RSSHerinneringen aan Gent, deel 1: Onder de torens
Uw kotverhalen zijn nog steeds welkom op het redactie-adres.
Als ik aan Gent denk…denk ik aan de torens van Gent. Aan de Gentse Feesten. Aan het ochtendlicht boven de Leie. Aan een bruisende, levendige stad. Aan historische monumenten, maar ook aan armoede. Aan adembenemende schoonheid, maar ook aan grauwe buurten. Aan cultuur, literatuur, lekker eten & drinken. Aan markante jaren in mijn leven. Aan de torens van Gent denk ik ook en aan het rare gevoel in mijn buik als ik Gent met de trein binnen reed en die torens op zag doemen (“mijn vlakke land, mijn Vlaanderenlandâ€, zoals Brel zong).
Al is mijn belangstelling voor toneel zeer beperkt te noemen, aan het NTG bewaar ik goede herinneringen. In het kader van de opleiding vertaler & tolk liep ik samen met een medestudent enkele weken stage bij het NTG. Onze opdracht was een toneelstuk van Hugo Claus “Onder de Torens†te vertalen. Het stuk was speciaal geschreven ter gelegenheid van de feestelijke heropening van het theater na een verbouwingsperiode. Aan ons de taak om het stuk naar het Frans te vertalen en tijdens een aantal voorstellingen ook te tolken (nu ja, tolken…in te spreken, aangezien we de vertaling al hadden gemaakt) zodat Franstalige toehoorders via koptelefoons de Franse tekst te horen kregen. Het was geen gemakkelijke opgave, maar de stage staat in mijn geheugen gegrift. Er werd ons een blikje in de toneelwereld gegund. Ik was niet ongevoelig voor de glitter & glamour, de alom aanwezige creatieve energie en de specifieke uitdagingen van het vertalen van toneel.
Als ‘Hollandse’ was ik weliswaar bekend met het werk van Hugo Claus, maar niet met het feit dat hij altijd verkondigt zo’n hekel te hebben aan studenten. Toen we de grote man ontmoetten begreep ik dan ook niet waarom mijn medestudent liep te giebelen en zei “misschien moeten we hem niet vertellen dat we studenten zijn, je weet hoe hij isâ€. Maar nee, ik wist niet hoe hij was. En nog altijd niet trouwens. Wat ik wel weet is dat hij die keer over zijn hart heeft gestreken, want hij zegen tegen ons “goed gedaan†en gaf ons -letterlijk-een schouderklopje. En dat terwijl we studenten waren! Nu betwijfel ik of hij de Franse vertaling ooit gelezen heeft, maar galant was het wel.
In mijn Gentse jaren heb ik natuurlijk wel meer gedaan dan dat ene toneelstuk vertalen. Veel meer. Eindeloos veel op café gehangen. Een opleiding gevolgd en afgerond. Voor het eerst mijn boterham verdiend. Mijn zoon gekregen.
Ik kom veel te zelden in Gent. De eerste jaren na mijn terugkeer naar Den Haag kon ik het niet. Praktisch gesproken, wegens een zeer drukke agenda. Emotioneel ook niet, omdat ik er mooie herinneringen aan bewaarde. “Keer nooit terug naar een plek waar je gelukkig bent geweest.†Nu mijn leven op de rails is, mijn agenda iets minder vol en mijn emoties minder fel hoop ik er weer wat vaker te vertoeven, want het is een stad die je bij de lurven grijpt en die je niet meer loslaat. Nooit.
Foto’s: Carmen & Anne-Marijn in de Blaarmeersen; Anne-Marijn op haar kot in de Nederkouter; andere kamer van hetzelfde kot: Franse boeken, platen van Tom Waits, een pop-up van Mick Jagger, meer moet dat niet zijn…
Anne-Marijn Küthe woonde van 1991 tot eind 1999 in Gent. Ze werkt en woont in Den Haag en is juridisch vertaler. Ze is moeder van een tienjarige zoon: Thomas.
www.thuiswerkmama.nl
https://thuiswerkmamas.blogspot.com
www.vertaalslag.net
© 2007 GENTBLOGT VZW
Allerliefste Annemarijn,
Ik heb heel leuke herinneringen aan jouw kot in Gent: daar heb ik immers voor het eerst van mijn leven een echte PC gebruikt, de uwe! Ik heb er mijn eindwerkje voor vergelijkend mediarecht op gemaakt, en somehow zijn we er bij het overzetten op diskette (die ondingen!!) in geslaagd het bestand met mijn tekst helemaal te wissen. Het leuke was dat ik dan met de verbetenheid van een opgejaagde leeuwin dat werkje heb herschreven, en blijkbaar zo goed dat ik er héél veel punten voor gekregen heb!
Hm, dat klinkt alsof we erg saaie studentes waren, maar soit, we weten wel beter!
En ik wil je bedanken voor je aangename gezelschap, je vreemde verhalen over emmers met water op Indische bussen (!)en ook voor het feit dat ik je kot mocht gebruiken tijdens de Gentse Feesten… Veel liefs Geert Maesschalck
Momenteel woon ik ook tijdelijk in Gent, als Hollander. Het bevalt me hier zo ontzettend goed… Ik ben ook aan het werk gegaan bij NTGent, maar dan als vrijwilliger. Ik heb in korte tijd al veel mensen leren kennen en ook dat waar ik voor kom, mijn studie theaterwetenschap, bevalt eigenlijk heel goed.
Ik zal strakjes waarschijnlijk met weemoed terugkijken op deze nu al mooie ervaring, maar voorlopig blijf ik nog tot eind juli! Het doet nu al zeer als ik aan vertrekken denk… Goed, het valt niet altijd mee om op zondagavond na een leuk en fijn weekend weer terug te keren naar deze stad, maar als ik dan inderdaad de drie torens zie, waar ik slechts op steenworp afstand vandaan woon, is het alsof Gent me in haar armens sluit. Alsof de draak op het Belfort stiekem over me waakt en dat maakt me heel blij….
Dit soort nostalgie treft mij bijzonder, als ex-Hollander met een hart voor en in Gent.
Straks hebben we in Gent meer Hollanders dan Westvlamingen! :-)
Die discussie moet je eens aangaan met de blonde achter de bar van het waterhuis aan de bierkant. En vooral vervmelden dat je een bush ollanders hebt uitgenodigd :)