Gentblogt

Henk Rijckaert blaft, gromt, charmeert en slaat toe

donderdag 23 november 2006 11u11 | Peter Decroubele | 9 reacties
Trefwoorden: cameretten, comedy, Henk-Rijckaert.

Cameretten, het is het grootste cabaretfestival van de Lage Landen. In Rotterdam is het waar heel wat grote namen van nu toen hun eerste groot succes behaalden. De erelijst toont volgende namen: Brigitte Kaandorp, Theo Maassen, Arie en Silvester, Hans Liberg, Paul De Leeuw, Bert Visscher, Herman Finkers en Neerlands Hoop – al waren enkel de eerste twee namen ooit winnaars van het concours. Ook de Belgen floreerden er al vaak: Kommil Foo won, net als Begijn Le Bleu vorig jaar. Wouter Deprez pakte er ooit een tweede plaats, Dimitri Desmyter (nu bij ‘The Lunatics’) werd derde.

Ook dit jaar staat er weer een Belg bij de laatste negen: Henk Rijckaert, van Zomergem, maar al jarenlang een getogen Gentenaar. Met zijn programma “Loebas” dingt ie naar de prijzen. Gevormd in de talentvijver van ‘The Lunatics’ (net als ook Jonas Geirnaert van Neveneffecten) is hij in enkele jaren tijd geëvolueerd van stand-up comedian tot cabaretier. En het gaat hem goed af.

“Loebas” is een programma van vijf kwartier waarin honden centraal staan. In Rotterdam moest Rijckaert het in zijn voorronde doen met een halfuur. De hondenhistories zijn gesneuveld, wat overbleef waren de randverhalen, de zijdelingse uithalen, de grappen en grollen, de liedjes en de emotionele toets. Naast de man die als een vis in het water is op het podium, die met zijn charme en overtuiging het publiek de hele tijd meekreeg.

We zagen een snedige Rijckaert, niet onder de indruk van de indrukwekkende zaal van het Nieuwe Luxor Theater. Hier en daar iets stroever dan anders omdat ie moest worstelen met een bijna nieuwe taal (Hollanders begrijpen ons taaltje soms niet goed, mijnheer). Maar vooral knap in timing, alert in de omgang met het publiek, met gevoel voor de woordkunst. Zijn verhaal staat er en bovenal: de man is erg grappig en daar draait het om in dit concours.

Traditioneel zijn er negen acts in de tweede ronde van Cameretten (uit een eerste ronde van om en bij de 80 man). Drie van hen mogen naar de finale. Rijckaert speelde op de eerste avond, er volgen nu nog nog zes kandidaten. Een dubbeltje op zijn kant, zo’n finale fase van een concours is altijd wel een loterij.

Nu, het weze gezegd, Henk is kandidaat voor de finale. Hij speelde meer dan goed. Noel en Uriah openden en hmm, neen, dat is het niet. Boys from the town, een sympathiek Rotterdams duo met een grote achterban in de zaal. Sympathiek gedaan, maar niet meer. Wat oubollig, te weinig grapdichtheid, een nobele poging, maar ze moeten nog veel boterhammen eten. Kom later eens terug, jongens.

Tussen hen en Rijckaert in stond Ellen Dikker. Een meisje alleen op het podium en ik vond dat zeer goed. Ze wervelt tussen personages in, van een Vlaams Belang-militante, tot een huisvrouw, tot een Pools hoertje over een islamvrouw tot een publieksbespeelster. Het is een actrice van vorming en dat zie je. Soms iets erover, net iets te veel drama, maar ze kan het: vertellen, boeien, charmeren, raken en verwonderen. Haar research kan wat scherper want vooral het Vlaamse getinte verhaal en ‘r accent zijn niet echt top, maar alla. Ik zeg het je, dit zou wel eens de winnares van de persoonlijkheidsprijs kunnen worden. De zaal smulde er van. Een deel van mijn gezelschap vond het totaal niets, wellicht is ze te nemen of te laten.

Na de pauze speelde Wim Helsen ten lach. Immer goed, een gigantisch talent en een geboren verteller. Weinig aan toe te voegen, dit is grand cru. Steengoede wijn behoeft geen krans.

Kortom, Henk Rijckaert naar de finale? Jazeker. Ellen Dikker? Ja. Die jongens? Neen. Maar ach, vandaag en morgen passeren nog zes namen op het podium. Dus is het afwachten hoe sterk die zijn, hoe het publiek hen al dan niet omarmt. We wachten af en houden je op de hoogte, loebassen dat ge zijt.

© 2006 GENTBLOGT VZW