorwaar, als we onszelf niet verplicht voelden te vermelden dat het ook allemaal uiterst knap ogende jongedames zijn, dan hadden we gewoon kunnen schrijven dat het inderdaad om een steengoede live groep ging. De CD speelt al een tijdje op repeat, maar we moeten Peeters bijtreden dat het optreden een overtreffende trap is. Van Isolde Lasoen en Tine Reymers, weten we al een tijdlang dat het meer dan behoorlijke artiesten zijn, maar ook Nele De Gussem, van wie nog niet zo lang geleden werd beweerd dat ze mogelijk een beetje te jong op het podium staat, liet zich –evenwel bescheiden– opmerken.
Op hetzelfde ogenblik ging in de Balzaal het optreden van Jaune Toujours door, de band rond Piet Maris, die eerder deze zomer tijden All That Jazz? op de planken in de BNRF-tent het mooie weer stond te maken. Ambiance gegarandeerd, al diende het publiek nog een beetje te worden opgewarmd. Moiano XL –om 20u30 in de Concertzaal– werd een blitzbezoek, maar dan alleen omdat we te veel tijd hadden doorgebracht bij de andere twee groepen. We hadden er nochtans graag wat meer tijd gespendeerd, ware het niet dat de tweede reeks optredens verbazend snel naderden, en wij tijdens het eerste intermezzo van het OIdV per se onze eerste indrukken wilden neerpennen.
De Theaterzaal zou voor de duur van de Big Bang onze eerste stop blijven, en om 21u45 mochten we daar Bart Peeters begroeten. De zaal was al van bij de aanvang volzet, al waren er gelukkig nog meer mensen die van zaal naar zaal hopten zodat er toch een minimale doorstroming was. Peeters is een gimmick, maar dan wel een goede. Professionaliteit over de ganse lijn, van een man die weet welke effecten –of ze nu muzikaal, verbaal, mimetisch geïnspireerd zijn– op welk moment moeten bovengehaald worden. Hij kreeg het publiek dan ook moeiteloos mee.
Lang zijn we er deze keer niet gebleven, want in de Balzaal wachtte Lien Degreef als Lady Linn & Her Magnificent Seven ons op. Lady Linn voorstellen hoeft hopelijk niet meer, de reputatie van de groep is onverwoestbaar, en dat werd met dit optreden nog maar eens bewezen. Het wordt overigens tijd dat er een nieuwe CD komt, want de vorige is stilaan grijs gedraaid. Al blijft Lady Linn vooral een groep om aan het werk te zien.
Als derde in de rij –toen we ons met veel moeite uit de ban van Lady Linn konden losrukken– daalden we terug af naar de Concertzaal voor Lalalover. Tom Kestens, ex-Das Pop (al mag die laatste omschrijving er nu wel stilletjesaan af) speelde voor een thuispubliek. Niet dat hij het zichzelf daardoor gemakkelijk maakte, maar het was duidelijk dat hij zich in zijn nopjes voelde. Als gast had hij Trixie Whitley meegebracht, over wie we eerder al op deze pagina’s hebben bericht.
Het was niet het enige thuisconcert, want we snelden terug naar boven, de Theaterzaal in, voor wat ons laatste concert zou worden: An Pierlé & White Velvet. Hoewel ze nog steeds die bal blijft meeslepen waarop ze plaatsneemt achter de toetsen, heeft Pierlé op muzikaal gebied reeds een hele weg afgelegd. Pierlé leek zaterdag veel zekerder. En al speelt ze nog steeds haar fragiliteit uit waarmee ze haar publiek beklemmend geboeid houd, is ze duidelijk volwassener geworden. Ons liet ze in elk geval niet los, waardoor wij helaas de parallelle concerten van Zap Mama en Savana Station hebben gemist (de vermoeidheid begon ook stilletjes aan haar tol te eisen).
In elk geval, de Radio 1 Big Bang was een feest, dat ook u hopelijk niet hebt moeten missen. Wij hebben alleen maar lachende mensen gezien –zelfs al dienden ze soms te wachten bij de gesloten deur van een volle Theaterzaal. Radio 1 is de goede weg ingeslagen, en dat wist het Gentse publiek zeer te waarderen.
Radio 1 Big Bang, tien groepen voor een spotprijs, gehoord in de Vooruit op 11 november.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Bruno, prachtige foto’s jong!
getverdikek ik wist dat ik een feest aan het missen was hé!
euhm als je zo door zaal en zaal en volk moest duven en trekken je bent precies nog ferm van voor geraakt om foto’s te schieten :-)
gelukkig! knap werk zoals je van je gewoon zijn
Grmbl, ik WIST dat ik spijt ging hebben als ik zou gaan he. Héél mooie foto’s inderdaad trouwens.