RSSOne Day For Another World
Zoals vooraf aangekondigd stond ik paraat voor de wereldsolidariteitsdag van Oxfam op Bij Sint-Jacobs.
Na het verplichte nummertje met de oproep voor meer bewustwording kwam het bijzonder kleurrijk dansgezelschap van Te Matarae|Orehu op de planken. Deze Nieuwzeelandse tribals gaven een performance van native dance en gezangen ten beste.
Onmogelijke liefdes, demonstraties van wapens en een vleugje humor sleepten algauw het volk mee in de wereld van de Maori’s.
Ondertussen was een maat van me toegekomen en dronken we er een op terwijl we wat door Baudelopark kuierden. Op dit uur was er gezelligheid troef met troepen dansende tieners onder begeleiding van een folkband. Boombal ten top. Na wat sfeerkiekjes geschoten te hebben, murwde ik me weer frontstage voor het Gents opkomend talent Madensuyu.
Met enkel een gitaar, drums en rauwe vocals brachten ze een lekker ruwklinkende set met heel veel postrockinvloeden. Vernieuwend zou ik hen toch niet noemen en na enkele nummers besloot ik te versassen naar Boomtown. Ik wou de tienerhype Fixkes wel eens aan het werk zien en bovendien zat een collega van me daar die ik nog eens gedag wou zeggen. Onwrikbaar vatten we post op de tweede rij net achter enkele kinderen die ongeduldig en enthousiast stonden te wachten op hun grote helden. Ook rondom mij waren er precies massaal ingeweken streekgenoten van de Fixkes afgezakt naar de Oude Beestenmarkt. We konden een lach nauwelijks onderdrukken toen één van de kleien meisjes op haar gsm keek en met aandrang en/of ontgoocheling zei dat het 22u30 was en dat ze moesten beginnen. Haar geduld werd niet lang meer op de proef gesteld want amper enkele minuten later kwamen de Fixkes op onder luid tienergejoel.
Het klonk wel leuk, vooral de iets minder ingetogen nummers. Hun intimistischere songs vind ik niet echt geslaagd op het eerste gehoor en die maakten dan ook geen beklijvende indruk.
Het was met andere woorden weer tijd om via de stinkende Vlasmarkt naar Bij Sint-Jacobs te slenteren alwaar ik dacht dat Baba Zula nog niet aan de set begonnen was. Zo schemerdonker was het podium. Hun orientaals georienteerde muziek met etnische zang, instrumenten en hedendaagse electronica klonk wel leuk, al had ik denk ik iets meer in het genre van Natasha Atlas of Transglobal Underground verwacht. Baba Zula bleef sterk in het folky sfeertje zitten ondanks hun moderne setting met een onverstoorbaar kijkend meisje dat op haar Apple tekeningen maakte die op groot scherm werden geprojecteerd. De buikdanseres was echt wel klasse.
Even snel naar ons hoofdkwartier om mijn geheugenkaart leeg te maken en over de feestende kasseien struinde ik de nacht in flanerend door het pas ingezette gezellige straatfeest.
© 2007 GENTBLOGT VZW
mooi werk, vooral die silhouetfoto
Schone, jeroen! En wijs om te volgen als je er zelf niet bij kan zijn wegens andere verplichtingen…
Madensuyu– jawadde – de max !
of ze nu al dan niet “vernieuwend” zijn, zal mij worst wezen- wanneer ben je dat trouwens ?
amai,zowat hetzelfde parcours afgelegd vd verslaggever.
Wanneer je de Fixkess hoort na de geweldige sound van Madensuyu kom je toch wel in een andere wereld terecht.
Dus terug Trefpunt en Baba Zula.
In september komen ze nr de Vooruit, ik zal er bij zijn!