RSSMagie op Sinterklaasdag
Sinterklaas komt er weer aan en ‘ons Joke’ vroeg dus om nog eens in onze kinderharten te zoeken naar de cadeautjes die we zouden willen vragen.
Soms heb ik de indruk dat het kind in jezelf zo langzamerhand verdwijnt eens je afgestudeerd bent, want dan moet je aan het ‘echte’ leven beginnen: werken, alleen wonen, zorgen dat de rekeningen betaald geraken, … Allemaal toch zaken die je dwingen volwassen te worden en je stap voor stap verder brengen van het kind dat je ooit was (alhoewel er altijd mensen zijn die nooit volwassen worden, maar dat is een onderwerp voor een andere reeks).
Toen ik mijn eigen kinderen kreeg kwam het kind in mij opnieuw (veel meer) naar boven. De speeltjes die je krijgt voor de kinderen zijn veelal nog niet direct te gebruiken door de kinderen zelf en dan kan je er zelf nog van genieten. Maar ook gewoon samen met de kinderen spelen is op zich al fantastisch.
Wat ik de Sint dit jaar dus zou willen vragen?
* de supergrote doos met Hama strijkparels: prutser als ik ben vind ik dat wreed wijs om zo kleine pareltjes op zijn plaats te leggen én de kinderen vinden dat ook fantastisch. En ja, lieve Sint, liefst dus die van Hama, want wij hebben al een beetje (veel) van die pareltjes en als merken beginnen vermengd te worden, wordt het op de duur een geknoei van jewelste om nog de juiste pareltjes bijeen te zoeken
* Wie is het?. Eigenlijk hebben we het al, maar het is een totaal verkeerde versie (met stukjes die je erop en eraf moet doen) en deze is gewoon veel en veel leuker
* en dan ook iets voor mij als ‘volwassene’: cranium en blijkbaar ben ik daarin niet de enige, maar de combinatie van knutselen en raden is gewoon te mooi om niet te vragen.
Mijn allermooiste cadeau ooit gekregen toen ik Sint was?
Eigenlijk herinner ik mij niets specifieks, maar alleen de ochtend zelf. Wakker worden, wachten op broer en zus (want Sinterklaas, dat was voor ons allemaal) en dan samen naar beneden om in de living te gaan kijken of Hij geweest was en wat Hij gebracht had.
In plaats van de keukentafel stond de tafel in de eetkamer gedekt met het mooiste servies. Chocolade figuren op ons bord, knik-knakjes over de tafel gestrooid, marsepein, onze-lieve-vrouwkes,… en altijd een superlief briefje van Sinterklaas zelf bij ons bord.
Maar vooral kijken naar wat hij gebracht had, uiteraard voor we de tafel goed en wel bekeken hadden en voor we aan het ontbijt begonnen. Zien of Hij onze brief wel goed gelezen had en onze wensen vervuld had. De Sint wist blijkbaar altijd dat cadeautje uit onze lijst te kiezen dat we echt wouden, boven alle andere cadeautjes en daarnaast zaten er altijd nog kleine, leuke dingen bij die we niet gevraagd hadden maar wel appreciëerden, cadeautjes die voor ons drie samen waren en ook hier wist de Sint blijkbaar goed welke gezelschapsspelletjes we graag samen zouden spelen.
Het allermooiste cadeau was eigenlijk de hele sfeer rond de Sint, het feit dat de Sint bij ons is blijven komen tot in onze late volwassenjaren, dat we elk jaar een leuk briefje kregen van de Sint en, eens de speelgoedperiode ontgroeid, een centje.
Zeer goede herinneringen aan een magische tijd, een soort magie dat ik hoop ook aan mijn kinderen te kunnen meegeven.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Zo lief, een brief van de sint bij het ontbijt. Ik vrees dat hij daar bij ons geen tijd voor had.