RSSUtopie van het atoom
Op de website van de Vooruit wordt het stuk als volgt aangekondigd:
De Koe acteurs Stefaan Van Brabandt, Bruno Vanden Broecke en Peter Van den Eede gaan de wetenschappelijke toer op. Is de mens een bewust wezen zoals theologen, pedagogen en psychologen beweren? Of zijn we samengesteld uit een hoop moleculen en atomen die op elkaar reageren en is de rest louter verbeelding?
De Koe zoekt het uit en verdiept zich daartoe in de toneelteksten Noorderlicht van Paul Pourveur en De fysici van Friedrich Durrenmatt.
Op basis hiervan verwachtte ik mij aan een droog, misschien zelfs onbegrijpelijk en licht saai anderhalf uur theater. Positief was dat mijn vrees ten onrechte was. De keerzijde hiervan? Ik kon weinig van de beschrijving hierboven terugvinden in het stuk. Misschien dat andere aanwezigen wel een rode draad konden ontdekken, maar ik ben daarin helaas niet geslaagd. Wat ik dan wel gezien heb?
In het stuk lijken de drie acteurs in een hotellobby te staan, een kopje koffie drinkend tijdens de pauze van een of andere conferentie. De ruimte is op hen drie na compleet verlaten. Alhoewel de acteurs zich nog redelijk normaal gedragen, zitten er een aantal bevreemdende elementen in de omgeving. Waarom is er het gesukkel met de koffiekopjes? Waarom zijn er op de meest onverwachte momenten rare geluiden te horen? Waarom ligt er karton op de vloer?
De acteurs staan een beetje onwennig te praten met elkaar. Alhoewel, met elkaar, ze reageren wel op elkaar, maar van echte inhoudelijke communicatie is weinig sprake. Zoals botsende atomen dus?
We werden onderhouden over de evolutie van de VRT, de grootmoeder met het ontplofte stomazakje, jeugdherinneringen,… Soms lijken de mannen diepzinnige onderwerpen aan te raken (‘wie zijn wij?’), maar als kijker heb je de indruk dat het vooral gaat om heel alledaagse dingen en pseudo-filosofie eerder dan wetenschap. De voorstelling ontleent zijn bestaansrecht niet echt aan de inhoud van de tekst, maar aan de grappige momenten die er her en der in verwerkt zitten. Het publiek moet zo vaak schaterlachen dat je je in een komedie waant.
Ook de acteurs verdienen een pluim. Hun spel is soms behoorlijk subtiel; een gelaatsuitdrukking, een blik, een kleine beweging geven het stuk meer diepte. Soms is het ook stukken minder subtiel, zoals wanneer Peter Van den Eede Bruno Vanden Broecke minutenlang onderspeekselt…
Alhoewel het zeker een entertainend stukje theater met topacteurs is, zal Utopie van het atoom waarschijnlijk bij niemand echt blijven hangen.
Goed volk in de zaal trouwens die avond, en niet enkel op het podium. Op de achterste rijen van de zaal herkenden we Tom Van Laere oftewel Admiral Freebee. Waarom deze Antwerpenaar een Antwerps gezelschap komt bekijken in Gent is me niet echt duidelijk… Overigens kreeg ik deze keer voor het eerst de ruimte achter het podium te zien. De tribune waarop wij zaten, leek aan de verkeerde kant van het toneel te staan, want achter het podium verschool zich een op het eerste zicht heel erg mooie theaterzaal. Iemand een idee waarom die niet gebruikt wordt?
Utopie van het atoom door Cie De Koe, gezien in de Minard op 13 januari 2007. Er zijn nog kaarten te krijgen voor de voorstellingen van 16, 17, 18, 19 en 20 januari.
(Foto’s: Koen Broos)
© 2007 GENTBLOGT VZW
Er viel inderdaad van een rode draad niets te bespeuren.
Dit stuk ging nergens over en wist zo goed als nooit te boeien. Na een uur zaten we reeds de minuten af te tellen naar het einde. Van “Het publiek moet zo vaak schaterlachen dat je je in een komedie waant.” was zeker geen sprake.
ik heb nochtans heel hard moeten lachen, bij momenten. Er zaten zeer mooie en grappige passages in dit stuk en het feit dat er weinig rode draad was heeft mij eigenlijk niet gestoord.
Kleuren en smaken, zeker?
@Josie: De minard heeft twee zalen. Die waarin dit stuk werd gespeeld en de oude theaterzaal aan de andere kant. Beide delen een podium als het ware.
Tnx om dat nu eens voor mij op te helderen Ilse!
Ja, ik heb ook hard moeten lachen, dat wel.
Ik vond het een heel goed stuk, zo net voor mijn examen quantumfysica. Ook erg veel grappige momenten.
Ik vond het een sterk stuk dat gerust nog wat langer mocht duren. Van aftellen naar het einde was absoluut geen sprake. Vooral Peter van den Eede was weer meesterlijk.
Ik heb het stuk gisteren gezien en vond het FANTASTISCH!
De tekst stelde gewoon alles in vraag, ging in om de diepere betekenis van het leven, maar kon dit dan ook net weer heel goed relativeren. Er wordt de draak gestoken met mensen die zich ‘wetenschappers’ wanen door zich uit te drukken met moeilijke termen. En het spel, op zich was inderdaad ‘meesterlijk’!