De verschijning van Beethoven

dinsdag 13 november 2007 18u39 | Peter Depoorter | 3 reacties
Trefwoorden: .

Ronald Brautigam, een nobele onbekende? Misschien wel, maar deze pianist is special guest zoals dat heet bij De Bijloke voor het seizoen 07/08 en dat ben je toch niet zomaar? Nee, zeker niet.

Een talent van Nederlands bodem

Even een korte introductie. Zoals een echte Nederlander het betaamt heeft Brautigam natuurlijk gestudeerd in Amsterdam en is daarna naar Londen getrokken om zich te vervolmaken. Maar onder het motto, alles kan beter, trok hij nog even naar de VS waar hij bij Rudolf Serkin ging studeren.

De man heeft dus talent, dat was toen wel al duidelijk en dat zagen ze in zijn eigen land ook snel. Op zijn dertigste kreeg hij al de grootst mogelijke onderscheiding voor klassieke muziek in Nederland, de Nederlandse Muziekprijs.
Inmiddels staat hij tussen de groten van deze wereld, werkt hij samen met de meest vooraanstaande orkesten en is hij nu de special guest van de Bijloke. In die hoedanigheid mocht hij enige tijd geleden dan ook de nieuwe Steinway-vleugel van de Bijloke inspelen, een evenement dat ik jammer genoeg moest missen.

Een pianoforte als visitekaartje

Maar afgelopen donderdag was ik wel present voor deel 1 van de pianosonates van Beethoven. Deel 1, jawel, Brautigam brengt deze reeks muziekstukken in twee recitals. Maar wat het opmerkelijkste is, hij doet dat op een pianoforte.
Een pianoforte? Inderdaad, de voorloper van de piano zoals wij die kennen en die componisten als Mozart en Beethoven ter beschikking hadden. Die toestellen waren veel beperkter qua mogelijkheden, en belangrijker, in het aantal octaven dat ze in hun bereik hadden. De klank is ook anders, muziek uit die tijd moet je dus beluisteren op zo’n instrument om te horen wat de componist voor ogen had. (ok ok, slechte woordspeling)
Weinig mensen wagen het om op die oude toestellen te spelen, maar Brautigam heeft er zijn handelskenmerk van gemaakt. Hij speelt zich dan ook met een verbazingwekkend gemak door de partituren van Beethoven heen, en schuwt daarbij geen stukken waarvan het tempo iets hoger ligt. Integendeel, hij heeft precies een voorliefde voor die stukken. Hij brengt Beethoven zoals Beethoven dat wou, krachtig en snel. Brautigam is meer dan de lookalike van Beethoven, hij is ook zijn zielsverwant.

Hoe groter het wonder, hoe kleiner het publiek

Het concert kon eigenlijk op weinig publiek rekenen, we zaten dus lekker dicht vooraan. Met een goed zicht op de hoofdschuddende Brautigam en zijn pianoforte. Die pianoforte, een Christopher Clarke, stal na afloop de show. We stonden elkaar bijna te verdringen op het podium om een glimp op te vangen van de techniek waarmee ze in de 18de eeuw zo’n mooie muziek konden maken.
Straks is er deel 2. Ik ga alvast, u ook?

© 2007 GENTBLOGT VZW

3 reacties »

  1. Reactie van Veerle

    Ik ben dol op de klank van een pianoforte. En bedankt voor de tip, ik ga proberen gaan. Alleen lijkt april nog zo ver weg …

  2. Reactie van koen

    jammer dat ze die zaken altijd zo “duur” maken. ik weet het, duur is relatief, maar mochten ze nu studenten als ik daar voor de prijs van minder dan een filmticket zouden laten binnengaan, zou de zaal niet halfleeg zitten. owkeej owkeej ik weet het, de commentaar zal gaan komen :)

  3. Reactie van Netty

    Brautigam is in Nederland zeer beroemd.Persoonlijk vind ik hem de beste pianist die wij hebben. Hij heeft de integrale Beethovensonates enkele jaren geleden in Amsterdam, Den Haag en Eindhoven gespeeld, verdeeld over 2 seizoenen. En… ook in Utrecht, nu bijna 2 jaar geleden. Daar heeft hij ze alle 32 gespeeld in 4 dagen tijd. Ik ben daar naar toe geweest en inderdaad, net wat je zegd, “hoe groter het wonder hoe kleiner het publiek”. Het was in de kleine zaal van Vredenburg zelden erg vol. Daardoor zaten er alleen maar liefhebbers en kenners en dat was perfect voor de sfeer. En Brautigam die telkens weer op een andere, nieuwere fortepiano speelde, omdat tijdens Beethovens leven de piano zich heel snel ontwikkelde. Dit kwam mede doordat Beethoven door zijn composities voor de piano liet blijken behoefte te hebben aan die ontwikkeling. Hij heeft de vroege piano’s uit zijn jeugd wel een spottend “uit de kluiten gewassen harpen” genoemd. Het was een echt wonder daar in dat Vredenburg, een onvergetelijk wonder. Een aanrader voor alle Beethovenliefhebbers Belgie.
    Netty Meelen
    Nederland