RSSTrouwfeesten en processen vuile hoeren bedriegers slechte ouders domme kinders enzovoorts tot het einde der tijden
Geen geluk voor theatermaker Arne Sierens en zijn kompanen toen Bert Anciaux midden 2005 de subsidie voor DAStheater halveerde. Het gezelschap kon het hoofd niet meer boven water houden, en besloot zichzelf te ontbinden. Toch werden de reeds aangegane engagementen afgewerkt en konden de mensen het stuk Maria Eeuwigdurende Bijstand, dat volle zalen trok in de Minard, zelfs tot op het festival van Avignon bewonderen.
Dit bleek gelukkig niet het einde voor Sierens, die met de Cie Cecilia als een feniks uit zijn as herrees, en dit in het goede gezelschap van Johan Heldenbergh en Marijke Pinoy.
Met Trouwfeesten en processen strijkt Cecilia neer in de Vooruit. Net zoals bij Maria Eeuwigdurende Bijstand het geval was, zit het publiek helemaal rond het speelvlak. In dit geval doet het podium denken aan een leeg, rond, blauw kinderzwembadje. Dit moet feestzaal Rialto voorstellen, een plek van vergane glorie, waar vroeger werd gefeest, gedanst, vreemdgegaan en gevochten.
Een voor een komen de personages binnengedruppeld. Allemaal zijn ze uitgenodigd door Yolande (Marijke Pinoy), een ‘hoer op retour’ die eraan denkt te stoppen en dit en ander groot nieuws wil meedelen. Eerst verschijnt Max op het toneel (rol voor een bijna onherkenbare Johan Heldenbergh), een dokter op leeftijd die zichzelf nog tussen de twee maanden en de twee jaar te leven geeft. Ook Yolandes zoontje Thierry en haar beschermeling Winnetoe verschijnen, en Yolandes buurmeisje Estelle, die de verloren dochter van Max blijkt te zijn. Vader en dochter hebben elkaar al vijftien jaar niet meer gezien, en de ontmoeting is dan ook nogal schrijnend; beiden voelen zich ongemakkelijk. Tot slot is er ook Sacha (Titus De Voogdt), al is hij blijkbaar minder welkom
In Trouwfeesten en processen vinden, zoals de titel al laat uitschijnen, beide kanten van het leven zich. Het tragische gaat hand in hand met het komische, en dit blijkt voor de toeschouwer een uiterst aangename combinatie. De personages zijn allemaal bijzondere mensen, eerder aan de rand van de maatschappij dan er middenin, met de nodige rare trekjes en bagage.
De acteurs beleven zichtbaar plezier aan het neerzetten van hun personages, en dit levert een zeer grappig en ongedwongen theater dat natuurlijk overkomt; ergens volks, maar toch ook ontegensprekelijk theater van niveau.
Het enige wat je dit stuk kan verwijten, is dat het ergens uit hetzelfde vaatje tapt als Maria Eeuwigdurende Bijstand en nergens echt naartoe gaat. Na twee uur theater blijkt dat het grote nieuws van Yolande uiteindelijk niet zal doorgaan, en gaat iedereen weer gewoon verder met zijn of haar leven. Is dit een groot probleem? Ik denk het niet, aangezien ik me geen seconde heb verveeld. De acteurs doen het zoals eerder gezegd schitterend, het publiek is enthousiast, en je verlaat de Vooruit met een leuk gevoel. Het maakt me enkel extra nieuwsgierig om te zien welke weg de Cie Cecilia in haar toekomstige producties zal opgaan…
Trouwfeesten en Processen is nog tot en met donderdag 15 maart te bekijken in Vooruit. Tickets via deze link
© 2007 GENTBLOGT VZW
Prachtig stuk, vorige week ook gaan kijken en ik was er helemaal weg van. Ook leuk om te weten: Thierry (zowel Titus als Cesar De Sutter) “is” Marijkes echte zoontje. Of dat meen ik toch hieruit begrepen te hebben:
Cesar is een beetje hetzelfde verhaal als Elmo. Ik kende zijn 2 broers Arend en Gilles waarvan ik reeds wist dat ze zouden meespelen in mijn film (respectievelijk Stijn en Nico). En zo kwam ik in contact met Cesar waarvan meteen ook duidelijk werd dat het een natuurtalent was. Het andere broertje Titus en de moeder van de 3 jongens, Marijke Pinoye hebben trouwens ook een rolletje in de film.
Bron
“nergens echt naar toe gaat” : dat is volgens mij precies voor een deel de essentie. Het zijn allemaal mensen die ploeteren en dromen, die grote beslissingen willen nemen, maar waar die, als het er op aankomt, toch allemaal blijven steken en ze geen andere keuze hebben dan “voortdoen” (dixit Yolande over haar job).
Ik ging naar de voorstelling op 9 maart en heb er ook van genoten.Toch begrijp ik nog steeds niet hoe dat zit met die twee broers Titus en Cesar De Sutter die elk dezelfde rol van Thierry zouden spelen. Zijn dat tweelingen? Spelen zij om beurten naargelang de locatie? Of is het de bedoeling om daar mysterieus over te doen? Zo ja waarom? In ieder geval spelen ze prachtig hun rol. Echt grote maar jonge artiesten.
ik ben wel fan van Johan, ik kende ‘m enkel van de tv “ons geluk” decennia geleden, en enkele jaren geleden zag ik ‘m in de bozar in brussel in een toneelstuk, indrukwekkend toch…
dit is het soort toneel dat ik wel zou kunnen appreciëren denk ik.
Geen mysterie : ik denk dat wegens beperking kinderarbeid niet mag om gastjes van die leeftijd avond na avond te laten spelen in een reeks voorstellingen. Ze mogen maar elk een bepaald aantal uren werken per maand.
Dat is goed mogelijk, doch is dat ook werkelijk zo?Zijn die twee gasten (hoe oud zijn die eigenlijk?)echt evengoede acteurs, dansers en muzikanten dat ze zo inwisselbaar zijn? Verbluffend.
Ik heb heel erg van dit stuk genoten net als van “Maria Eeuwigdurende Bijstand”. Goede vertolkingen, leuke enscenering, spitse teksten, … meer moet dat niet zijn !!!