Stop het geterg!
Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag – behalve zaterdag – komt er namelijk één van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden. Op maandag is het de beurt aan Ruth.
“Binnenkort zal het humaan gastrointestinaal en het endocrien stelsel geen geheimen meer kennen voor mij.†Wat een utopische uitspraak! Was het maar waar, kon ik dit maar zeggen…
Eerlijk gezegd moet die uitspraak lichtelijk aangepast worden naar “Binnenkort zal het gastrointestinaal en en endocrien stelsel voor mij meer geheimen dan ooit tevoren kennen.†Waarom? Wel, het hoofd wilt niet meer mee. Ze zeggen dat de laatste loodjes het zwaarst wegen maar dit loodje is ten eerste een serieuze lood en ten tweede krijg ik die lood niet eens van de grond, zo zwaar is hij.
Mijn motivatie zit op een historisch blokdieptepunt: het hoofd wilt niet meer mee, want het hoofd is moe en het hoofd is het beu om getergd en mishandeld te worden.
Kortom, ik wil niet meer, ik wil rust, kalmte en vooral geen verplichtingen.
Mijn leven is ook zo bitter oninteressant geworden besef ik nu: de mensen die het dichtste bij mij staan, of de mensen die ik nog zie (laten we het eerlijk spelen), zijn namelijk mijn ouders die iedere avond wel ergens moeten zijn of ergens uitgenodigd worden, mijn zus die sinds woensdag al klaar is en wie dus veel te relaxed is naar mijn zin en mijn liefje die een richting doet die voor hem veel te makkelijk is en als laatste examen een openboek heeft. Hij werkt bijgevolg wel maar niet zo hard als ik.
Ik ben momenteel bezig met mezelf te verdrinken in mijn eigen medelijden en in feite ben ik er trots op. Ik ben behoorlijk fier dat ik het tot op dit punt nog heb kunnen volhouden zonder enige fameuze paniekaanval (die ik normaal dus wel krijg) en dat ik enkel en alleen maar af en toe eens wil huilen uit desinteresse en vermoeienis.
Maar nu is het genoeg geweest, het begint te wegen en het duurt echt te lang.
In feite kan een student geen goede blog schrijven over hoe hij of zij zich voelt; de ene dag gaat het studeren namelijk al beter dan de andere en bijgevolg gaat de moraal en de motivatie eveneens op en neer.
De tekst hierboven schreef ik gisteren, toen mijn moraal en motivatie 0.00 bedroegen. Het was genoeg, ik had geen reserve meer, ik wou niet meer, het interesseerde mij gewoonweg niet meer.
In tegenstelling tot gisteren had ik vandaag echter weer wat moed – deze voormiddag toch – wat resulteerde in dat ietsje meer motivatie. Tot de vroege namiddag, waar mijn motivatie even een kleine dip bereikte en ik even geen zin meer had. Maar nu…
Voor de oplettende lezer: bovenaan staat een foto van de cover van de Humo. In die desbetreffende Humo stond een artikel over een aantal proffen op Belgische universiteiten, zeer interessant om lezen. In elk geval, die figuur typeert hoe ik mij gisteren voelde.
Hier rechtsboven staat een foto van een tekening die mijn zus vorig jaar maakte toen ik mij ook in een status van miserabel en zielig zijn hulde, als poging om mij op te beuren.
Ik ben iemand die veel dingen bijhoudt, vandaar, de tekening diepte ik op en hing ik op voor mijn bureau. Het studeren ging plots als een trein!
Vandaag is mij tijdens het studeren trouwens plots van alles duidelijk geworden en dat voelt aan als een ware bevrijding, dat krikt de moraal weer wat op.
En hoewel de moraal misschien weer wat hoger is, blijft toch de drang tot het rusten, tot het vrij zijn, zich meester maken van mij. Het is en blijft genoeg! Was het maar al woensdag 27 juni – na mijn examen wel te verstaan – en was ik maar al gelukkig en voldaan…
Beste mensen, ik heb mij goed geamuseerd met het bloggen…
Over het blokken daarentegen… Kennis is eindig*; deze blok- en blogperiode ook.
Wie weet tot een volgende keer.
(* En als filosofen of psychologen of wat dan ook iets anders beweren, sorry maar het kan mij echt niks schelen.)
© 2007 GENTBLOGT VZW
Nog efkes op uw tanden bijten. Bijna – bijna – welverdiende vakantie! Véél succes gewenst!
Allee, doorduwen … er is licht aan het einde van de tunnel …. Veel succes toegewenst !
Alleen spijtig dat die tunnels aan de univ zo lang zijn. Ik zit met net hetzelfde probleem.
Onderschat het examen met open boek niet. Er zijn er al veel gesneuveld door dat verraderlijke principe.
weet ik, maar het is gewoon ergens wel een geruststelling om een map ofzo mee te kunnen sleuren naar uw examen, hoewel sommigen net iets te veel gerustgesteld worden, das waar!
Die laatste kilo’s lood kunnen inderdaad heeeeeel zwaar doorwegen. In elk geval nog veeeel goede moed gewenst. We zullen je hier missen. Laat je toch nog iets weten?
Nog even doorzetten, het beroep is o zo mooi!
De proefjaren (Stages, klinieklessen, …) zijn zo veel beter waardoor je superveel zin hebt om aan het mooiste beroep van de wereld te kunnen beginnen en de examens beter zullen lukken !
beste mensen,
aangezien de vraag rees ‘laat je nog iets weten’, kan ik goed nieuws brengen.
Ruth Debeuckelaere is geslaagd voor alle vakken van het tweede semester dwz dat ik dus enkel het blok zenuwstelsel en zintuigen (uit het eerste semester, wat ik al wist) opnieuw moest doen, bij deze een stille kreet van geluk “……………”
tot de volgende!
Gefeliciteerd! Sjiek gedaan van u :-)