RSSOver keuzes en afleiding
Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag Рbehalve zaterdag Рkomt er namelijk ̩̩n van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden.
Op woensdag is het de beurt aan Karel.
Om meteen maar met de deur in huis te vallen: studeren in Gent is voor mij geen toeval. Alles wat mijn carrière aan de middelbare school scheidt van het studentenleven rond de vierde toren van Gent is een ringvaart, een ringweg en een autosnelweg. De kloof tussen mijn woonstede te De Pinte en het Don Boscocollege te Zwijnaarde is even miniem. Geen kot nodig, quasi alles wat je nodig zou kunnen hebben is aanwezig en het is amper acht kilometer van het veilige nest. Waarom naar Leuven, Antwerpen of Brussel trekken? Juist ja.
Kiezen wat je precies wil doen in Gent, dat is heel wat anders. Precies een jaar geleden zat ik ook te studeren voor de eerste zit van mijn eerste jaar in Gent. Nu ja, wat je studeren noemt. De twijfel was alomtegenwoordig en overduidelijk for all the world to see eens het puntenblad op de proclamatie in mijn handen werd geduwd.
Economie was niets voor mij. Bij gebrek aan enige ervaring met het vakgebied, heb ik dat vorig jaar aan de lijve mogen ondervinden. Een eerste bachelor in het – met mijlen voorsprong – lelijkste faculteitsgebouw van de Alma Mater liep uit op niets.
Het is die keuze waarbij heel wat mensen in de fout gaan, zeker het eerste jaar wanneer het aanbod aan studierichtingen verschrikkelijk overrompelend is. Een jaar is echter zo erg nog niet als je jong bent. Je herpakt je en begint opnieuw. Zo gezegd zo gedaan.
Intussen ben ik weer aan het studeren geslagen. Twintig lentes, eerste bachelor, dezelfde universiteit, andere richting, andere faculteit. Toch ben ik ondanks mijn slechte ervaringen bij de sociale wetenschappen blijven plakken. Communicatiewetenschappen deze keer. Ik ben nog steeds niet zeker of ik wel de juiste keuze heb gemaakt, maar toch een heel stuk vastberadener en – durf ik het zeggen – wijzer dan twaalf maanden geleden.
Het is een luxeprobleem waar vele andere jongeren en ik mee worstelen. Je kan tegenwoordig zo ongelooflijk veel kanten op, dat het bijna geen nut meer heeft nog een overzicht voorgeschoteld te krijgen. Kiezen is verliezen en quasi alle kennis is het waard om bestudeerd te worden. Ik heb zelfs nog zitten denken aan een opleiding astrofysica en sterrenkunde. Uiteindelijk bestudeer ik nu de sterren en constellaties aan het mediafirmament. (Een hele sector die trouwens, voor wie het wil weten, samenkrimpt in globale crossmediale conglomeraties in plaats van, zoals het universum, uitzet.)
Een klein verschil tussen de beide santenboetieken eigenlijk, je weet toch nooit waar je na je studies terecht komt.
De ironie is natuurlijk dat ik mijn intussen geliefde media enkel tijdens pauzes in de gaten kan houden. Televisie, internet, krant, radio, … Niets is meer nefast voor het prestatievermogen op de momenten dat er echt gewerkt moet worden. Bewegende beelden, foto’s en geluid hebben zo’n belangrijk en hypnotiserend effect in onze maatschappij dat het onmogelijk is om aan een cursus te blijven. Zelfs een cursus die nota bene over die zaken gaat. De boodschap is dus om die zo ver mogelijk uit de buurt te houden.
Die regelmaat om aan het werk te blijven is trouwens een eigenschap die ik mij iedere keer opnieuw moet aanleren eens de laatste rechte lijn naar de gevreesde examens zich laat zien. Ik doe zeker mijn best tijdens het jaar, maar het is ferm lastig om je aandacht op een droge syllabus te richten terwijl er op televisie een boeiende documentaire getoond wordt, verschillende fora op internet vollopen met discussies, de blogosfeer met de regelmaat van een klok groter wordt en er permanent films, series en muziek toestromen via alle mogelijke kanalen.
Er zijn zoveel dingen te leren en te zien buiten het ongelooflijk enge gebied dat je in hoorcolleges voorgeschoteld krijgt, dat je gewoon niet meer weet waar je moet kijken. Zeker eens je een interesse in de maatschappij en z’n rare kronkels ontwikkelt, zit je vastgenageld aan alle mogelijke media om er toch maar een graantje van mee te pikken.
Op de momenten dat je je niet met nog amusantere zaken bezig houdt natuurlijk. Pinten pakken met vrienden bijvoorbeeld, om maar iets te noemen. Of squashen. Of met de telescoop naar planeten turen. Of of …
Hoe het ook moge zijn, ik denk dat ik niet de enige ben. Weinig mensen gaan ontkennen dat de wereld niet barstensvol zit met interessante mensen, dingen en onderwerpen om je beperkte tijd op deze aardbol mee te vullen. Dat de media een – al dan niet vervormd – venster zijn op die wereld, zorgt voor het overweldigende gebruik ervan. Maar ik rond af voor ik verval in een tirade rond maatschappelijke massamediafenomenen.
Oh ja, toch dit nog. Zoals nu blijkt, schrijf ik, ondanks de overdosis studeren en informatie, alleszins spontaan over mijn ‘vakdomein’, de zaken waar ik de komende jaren – en wie weet mijn hele leven – mee bezig zal zijn.
Blijkbaar toch niet zo’n slechte keuze.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Communicatiewetenschappen? Ach waar is de tijd, ik heb me nooit meer geërgerd dan op de cursus van prof. De Bens, aaneengeplakt met stukjes in alle mogelijke lettertypes, zelfs een oude typemachine… en tussen mijn notities vond ik enkel tips voor het kweken van rodedendrons en het bereiden van marsepein (nog altijd niet geprobeerd trouwens).