RSSOp zondag in het S.M.A.K.
Op een lome zondagvoormiddag besluit ik nog eens een bezoekje te brengen aan het S.M.A.K.. Dit museum is gratis tussen 10 en 13 uur op zondag en wanneer ik de inkom binnenga, blijkt dat ik duidelijk niet de enige ben die dit weet.
Op de benedenverdieping zie ik grote zwarte lijnen, schilderijen met patronen die voortdurend herhaald worden. Mijn ogen vervormen het beeld een beetje. Zou ik gisteren dan toch te veel gedronken hebben? In de andere ruimte wordt met neon gewerkt. Grote cirkels, vlakken, een rechte lijn over vier vlakken met verschillende hoeken… Een druk op de knop en het licht verandert, waardoor je zelf de motieven aanpast. Constante zijn de horizontale-vertikale lijnen en ook het gebruik van slechts één kleur.
Deze werken maken deel uit van de FOCUS-tentoonstelling met het werk van François Morellet. Het S.M.A.K. heeft de sculptuur Deux grilles identiques à vitesse différente uit 1969 in zijn vaste collectie en breit er nu een volledige tentoonstelling aan vast. Deze eenentachtigjarige Fransman heeft een vrij strak oeuvre.
In de documentaire die je ook kan bekijken, legt hij uit dat hij geen boodschap wil overbrengen, hij heeft een heel systeem om zijn werken op te bouwen. Bijvoorbeeld, voor een bepaald werk gebruikt hij de decimalen van het getal Pi om de grootte van de hoeken te bepalen, de eerste hoek wordt dus 10°, de tweede 40°,… De zijden worden gevormd door lichtblauw neonlicht. De creatie wordt op de muur van een gebouw bevestigd. Maar voor het te wiskundig wordt, zegt hij zelf dat dit enkel zijn systeem is en dat hij niet van de kijkers verwacht dat ze het begrijpen.
De documentaire toont verschillende voorbeelden van zijn werk in openbare ruimtes, telkens vergezeld met de uitleg van Morellet en dit sprak me meer aan dan de schilderijen en installaties die ik zag. Vooral de humor in zijn constructies kon ik wel waarderen. De werken die in het S.M.A.K. tentoongesteld worden, dateren hoofdzakelijk uit de jaren zeventig. Deze tentoonstelling loopt tot en met 1 april.
De grootste tentoonstelling op de eerste verdieping is deze van Anton Henning. Deze Duitse kunstenaar vertrekt steeds expliciet van de schilderkunst en speelt met alle klassieke genres van dit medium (stillevens, naakt, landschap) maar op een ongedwongen manier.
Een abstract drielobbig motiefje, de zogenaamde Hennling, komt steeds terug. Henning beperkt zich echter niet tot schilderkunst, hij combineert dit met beeldhouwkunst, installatiekunst en zelfs interieurontwerp, waardoor zijn werk bekeken kan worden als een hedendaagse vorm van gesamtkunstwerk. Een mooi voorbeeld hiervan is de Oktogon, een achthoekige ruimte waar zowel de schilderijen als het interieur ontworpen zijn door eenzelfde kunstenaar. Nog tot 28 april kan je speciale slofjes aandoen en rondlopen in dit achthoekige kunstwerk.
Tijdens mijn bezoek had ik al gemerkt dat verschillende namen van kunstenaars, architecten en wetenschappers in grote rode letters de muren van het museum sieren. Alleen, ik ken Henry Van de Velde, maar wie is Henriëtte Van de Velde, Renée Margritte, Annie Warhol, Alberte Einstein, La Corbusier, Miss van der Rohe,…?
In een hoekje op de eerste verdieping vond ik het antwoord. Agnès Thurnauer maakt tekst- en beeldwerken waarin het genegeerde potentieel en de verborgen verlangens van alle vrouwelijke kunstenaars zichtbaar worden gemaakt en vormgegeven” dixit de folder. De vervrouwelijkte namen van de kunstenaars maken deel uit van Project XX Story. Maar je kan bijvoorbeeld ook Réplique bewonderen in het S.M.A.K. In dit werk heeft ze de bekende cut-outs van Matisse van een erotische tekst voorzien. Een techniek die ze ook met andere kunstwerken heeft toegepast. Deze werken zijn nog tot en met 20 mei te zien in het museum.
Op diezelfde eerste verdieping vond ik ook de aanleiding van mijn bezoekje aan het S.M.A.K. Ik had al bijna de moed opgegeven en mijn maag begon ook aan te geven dat het genoeg was geweest. Ik nam nog even een kijkje bij Lost and found, een tentoonstelling met Finse kunstenaars naar aanleiding van het Finse voorzitterschap van de Europese Unie. Er zijn verschillende projecties van Mika Taanila en het duo Tellervo Kalleinen & Oliver Kochta-Kalleinen. De grenzen tussen documentaire, avant-garde film en beeldende kunst worden afgetast. Ik zag een stukje over personen die zich afzonderen en in gemeenschap gaan samenleven, daarnaast hoorde ik luide muziek die achteraf zo bleek van het Complaints choir uit Helsinki afkomstig waren. Dit koor wil op een creatieve manier omgaan met de klachten van de inwoners van de stad, wat regelmatig de kijkers tot luidop lachen wist te verleiden. Nog te zien tot 18 maart.
S.M.A.K., dagelijks van 10u tot 18u, gesloten op maandag (uitgezonderd op feestdagen).
© 2007 GENTBLOGT VZW