Gentblogt

Wie het begrijpt wil altijd meer …

maandag 19 november 2007 9u39 | Peter Depoorter | 1 reactie
.

Wie het gevoel niet kent begrijpt het niet
Wie het begrijpt wil altijd meer

Altijd meer, inderdaad. Al 15 jaar wil De Mens altijd meer, en hun fans ook natuurlijk.
En die kregen meer, niet alleen een nieuwe CD, Onder de duinen, maar ook een reeks van verjaardagsconcerten waarvan ééntje plaatsvond afgelopen vrijdag in de Vooruit.

15 jaar geleden, we schrijven september 1992, teistert Dit is mijn huis de hitlijsten van Studio Brussel. Een nummer van de nieuwbakken groep De Mens. Net op dat moment begon Nederlandstalige rock aan een revival met groepen als Gorky, Noordkaap en ook De Mens. En die laatste gingen er hard tegenaan, niet alleen op het podium maar ook in het afleveren van sterke nummers. De eerste CD die ze uitbrachten herbergde tal van klassiekers en op hun tweede was dat net zo.
Het was precies een trein die in een recordtijd op snelheid was geraakt en nog steeds rijdt, want inmiddels hebben ze al zo’n 12 CD’s ingeblikt. Mag het iets minder zijn?

Is het dan alleen een kwestie van de juiste vingerzetting
Is het dan alleen een kwestie van techniek

Wat is het geheim van De Mens? Hoe weten ze ons al 15 jaar lang te boeien?
Ze maken gewoon goeie muziek hoor ik u zeggen. En dat klopt, maar is dat voldoende om hun succes te verklaren?
De vrouwelijke fans zullen het charisma van Frank Vander Linden aanhalen, de sympathieke kaalhoofdige zanger met de grote mooie ogen. De Mooiste van de klas, zonder twijfel! De mannen zweren vermoedelijk meer bij het showbeest Michel De Coster en vragen zich terecht af hoe hij zijn managerscarrière bij BT combineert met een rol als bassist bij een rockgroep als De Mens.
En beide zullen zich wel kunnen terugvinden in de teksten, gewone dagelijkse zaken schitterend verwoord. Meestal dubbelzinnig, en vaak, heel vaak over sex. Misschien is dat ook nog een x-factor die De Mens extra fans bezorgd? Sex verandert alles…

Het duurt de helft van een halve seconde
maar het blijft de moeite waard

Het optreden van De Mens in de Vooruit duurde iets langer dan de helft van een halve seconde en het was zeker de moeite waard. De kale kruinen van Frank en drummer Dirk Jans blonken onder de spots van de concertzaal en stonden in schril contrast met het kapsel van Michel. De bassist heeft misschien wel al wat haren verloren, maar zeker niet zijn wilde haren. Als hij op het podium springt, dan kruipt een vuurspuwende vulkaan bang in een hoekje.

Ik zag je aarzelen vannacht
Had je iets nieuws van mij verwacht

We kregen veel nieuw werk te horen, ze moeten immers hun nieuwe CD promoten, en natuurlijk ook wel klassiekers maar het publiek bleef eigenlijk vrij rustig. Misschien vonden Frank en co het ook wel te rustig want al na drie kwartier gaven ze er de brui aan. Ze kwamen nog wel terug voor een klein halfuurtje, maar dat was het dan ook. En eigenlijk kwam de zaal toen pas echt op gang en waren de bis-kreten wellicht tot op de Korenmarkt te horen. Maar het mocht niet baten. Ik heb lang gewacht, gewikt, gehoopt, gesmacht, gegokt, gesmeekt, maar terugkomen deden ze niet meer.

Ik had er wel iets meer van verwacht. En nu ik erover nadenk, eigenlijk veel meer. Een nieuwe CD, een verjaardag, Gent, hun eerste optreden in de Vooruit, … Goh, zoveel redenen om te feesten!
Het was leuk, het was goed, maar wie het begrijpt wil altijd meer.

© 2007 GENTBLOGT VZW