RSSMarina Celeste krijgt lege HA niet warm
Toen ik de Handelsbeurs binnenstapte was het eerste wat me door het hoofd schoot: de avond is afgelast. Er bewoog nauwelijks iets in de inkomhal, maar het concert was niet afgeblazen. Er was gewoon bijna niemand. Gelukkig druppelden er nog wat mensen binnen, maar het bleef toch een kale bedoening. Niet leuk voor de organisatoren, de zangers & het publiek. Een tijd geleden stond het concert als uitverkocht genoteerd op de site. Van een ironische vergissing gesproken.
Enfin, het was wel best gezellig. Er waren snel wat hoge tafeltjes neergezet en het tweede deel van de zaal was met gordijnen afgesloten. Het leek al wat minder leeg.
Anton Walgrave mocht het gedeelte voor de pauze voor zijn rekening nemen.
Anton Walgrave speelde een set met vooral nieuw materiaal. Nummers als Would you, She can take you home en zijn recente single Don’t let me go. Walgrave heeft een mooie stem, maar het geluid zat niet helemaal in de haak. Fall down was duidelijk uit balans, en dat probleem zou zich nog een paar keer herhalen. Met Washing of the water werd een nummer van Peter Gabriel opgepoetst. Er kwamen nog wat meer nummers, waarvan Should have gone backwards wat steviger uit de hoek kwam. Hij sloot af met een cover van Elvis Presly, Always on my mind. Net iets te hoog gegrepen, zo bleek. Al bij al blijft Anton Walgrave een beetje de beloftevolle zanger die het nog niet helemaal waar heeft gemaakt. Zwak punt was gisterenavond het geluid. Zijn teksten kunnen ook beter, ze blijven iets te vaak steken in de bekende clichés.
Zuchtzingen
Na de pauze kwam Marina Celeste het podium opgehuppeld. Er viel tot haar verbazing nauwelijks een zuchtje te horen en al helemaal geen applaus. Ze zette in met L’heure d’été, en ging verder met Mon centre de gravité, allebei uit haar solo-cd Acidulé. Dan volgde het mooie Les avonturiers uit Cinema Enchanté, een verzameling oude filmliedjes die bijna naadloos aansluiten bij dit zuchtzangeresje in de traditie van Françoise Hardy.
Kabbelende melodietjes, vaak met Latijns-Amerikaanse invloeden, speelse, soms heel ironische teksten. Het past bij het beeld met hoog Amélie Poulain-gehalte dat Celeste van zichzelf toont. De danspasjes krijgen de zaal niet echt warm en de nummertjes zijn misschien net te weinig afwisselend om dat voor elkaar te krijgen. De nummers zijn nochtans vaak pareltjes, zoals Les ombres Chinoises, het grappige l’Eve à la pomme, het poëtische Chanson d’ Orphée en nog meer moois zoals Les coccinelles en Le temps élastique.
Op het eind is er toch enig enthousiasme merkbaar in het publiek. We krijgen met de cover van de Dead Kennedys Too drunk to fuck als toetje, meteen een wat vinniger Celeste te zien. Die mocht ze wel eens vaker uit haar meisjesrokken toveren!
Gezien in de Handelsbeurs op 26/10.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Dan was het concert van Rocco Granata in de Handelsbeurs toch nog een meevaller !
Rocco, sympathiek mens en mooi optreden met afwisselende nummers en een gezellig babbeltje tussendoor, met een complimentje voor de muzikale begeleiding.
moet toch wel moeilijk zingen en muziek spelen zijn als weet of voelt niet de zaal warm te krijgen.
niet warm? met zo’n sexy outfit? ;-)