Gentblogt

BNRF 2007, dag 6: De stoppen uit onze oren

vrijdag 13 juli 2007 16u16 | Roel Craen (tekst), Bruno Bollaert (beeld) | 5 reacties
Trefwoorden: Blue Note Records Festival, concert, jazz.

Dag zes van het festival, dag twee van het ‘all that jazz?’-gedeelte – om dat toch nog maar weer even aan te kondigen – terwijl wij steeds minder het nut inzien van dat vraagteken. Wat vandaag op het programma stond was immers in hoge mate geïmproviseerde muziek, als je het ons vraagt toch een basiskenmerk van goeie jazz. Drummer Teun Verbruggen: “Deze dag beschouw ik alleen al als een festival, eigenlijk. Echt ongelooflijk dat Bertrand (Flamang, red.) zoiets durft.”

Verbruggen stond al voor de tweede keer op podium van het BlueNote Records Festival dit jaar. De eerste keer speelde hij in het trio van Jef Neve, vandaag in zijn eigen groep Othin Spake. Het verschil kan nauwelijks groter zijn – en da’s enkel om aan te geven wat voor een veelzijdige drummer Verbruggen is. Othin Spake (naast Verbruggen ook nog Mauro Pawlowski op gitaar en Jozef Dumoulin op toetsen) brachten twee gasten mee op podium. John Zorn-bassist Trevor Dunn en zijn vrouw, harpiste Shelley Burgon. Othin Spake maakt “vrije geïmproviseerde muziek”, Verbruggen wil het liever zelf geen freejazz noemen, en de set bestond uit twee lange stukken hyperintensieve buikmuziek – niet makkelijk, nee nee – maar bij momenten zeer boeiend. Mauro na het eerste half uur ononderbroken muziek: “Oké, dat was ons eerste nummer, we brengen er nu een tweede, en we bedenken er nog wel eens een naam bij.”

Het eerste deel van het optreden van John Scofield met Medeski, Martin en Wood verliep redelijk woelig en bij momenten zelfs slordig, de heren hadden kennelijk wat tijd nodig om op dit podium hun draai te vinden. De tweede helft van hun set bracht dan de livesound waar wij, als MMW-fans, al maanden naar aan het uitkijken waren. Ranzige grooves, vuile riffs en een verpletterend mooi bisnummer. Funky baby yeah.

Bill Laswell dan, derde in de line-up, kwam samen met trompettist Nils Petter Molvaer, en een onwaarschijnlijk straffe band daar rond. Muzikale duizendpoot Laswell heeft een onnavolgbare stem, een basgeluid dat door merg en been gaat, en Nils Petter Molvaers trompet klinkt verdomd gemeen. Onze oren zijn definitief ontstopt. Voor de doortocht van Laswell en Molvaer is het moeilijk andere woorden te vinden dan superlatieven. Deze band speelt met een dwingende overtuiging en met onwaarschijnlijk veel vuur. Een hoogtepunt zonder meer, vinden wij.

Amon Tobin mocht de dag afsluiten, en we gaan daar toch eerlijk in moeten zijn, Tobin was vandaag de wat vreemde eend in de bijt. Niet wat betreft een overtuigend basgeluid, dat was bij momenten zelfs overdreven prominent, maar wel wat betreft het improvisatiegehalte van zijn set. Stuk voor stuk weloverwogen platenkeuzes en zonder meer mooie graphics, maar deze DJ bracht niet de existentiële crisis teweeg die we gisteren bij DJ Shadow wel hebben gevoeld. (Oké, die ‘existentiële’ is wat overdreven.) Toch voelde het publiek zich bij Tobin meer in zijn sas dan bij de andere optredens vandaag – er werd voor het eerst uitbundig gedanst over alle gelederen van de zaal. Onze beentjes waren alleszins ook prima uitgelaten. Morgen onze salsapasjes nog eens boven halen.

Het Blue Note Records Festival vindt nog plaats tot 17 juli 2007 in de Bijlokesite. Dagtickets kosten 25 € in voorverkoop of 29 € aan de kassa –voor elke avond blijven er de dag zelf tickets te koop aan de kassa. Voor 63 € is er ook een driedagenpas beschikbaar. Meer details vindt u op de BNRF-site.

© 2007 GENTBLOGT VZW