RSSZwerfkei in Guislain museum
De voorbije week maakte de theatercommissie haar preadviezen voor de toneelgeschappen die een subsidie aanvroegen voor de periode 2008-2009 bekend. Het Gentse toneelgezelschap NUNC is één van de drie nieuwkomers die een positief advies kregen, ook al betekent dit niet noodzakelijk subsidies. De uiteindelijke beslissing wordt door de minister genomen. Het gezelschap dat in 2002 werd opgericht was mij onbekend. Maar toen ik de aankondiging van hun vijfde productie Zwerfkei onder ogen kreeg was ik best nieuwsgierig. En we mochten natuurlijk tien lezers een vrijkaart bezorgen voor deze lokatievoorstelling in het dr. Guislain museum.
zwerfkei (de ~, ~en)
1 grote kei in de ijstijd meegevoerd door gletsjers => zwerfblok, zwerfsteen
Je kan je inbeelden dat zo’n stenen heel wat meegemaakt hebben: van hot naar ginder gesleurd worden, onzacht terecht komen maar steeds verder moeten, meegedreven op een ritme waar ze zelf geen vat op hebben. Ach, het zijn maar stenen, hoor ik je al denken. Akkoord, maar het gebeurt ook met mensen. Voor de voorstelling krijgen we een korte rondleiding in de permanente collectie outsiders-kunst van het museum. Een betere smaakmaker om nog eens terug te komen kan je je niet inbeelden.
In de vroegere ziekenzaal komen we binnen in een donkere ruimte. Op de scène werd met veertjes een vierkant afgebakend. Er staan kinderstoeltjes, boeken en een opgezette vogel. We leren twee zussen kennen die hun vader hebben zien sterven op oudejaarsavond in een brandend huis. Hij was een vogelliefhebber en wist alles van vogels. Om bij hem in een goed blaadje te komen gaan de zussen een competitie aan. Wie weet het meeste over de kolibri? En de albatros? En de sperwer? Na zijn dood worden ze geplaatst in een opvanggezin, weliswaar niet samen. Met een kinderlijke onschuld vertellen ze hun verhaal, hoe hun moeder stierf, hoe hun vader was, hoe hun vervangbroer haar duwde,… Het bijtende randje is nooit ver afwezig. Het trauma van de dood van hun vader is een constante. Ze blijven het meedragen maar gaan hier elk op hun eigen manier mee om. Een zus idealiseert haar vader en kopieert hem. Ze wil zijn werk verder zetten en studeert vlijtig. De andere voelt zich verraden door haar vader, haar vervangouders, haar zus en zet zich af van de wereld. De liefde voor vogels heeft ze van haar vader geërfd en dit houdt haar overeind. Een opgezette vogel is haar metgezel in deze boze wereld.
De competitie tussen de zussen blijft: “ik heb meer gehuild op de begrafenis dan jij.” Het is een voortdurende competitie om aandacht die op een aangrijpende manier vertolkt wordt door Leen Roels en Leen De Veirman. Soms dreigt het wat eentonig te worden, maar een mooie woordspeling of originele zienswijze houdt de aandacht dan weer vast. Ik moest spontaan denken aan een jeugdboek dat ik ooit met veel vreugde las “Kinderen en gekken zeggen de waarheid” ofzo.
Het is ook een heel fysieke voorstelling. Hoe ze schreeuwen, dingen in het rond gooien,… Ik denk dat hun blauwe plekken na een paar voorstellingen niet meer te tellen zijn. De scène mag dan wel sober zijn, in de loop van de voorstelling blijkt duidelijk de betekenis van de verschillende objecten. Zwerfkei werd geschreven en geregisseerd door Benjamin Van Tourhout.
Zwerfkei van NUNC gezien op vrijdag 13 april 2007.
Nog tot en met 22 april (van woensdag tot en met zaterdag om 20.00 u, op zondag om 14.00 u) in museum dr. Guislain (Jozef Guislainstraat 43, Gent) Reservaties via het museum: 09/216 35 95 of via toneelgroep.nunc@telenet.be
© 2007 GENTBLOGT VZW
prachtvoorstelling