RSSLaïs groeit
Gisterenavond was het dan zover: ik zou eindelijk het nieuwe geluid horen van Laïs. Het werd veelbelovend omschreven in de media, maar wat ik hoorde van de single The Ladies’ Second Song vond ik daar wat in contrast mee staan. Een ander geluid, nieuw, zonder de eigenheid van Laïs te verliezen, maar ook: zonder duidelijke sprongen voorwaarts.
Als opwarmer zalfden de warme intimistische schemersongs van The Bony King of Nowhere onze oren. Kleine liedjes die toch iets hebben, al moet ik zeggen dat ik moeite heb om me de melodieën te herinneren.
Na een half uurtje trapte het gezelschap het al af en was het wachten op de drie herderinnetjes met hun kanneke.
Wat zou het worden? “Meer elektronica,” las ik overal. Meteen dacht ik aan de dance van Afro Celt Sound System en aan de soms raving psychedelica van Garmarna. Of zouden ze het folkier houden zoals de elektronische wereldmuziek van Transglobal Underground?
Het was een beetje een mix van dit alles. Laïs speelde een stevige gezwinde set, waarin de gitaren met de fantastische Bjorn Eriksson, begeleid door een strakke drumsectie, de typerende samenzang van de meisjes nadrukkelijk ondersteunden.
Laïs is Vlaams en dat blijf je horen. De muziek blijft steken tussen het typische Vlaamse folkgeluid van weleer en de drang naar een frisser moderner arrangement. Het wekt dan ook geen verwondering dat de covers die ze speelden, van onder andere Värtinnä en Djamel, bij de topnummers van de set hoorden: door het exotisme en de toch wel schitterende rock-arrangementen, hebben ze volgens mij het vermogen hebben om een Europese sound neer te planten.
De dames zagen er leuk uit, stoer en verleidelijk tegelijk. Girls with an attitude, en dat is wat ik verwacht van hedendaagse moderne folk. Strak, dansbaar, rockin’, een vleugje verleidelijke ondeugendheid en vooral folk in een fris modern jasje gestoken. Daar slaagde Laïs redelijk in, en ik genoot van het optreden.
Maar toch bleef ik ergens op mijn honger zitten. Het publiek bleef helaas mak als een lammetje tijdens de alternatievere, hardere, ietwat psychedelische momenten. Als fotograaf is dat wel mooi meegenomen, maar toch… Zelfs tijdens het laatste bisnummer, ‘t Smidje–hun eerste hit ooit, bleef de zaal angstvallig op haar twee voeten staan. Het was nochtans een bijna hardrocknummer waarbij de lead-gitaren me deden denken aan de oude Iron Maiden.
Al bij al een knap optreden dat smaakt naar nog meer gedurfde stappen.
© 2007 GENTBLOGT VZW
mooie foto’s Jeroen!
het is al een paar jaar geleden dat ik ze gezien en gehoord heb…. ik blijf een fan.
Hopelijk komen ze weer eens in de buurt.
De foto’s zijn mooi! Goed gelukt
was er eigenlijk veel volk? Ik hoor her en der dat publiek lijkt af te haken met het nieuwe geluid
Geen uitverkocht concert maar een zeer goed gevulde zaal. En dat nieuw geluid mag er best zijn voor mij. Ik heb genoten.
Ik hoor toch ook hier en daar dat veel mensen hebben afgehaakt. En ‘k vraag me af of ze al een nieuw publiek hebben gevonden met hun “nieuwe” richting (was in Gent alleszins niet te zien).
Too bad, maar wellicht doen de dames koppig verder en komen ze zo ooit wel weer bij iets erg moois uit…
De foto’s zijn idd. prachtig!
idem hier voor dat nieuwe geluid. Zag ze aan het werk in De Zwerver en was sterk
schone botte???hihhi neen
ik vind dat ze er ferm goed uitzien die madammen, maar hun muziek bekoorde me vroeger al niet zo en ik vrees dan ook voor hun nieuwe piste of dit me zal liggen…
Het nieuwe geluid was ook voor mij even wennen, maar hoe meer ik ze bezig hoor, hoe meer ik de sound ga waarderen.
In ieder geval doen de foto’s zin krijgen in méér van Lais. Stel je voor, ik had er kunnen zin als ik niet in slaap was gevallen voor TV. Tss!
TOF !!!
Ik ben eigenlijk ook curieus om hun nieuwe nummers eens live te kunnen smaken. Spijtig dat cultuurcheques op dit concert niet geldig waren ;-) Jammer van dat mak publiek ook; onlangs nog naar Vaya Con Dios geweest – die me dunkt toch nie anders dan swingers van formaat brengen – en het publiek was gekomen om een dutje te doen…… *zucht*
Cheerios!
Iedereen kent Laïs van de oude hits. Het is moeilijk om na zo’n lange tijd zichzelf opnieuw te overtreffen en dat nog met een nieuw geluid. Voorkomen is allesinds wel top… Leuke foto’s ook!
Maar wat muziek betreft, geef mij toch maar de klassiekers, vooral omdat ze mij telkens terug doen wegdromen naar de houten plankenvloer in het Baudelopark tijdens de Gentse Feesten.
Nu ben ik toch ook wel nieuwsgierig geworden!
Er zitten een paar hele mooie foto’s tussen!!!
Of je nu voor de muziek bent of niet (en ik ben voor zowel hun oude als hun nieuwe sound zeker te vinden!) het moet gezegd, die dames en niet te vergeten hun muzikanten! kunnen er serieus wat van en ik vond het dan ook een ijzersterk optreden… alleen jammer dat inderdaad het publiek nogal wat last bleek te hebben van een acute stijfheid die avond. Op naar het volgende concert!
Ik moet een beetje lachen met de reacties hier. Ik heb de groep recent weliswaar niet meer live gezien, maar hun nieuwste cd verschilt in mijn oren niet zoveel van hun vorige cd’s.
Als er echt sprake is van een nieuw geluid bij Laïs, dan was het wel in de periode tussen hun eerste en tweede CD. Voor de uitgave van hun eerste cd in 1997 zongen ze immers volledig a capella. Op die eerste CD werden ze dan gedeeltelijk begeleid door de muzikanten van Kadril, wat voor het trouwe publiek dat ze toen al opgebouwd hadden een teleurstelling was. Die muzikale trendbreuk hebben ze in de loop der jaren gewoon verder gezet en hun ‘nieuwe geluid’ is hier volgens mij gewoon een logisch gevolg van. Het is een verdere verfijning van hun zoektocht naar een eigen geluid. Maar als je het mij vraagt: ik vond ze a capella op hun sterkst al blijf ik ze wel volgen.
Het is anderzijds wel de groep zelf die stelt een nieuw geluid te hebben. Nu, ik ben geen kenner hoor, ik laat me leiden;)
nice pic.
Laïs is super!!!
Maïs ook.
Ocharme die drie meisjes van Laïs toch. Ze kunnen gewoon niet zingen. Zij produceren een geluid dat je nog het best zou kunnen omschrijven als “neuzig” en vaak “onder” de toon. Wat échte zangers “verkeerde plaatsing” noemen. Voeg daarbij een totaal verkeerde ademhaling (zogenaamde claviculaire ademhaling, oppervlakkige ademhaling waarbij de sleutelbeenderen omhoog komen ipv “buikademhaling”) en het resultaat is duidelijk. Mijn advies aan hen: stop met optreden, ga dringend naar een goede zangleraar of stemcoach, studeer gedurende een vijftal jaren keihard en kom dan terug.
ik ben blij dat ik u dan nooit ga tegen komen op optredens ;-)
gelukkig verschillen smaken en (zang)technieken ook…
ze kunnen wel super goe zingen !!!