RSSFilmfestival: ga ook eens alternatief (+vrijkaarten)
Volgende week is het zover, en kan u opnieuw uw dagen slijten op het filmfestival. Traditiegetrouw biedt Gentblogt u een aantal voorbeschouwingen van de verschillende onderdelen, en al even traditiegetrouw worden daar ook wel eens wat gratis tickets weggegeven. Hou het in de gaten!
Iedereen heeft zo zijn of haar redenen om naar het Filmfestival uit te kijken. Ik kies meestal niet de films die u binnen enkele maanden in de filmzalen overal ten lande kunt gaan zien, neen, ik ga voor de meer alternatieve films. Hoewel alternatief relatief is natuurlijk. Soms gaat het om films die u enkel tussen 9 en 20 oktober in de Gentse filmzalen kunt zien, want om de één of andere reden worden ze niet verspreid in België. Deze films kregen terecht het etiket World cinema want het gaat om films uit alle hoeken van de wereld. Hun programmatie op het filmfestival is de ideale plaats om ze onder de aandacht te brengen, van het publiek maar uiteraard ook van filmdistribiteurs, televiesieaankopers en bioscoopprogrammatoren. En zo kan het dan toch gebeuren dat één van de films ons toch nog via de filmzalen bereikt. Neem de tijd om het programma uit te pluizen want er zitten heel wat pareltjes tussen. En durf ook eens een gokje wagen…
Argintinië staat dit jaar centraal en dit is duidelijk te merken aan de programmatie. Hoewel Argentijnse films in alle categorieën voorkomen is dit zeker het geval bij World cinema. Zowat begin jaren negentig wordt het begin van de hedendaagse Argentijnse cinema gesitueerd. Thematiek, verhaallijn en beeldtaal zijn duidelijk vernieuwend. Ondanks de moeilijke politieke situatie in het land, kiezen Argentijnse filmmakers voor persoonlijke verhalen. Variatie troef, met de fantasiewereld die Esteba Szapir creëert in La antena, het aangrijpende verhaal van een tweeslachtig meisje in XXY van Lucia Puenzo, maar ook de ironische invalshoek van Santiago Giralt, Camila Toker en Tamae Toker in UPA! Una pelÃcula argentina of de Argentijnse western in de vlaktes van Patagonië met El desierto negro. Nee, ik ben ook geen kenner, maar ik kijk er nu al naar uit om kennis te maken met de Argentijnse cinema. Op reis van uit de filmzaal, zeg maar.
Ook Mexico zag ik een aantal keren opduiken in het programmaboekje, na Amores Perros weet ik dat het land ook zijn plaatsje in filmland kan claimen. De hype van de Skandinavische films lijkt dan weer grotendeels voorbij. Tot mijn spijt kon ik er slechts twee ontdekken. Duitstalige films zijn duidelijk prominenter dan de voorbije jaren aanwezig. Duitsland maar ook Oostenrijk kennen een nieuwe lading veelbelovende regisseurs en acteurs. Zou u het erg vinden als ik Daniel Brühl vermeld in dit lijstje? Hij wist mijn aandacht te vangen bij The Educators en Goodbye Lenin en is nu te zien in Ein freund von mir.
In World cinema vindt u eveneens een grote keuze aan muziekgerelateerde films. Een rare omschrijving, ik weet het, maar het is moeilijk om een gemene deler te vinden tussen Lou Reed’s Berlin, een documentaire over Pete Doherty die steeds minder door zijn muziek de pers haalt, het engagement van System of a Down om de Armeense genocide te laten erkennen, Lisa Gerard van Dead can dance, een opera over de atoombom, punk van Joe Strummer en the Clash, jazz met Albert Ayler,… En dan heb ik het nog niet eens over tango gehad.
De scheiding tussen film, theater en muziek is niet altijd duidelijk, voor wie wel in is voor een experiment, Vooruit en Almost cinema is uw bestemming. Voor de tweede maal reeds wordt het kunstencentrum ingepalmd. Kunstenaars, filmkenners en cultuurfilosfofen kunnen er hun zegje doen onder andere in het frictiesalon, toestanden of in een Uitgelezen over muziek. Deze editie van Almost cinema wordt ingezet door de aangrijpende Sand and Sorrow. Ontgoocheld over de weinige aandacht die deze gruwelijkheden in de media kregen, besloot documentairemaker Paul Freedman het conflict opnieuw aan te kaarten. Een film met een duidelijk engagement, zowat het vaste ingrediënt van alle films in de volgende categorie.
A look apart wordt samengesteld door de directeur van de Beurschouwburg, Cis Bierinckx. Ondertussen heeft hij een reputatie als iemand met een “eigenzinnige filmkeuze” opgebouwd. Verwacht u aan beeldenstormers maar ook aan esthetische schoonheid. How is your fish today? klaagt het gebrek aan artistieke vrijheid aan. Strange culture doet hetzelfde maar dan in Amerika. Nog meer China, in Little moth, een verhaal over armoede en de situatie van de vrouw. Een actueel thema, ook Le papier ne peut pas envelopper la braise gaat over vrouwen aan de rand van de Cambodjaanse samenleving. Kurz Davor ist es passiert handelt over vrouwenhandel. Immer nie am meer, Nos vies privées, Phantom love,… lijken dan weer heel intimistische films. Niet voor liefhebbers van actie dus.
Vrijkaarten
Dat het niet altijd evident is om tegen de stroom in te roeien, blijkt uit UPA! Una pelÃcula argentina van Tamae Garateguy, Santiago Giralt & Camila Toker. Fernando, Ailén en Nina moeten en zullen een film maken. De problemen die ze daarbij tegenkomen hebben niet alleen uitwerking op de film, maar ook op hun relatie. Met een tagline als “They wanted to shoot a movie. Now they want to shoot each other.” en een portie zuiders temperament, wordt dit beslist geen rustige film. Wil u kans maken op een duoticket, stuur dan een mailtje naar ons wedstrijdadres met als onderwerp “Shoot!”. Update 04/10: de wedstrijd is afgelopen, de winnaars werden verwittigd.
Het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen, Gent, van 9 tot 20 oktober.
© 2007 GENTBLOGT VZW