Lymphoma
Begrijp mij niet verkeerd, Lymphoma is een zeer aangrijpend verhaal. Wat fotograaf Lieven Herreman heeft meegemaakt behoort zonder meer tot de schrikwekkende zaken des levens, en wij mogen de medische wetenschap én zijn eigen hardnekkigheid dankbaar zijn dat hij het er zo goed heeft van af gebracht. Herreman is bovendien geen onverdienstelijk fotograaf, en –vele keren belangrijker– een begenadigd en invloedrijk docent fotografie. Dit was, en hier is geen eufemisme mogelijk, behoorlijk merkbaar tijdens de vernissage van de gelijknamige tentoonstelling, waarop zowat iederéén aanwezig was die fotografisch ook maar iets te betekenen had in Gent.
De laudatio werd bezorgd door een van pathos doordrongen deputé Jozef Dauwe, die met veel aplomb en zin voor klemtoon de omstaanders wist te boeien –niet in het minst Herreman zelf die herhaaldelijke keren zijn GSM het zwijgen moest opleggen, tot hilariteit van het publiek.
De fotografische experimenten van Herreman konden mij vooral boeien in de context van zijn lijden. Ik kan mij niet voorstellen dat de foto’s op zich een verschrikkelijk grote waarde hebben, maar des te meer aan te raden is daarentegen het boek (de catalogus), en wel om twee redenen.
Ten eerste –en ik geef u die redenen toch maar in willekeurige volgorde– is er het ongewone formaat van foto en verhaal. Het boek is wel degelijk een fotoboek, waarin –u vergeeft mij het dubbel gebruik– in de laatse pagina’s een uitneembare roman zit vervat die het wedervaren van de fotograaf tekstueel weergeeft. Een geslaagde vondst, en het boekje is zeer meeslepend geschreven.
Ten tweede is er het geheel van de beleving, in beeld én in woord, die van dit werk niet alleen een zeer persoonlijk relaas maken, maar tevens -zo heb ik mij laten vertellen– een zeer herkenbaar beeld ophangen van een kankerpatiënt. En zit niet net daarin de kracht van de heuse kunstenaar?
Goed, ik sta er mogelijks te dicht op. Ik ken de persoon die fotograaf Herreman heeft ingefluisterd om Lymphoma met een Latijnse ‘ph‘ te schrijven ipv een Nederlandse ‘f‘, en bovendien is mijn belangrijker wederhelft van zeer nabij betrokken bij patiënten die gelijkaardige evoluties meemaken –zij het niet vanzelfsprekend met een dergelijk positieve afloop. Ik word echter verscheurd tussen die betrokkenheid en de beperkingen van de foto’s die Herreman heeft tentoongesteld, tussen het subjectief menselijke en het objectief artistieke. En dan kan ik u eigenlijk alleen maar aanraden om u tot de (eerder prijzige) catalogus te wenden, en de tentoonstelling te nemen voor wat ze is: een detail en een voetnoot bij de tragedie die Herreman heeft meegemaakt.
Lieven Herreman – Lymphoma; wanneer kanker je pad kruist!, te zien in in het Caermersklooster van 4 mei tot en met 24 juni 2007. Vrouwebroersstraat (Patershol) 6; tel. 09 269 29 10. Gratis toegang – doorlopend open van 10 tot 17 uur – gesloten op maandag. De catalogus kost 49 €
© 2007 GENTBLOGT VZW
Ben het onneens Bruno. Ik vond de tento uiterst geslaagd met rake beelden die de grenzen van fotografie aftasten in gedurfde kadrages.
zeer mooie beelden, grote coherentie, poëtisch vermogen, persoonlijk, authentiek, aangrijpend.
ik begrijp niet goed wat Bruno bedoelt met “ik ken de persoon die fotograaf LH hft ingefluisterd om..” en
waarom ben je daardoor meer betrokken of zou je dà à rdoor er te dicht op staan?
ikzelf was ook aanwezig op de opening, ben zelfs erna nog eens gaan zien om het werk meer op me te laten afkomen want het was op de opening inderdaad als een bom die daar gevallen was.
Het werk is inderdaad soms poëzie, ook soms drama en nochtans allemaal uit het leven gegrepen; die dualiteit vind je perfect terug in de diptieken (wschl ook om die reden gekozen).
Beklijvend toch wel en dus een aanrader voor iedereen die houdt van fotografie vanuit de buik.