RSSPuppetbuskersfestival 2007, dag 4 (a)
Maandagmiddag waren de weergoden ons aanvankelijk heel wat minder gunstig gezind! We hadden in de voormiddag reeds een aantal buien gehad en tegen drie uur zag het er niet naar uit dat het droog zou blijven. Het regende niet hard, maar toch te veel om comfortabel te kijken. Geen nood echter, Madame Gigi Berthion, het personage uit 12 Rue de la Joie, een voorstelling van Compagnie Mungo (Frankrijk), orkestreerde medewerkers en publiek, reorganiseerde de boel, liet parasols verplaatsen en maande latere binnenkomers aan om zich te reppen. Een rasechte straatartieste. Madame Gigi blijkt de conciërge van een appartementsgebouw te zijn (maar dan op z’n Frans natuurlijk, niet zo’n modern glazen geval).
Ze hoopt om ooit de man van haar dromen te ontmoeten en leest gretig de contactadvertenties. Ondertussen laat ze haar gedachten, ideeën, opmerkingen de vrije loop. In het midden van het podium staat een soort houten rek met allerlei kastjes en spulletjes. Als ze aan de schoonmaak daarvan begint (er wordt wat afgekuist in het EFTC dees dagen, cf. ook Atelier du Sous Sol) blijkt die kast zich te ontpoppen als het appartementsgebouw, waarin we de belevenissen van de bewoners – en hun huisdieren – te zien krijgen. Madame Gigi is zo’n echte conciërge: het hart op de juiste plaats, steeds bereid om de bewoners te helpen – hoewel chaos nooit ver weg is – maar ook zeer nieuwsgierig. Ze kan de post toch niet ronddelen zonder te weten wat erin staat!
Ook deze productie is een combinatie van acteurs (Madame Gigi) en figurentheater (de bewoners). Hoewel de voorstelling volledig in het Frans is (en ik niet altijd kon volgen omdat mijn Frans * schaam schaam * niet al te best is), is ze zeer leuk om naar te kijken, zelfs voor kinderen. Isabelle Bach is een uitstekende actrice en brengt het stuk met zeer veel humor, zowel situatiehumor als tekstueel. Deze voorstelling een tweede keer zien, zou zeker geen straf zijn.
Nog te zien op dinsdag 17/7 om 15 u. en om 18.15 u. op het Braunplein en op woensdag 18/7 om 15.45 u., eveneens op het Braunplein.
De volgende voorstelling was nog eens in een echte wit/blauwe poppenkast naar aloude traditie: Marionnettes pas Sage met Polichinelle. Het stuk is zeer eenvoudig: Polichinelle heeft ontzettend grote dorst, krijgt uiteindelijk een ton maar zijn probleem raakt niet opgelost want die ton blijkt enkele nare verrassingen te bevatten.
Polichinelle is het Franse broertje van Punch (Engeland) en Jan Klaassen (Nederland) en bevat een aantal vaste elementen en personage: het typische stemmetje (dat geproduceerd wordt door een klein metalen toestelletje dat de acteur in de mond neemt), achtervolgingstoestanden, de krokodil, de duivel, de plank, het klop- en smijtwerk waarbij steevast de verkeerde het onderspit delft en de uiteindelijke overwinning van de ‘held’. Het is eenvoudig te volgen want echt veel wordt er niet gesproken en de spelers doen grote inspanningen om in het Nederlands te spelen. Chapeau voor hen.
Mijn dochter van elf maakte zich achteraf wel de bedenking of dat eigenlijk wel verantwoord was, zo met al dat geweld, maar kinderen, en ook volwassenen, blijven het leuk vinden.
Zie ook het verslagje van Steven met foto’s.
Polichinelle toont zijn fratsen nog op dinsdag 17/7 om 17.45 u. in het EFTC, op woensdag 18/7 om 15 u. in Nieuw Gent en om 17.15 u. op de Kalandeberg, op donderdag 19/7 om 15 u. op het Fonteyneplein, op vrijdag 20/7 om 15 u. te Sint-Amandsberg (Dampoort) en op zondag 22/7 om 15 u. in het Parkkaffee en om 17 u. in het Vredeshuis.
Over de laatste voorstelling van de dag, Lejo (Nederland) met Hands Up!, kan ik eigenlijk zeer kort zijn: ga vooral zelf kijken! De man is een meester-tovenaar: met enkel zijn handen en wat grote en kleinere ping-pongballetjes brengt hij de meest verscheiden wezens tot leven: een buldog, een pianospeler, een inktvis (denk ik, kan ook een kwal zijn, in elk geval een zeebeest met armen of tentakels), een vogeltje dat plots een operaster is (of ervan droomt dat te zijn), fantasiewezens, en nog veel meer. Daarnaast zijn ontroering en humor vaste ingrediënten. Puur genieten dus, voor klein én groot.
Zonder dat u er misschien erg in had, is Lejo ook dagelijks op Gentblogt aanwezig: het figuurtje dat elke keer trouw komt piepen bij de artikels over Puppetbuskers is van Lejo, jawel!
Lejo speelt nog dagelijks enkele voorstellingen tot en met zondag 23/7. Voor het precieze programma verwijs ik graag door naar www.eftc.be. Vandaag (17/7) kan u hem alvast nog om 18.30 u. zien in het EFTC en morgen (18/7) om 15 u. aan het Rabot en om 18 u. op het Braunplein.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Vandaag Compagnie Mungo gezien op het E. Braunplein en effectief: het was een goede voorstelling die weliswaar bijna volledig de mist is ingegaan.
Het Braunplein is absoluut niet geschikt voor dergelijke voorstelling en dat vond de actrice duidelijk ook. Na de voorstelling heeft ze zich verontschuldigd voor haar ‘slechte’ voorstelling, en heeft ze uitgelegd hoe haar voorstelling moet gezien worden: in een kleine(re) ruimte, met muren eromheen (liefst, maar doeken hadden ook al geholpen) waar niet een massa volk langsloopt en doorloopt. De mevrouw had dit ook uitgelegd aan de organisatie, maar blijkbaar houden ze daar geen rekening mee want morgen staat ze weer op het Braunplein. Jammer, want ik had het graag in de juiste omgeving gezien om van het geheel te kunnen genieten (en ook eigenlijk alles te kunnen verstaan).