RSSBoomtown: verhaaltjes voor het slapengaan?
De programmatie op zaterdag op Boomtown was een beetje vreemd, niet de grote publiektrekkers voor zaterdaagse ambiance, niettemin een mooie affiche. De West-Vlamingen van Gèsman beten de spits af. Hun muziek kon algemeen wel gesmaakt worden, hun taaltje leek echter voor de nodige verwarring te zorgen op het plein. Zo West-Vlaams is Gent dan toch niet, of toch niet het West-Vlaams van het Kortrijkse hinterland.
Toen Luc De Vos op de Oude Beestenmarkt gesignaleerd werd kon de volgende groep eraan beginnen. Toeval uiteraard. Voor Tom Pintens, de groep (en zanger), moest mijn mannelijk gezelschap er aan geloven. Ik wou niet enkel vanuit de verte toekijken, dus werd het een plaatsje voor het podium.
De muziek op Tom Pintens, de cd, kun je niet echt klasseren onder de grote meezingers. Het is een schitterende cd luistermuziek, waar ik na de try-out in de Video niet lang over moest twijfelen om toe te voegen aan mijn collectie. Tom Pintens, de zanger, is duidelijk gegroeid in zijn rol van frontman, maar van achter een klavier bleef het moeilijk om het publiek op de Oude Beestenmarkt mee te nemen naar de wereld die Tom Pintens beschrijft. Op een dromerige manier vertelt hij van zijn jeugd, eenzaamheid, mannen en vrouwen…
Bij Exit Don Quichot nam hij een eerste keer de gitaar (met Touring Wegenhulpsticker) en vertelde hij hoe blij hij was dat hij ook deze editie op Boomtown stond, vooral omdat het de laatste keer op de Oude Beestenmarkt is. Op mijn favoriet Zij houdt van vechten was het wachten tot het bijna einde, maar dat had ik er graag voor over. Sommige liedjes leken een iets ruiger jasje te krijgen op het podium maar enkel op de eerste rijen werd wat meegedeind. Tom Pintens speelde elf liedjes, exact alle liedjes van de cd, een bisnummer kon er – jammer voor de fans – niet af.
Ik betwijfel of hij gisteren mensen overtuigd heeft. Die opmerking over de Gentse feesten was er misschien toch iets over. Hij was al één dag op de feesten geweest, heel sympathiek en al, maar het was toch één dag te veel als hij bedenkt hoeveel zeer dat de dag nadien deed. Die mensen van het stad toch.
Voor Spinvis was het plein duidelijk volgestroomd. Blijkbaar waren er nog mensen die het vuurwerk liever aan zich voorbij lieten gaan. Ik had even een oranje overheersing gevreesd maar dit leek in mijn omgeving relatief goed mee te vallen. Ik verbaasde me enigszins over de massa mensen en instrumenten op het podium. Spinvis is duidelijk niet meer de eenmansband zoals hij op wikipedia wordt beschreven.
Erik De Jong stak keurig in het pak en had tot mijn verbazing grijze haren. Het is duidelijk lang geleden dat ik mijn kamer behangde met posters van popsterren. Op een achtergrond van projecties van wolken, zee en steden bracht Spinvis een mooie set. De radiohitjes werden vlot herkend en vormden een hoogtepunt in het optreden, maar nooit ging het publiek echt uit de bol.
Met thema’s als kind van god, ontvoeringen door buitenaardse wezens, kleine details die hij op een filmische wijze beschrijft… kun je moeilijk beweren dat de muziek van Spinvis zich hier echt toe leent. Een mooie passage op Boomtown voor ze zich volgend jaar opsluiten voor een nieuwe plaat.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Mij moest Tom alvast niet meer overtuigen: ik was al ‘gevallen’ bij de release van de CD. Dit is een leuke plaat van een dito kerel zonder veel bombast, ballast of prullen errond. Zit in mijn Ipod gespijkerd en geraakt er voorlopig niet uit! Wat het concert betreft: wie dit gemist heeft, spoed u verdorie naar Dranouter en ontdek! Zò schoon!
en voor de rest van het verslag: ik zou het niet beter kunnen zeggen :-)