Gentblogt

Ex-Drummer – Gentblogt sprak met Gunter Lamoot

zondag 21 januari 2007 17u06 | ilse | 12 reacties
Trefwoorden: ex-drummer, Gunter-Lamoot.

Ieder Vlaams dorp heeft een eigen rockbandje. Zowat elke jonge gast heeft ooit een gitaar opgepakt / is wel eens achter een drumstel gekropen / heeft op een blauwe maandag nog in een micro staan roepen. Wereldberoemd onder hun eigen kerktoren pogen deze groepkes op een haast aandoenlijke manier de top te bereiken en kopiëren ze het gedrag van hun idolen, vaak inclusief het drugsmisbruik. Allemaal in de naam van rock ‘n roll.
Herman Brusselmans, het langharig tuig van de Nederlandse Letteren, schreef in 1994 “Ex-drummer” over het onderwerp.

Drie gehandicapte jongens hebben daarin een rockband, ‘The Feminists’, maar ze missen nog een drummer. Ze vragen Dries, een bekend schrijver, hun band te vervoegen en de Dries hapt, gefascineerd door de drie, toe. Hij kan niet drummen en dat is meteen zijn handicap. Met de komst van deze toch wel duivelse manipulator wordt de sfeer binnen de band steeds grimmiger en duurt het niet lang voor de andere leden elkaars bloed kunnen drinken. Hun enige toekomst blijkt uiteindelijk beschreven in menig punksong : “No Future”.

Ex-drummer is een typisch Brusselmans-boek: rauw, snel, met veel geweld en vuilbekkerij. En, zoals men beweert, onverfilmbaar.

Tóch kunt u vanaf 31 januari in de bioscoop de verfilming van Ex-Drummer bekijken, in een regie van Koen Mortier.

De film Ex-drummer is geadapteerd van het oorspronkelijke Brusselmans-boek. Het einde is anders dan het boek, maar voor de rest zijn er geen grote verschillen, zo vertelde men ons. De sfeer uit de roman is behouden gebleven. De auteur heeft de eerste versie van het scenario gelezen, maar heeft al snel vanuit een soort “schoenmaker blijf bij je leest”-gevoel alles aan Mortier overgelaten. Herman Brusselmans zou de film zelf al gezien hebben en heel tevreden zijn.

De persvisie is ondertussen ook achter de rug en de reacties zijn zeer uiteenlopend: de ene journalist spreekt over een meesterwerk, de andere neemt de woorden “degoutant” en “ongehoord” in de mond. Ex-Drummer daalt dan ook af in de onderbuik van De Vloanders, in een Vierde Wereld waar drugs en armoede de rode draad vormen. Bovendien zitten er een aantal behoorlijk gruwelijke scenes in de film. Meer is er blijkbaar niet nodig om enige controverse te creëren in onze contreien.

Koen Mortier, die met ex-drummer zijn eerste langspeelfilm aflevert, schreef ook het scenario en verzamelde een boeiende cast. Relatief onbekende namen, op enkele uitzonderingen na: Sam Louwyck (gitarist) kent u misschien als de memorabele Windman uit Anyway The Wind Blows.

Voor de Gentenaars en comedyliefhebbers onder ons is Gunter Lamoot dan weer geen onbekende. Lamoot won vorige jaar Humo’s Comedy Cup en sindsdien gaat het hard met zijn carrière: niet alleen speelt hij zijn programma “Uw Beste Vriend” voor uitverkochte zalen, hij was ook in huis-tuin-en-keuken versie te zien op De Laatste Show, kwist later deze week in De Slimste Mens en is met zijn typetje Veronique de rode draad in Canvas-programma Comedy Casino. Lamoot is -zoals dat heet- een controversieel komiek: hij heeft onvoorwaardelijke fans én zware tegenstanders, zoals ook mag blijken uit de commentaren hier op Gentblogt zelf.

Hij resideert met vrouw en kroost in Sint-Amandsberg en stond ons op de dag van de grote storm te woord over ex-drummer en zijn aandeel in de film.

Hoewel Gunter altijd van zichzelf beweert dat hij geen acteur is, deed hij twee jaar geleden toch auditie voor ex-drummer.

GL: “Ik las in de Zone09 dat er nog rollen in te vullen waren in de film en heb dan op de website van het castingbureau gezien dat de rol van de presentator nog open stond. De film gaat over een paar gasten die met hun groepke meedoen aan een rockwedstrijd en die wedstrijd moet ook gepresenteerd worden. En ik dacht: ik doe in feite niks anders dan de mensen toespreken op live-evenementen, dus dat is wel iets voor mij. Er stond ook op de website dat die presentator in het begin tamelijk timide is, maar dat hij na verloop van tijd nogal agressief wordt en iederen begint uit te schijten. Ik herken daar wel iets in, want ik doe dat zo soms ook al eens. Allez, ik zou dat al eens durven.” (grijnst)
“Ik dacht: ik kan het eens proberen. En is’t niets, het is leutig om eens te doen, zo’n auditie. Bovendien was het sowieso altijd een beetje een droom om eens in een film mee te spelen.
Toen ik daar aankwam bleek ik onmiddellijk auditie te moeten doen voor een andere rol, en ik had daar niets voor voorbereid, dus ik was al een beetje in paniek. Maar blijkbaar was het ok, want ik ben teruggekeerd voor een tweede auditie en het is dan uiteindelijk toch die rol geworden in plaats van die van de presentator.”

Gentblogt: “Die van de homofiele basist, dus.”

GL:”Inderdaad, de *gehandicapte* homofiele bassist. Hij heeft een stijf armpje en woont nog bij zijn ouders.”

Weet u wat, we laten Gunter zelf uitleggen hoe dat komt.

Jan Verbeek, zo heet de jongeman die Gunter neerzet in de film. En een personage spelen in een verfilming van een boek, zal wel enige voorbereiding vergen, bedachten wij.

GL: “Ik had het boek al gelezen in de tijd dat het uitkwam, ik had het toen gekregen voor kerstmis van mijn ouders. En nu voor de film heb ik eigenlijk enkel nog een beetje doorgenomen hoe het allemaal precies in elkaar zat. Uiteindelijk is Jan Verbeek een vrij labiele persoon geworden die laveert tussen enerzijds nogal agressieve en krachtige uithalen en anderzijds onzekerheid: hij heeft een heel klein hartje en is eigenlijk heel timide. Het is tussen die twee polen dat mijn personage constant werkt.”

Moeilijkheden om zich in te leven in zijn rol ondervond hij niet. GL: “Op de set heerste, in tegenstelling tot wat je zou kunnen denken als je de film zelf ziet, een heel ontspannen en vriendschappelijke sfeer. Bovendien hadden we eigenlijk heel veel vrijheid: behalve dat de essentiële informatie die moest gegeven worden in een bepaalde scene er natuurlijk in moest zitten, werden teksten meestal in eigen woorden geformuleerd.”
Daarnaast bleken er ook heel wat overeenkomsten tussen Verbeek en Lamoot.

De laatste tijd wordt steeds meer geopperd dat er twee Gunters zijn: er is de harde Gunter die we kennen van op het podium en er is de familie-versie, de iets bravere Gunter uit De Laatste Show.
Gevraagd waar we de film mogen situeren in dat spectrum, antwoordt Lamoot vol overtuiging: “Alleszins aan de harde kant. Er gaan al verhalen de ronde van journalisten die buitenkomen in de film en echt kwaad zijn. Kwaad in de zin van “dat kan toch niet, zo vulgair, zo ordinair”.
Het is echt wel een heel extreme film, naar Vlaamse normen. Maar als je bereid bent om mee te gaan in de trip voor anderhalf uur, dan beleef je alleszins iets. Je kan dan achteraf nog uitmaken of je dat goed vond of niet. Het is eigenlijk een soort rollercoaster-rit die ongelooflijk grotesk en overdreven is, met veel muziek, veel realisme en een nogal absurde vorm van humor.”

Veel muziek, dat moge duidelijk wezen: ex-drummer kan prat gaan op een indrukwekkende soundtrack, met nummers van onder andere An Pierlé & White Velvet, Millionaire, Arno, Flip Kowlier en Funeral Dress. Flip Kowlier’s “De Grotste lul van ‘t stad” wordt op stubru al zo vaak gedraaid dat wij de tekst al bijna verstaan en staat deze week op 12 in De Afrekening.

In Brusselmans versie is de setting voor Ex-Drummer Sleidinge, Oost-Vlaanderen, maar de film speelt integraal in Oostende.

Ex-Drummer komt op 31 januari 2007 in de zalen (in Gent enkel in Decascoop), en wij zijn alvast even benieuwd als de notabelen van Oostende. Gunter zelf is vooral nieuwsgierig naar uw reacties, en lanceert daarom als afsluiter deze oproep.

Bij deze verklaren wij de commentaren voor geopend. Gaat u gerust uw gang.

Foto’s: Steven Noels.

© 2007 GENTBLOGT VZW