RSSTrauma’s over Sint-Maarten en Sinterklaas
Ik ben een kind van vele streken. ‘t Is te zeggen: in de letterlijke betekenis van het woord; van veel verschillende gehuchten dus.
Snoodaards zouden durven beweren dat ik ook streken heb maar zij zien spoken, laat dat duidelijk zijn.
Van vele streken komende, heb ik ook een aantal kindertrauma’s opgelopen. Ik ga niet al te breed uitweiden over het hoe, wat en wanneer van al die trauma’s maar aangezien we in Sinterklaastijden leven, wou ik jullie toch een paar lichttraumatische ervaringen niet onthouden.
Zo kreeg ik te maken met een existentiële geloofscrisis toen er door te verhuizen van de streek rond Erpe-Mere naar Sint-Lievens-Houtem verwarring ontstond tussen Sint-Maarten en Sinterklaas. Ik was zes, en ik wist toen al niet meer wie er nu wel en niet bestond.
Lang duurde die verwarring niet want ik zat met een Sherlock Holmesje van een kleine broer opgescheept die per se het mysterie van Sinterklaas moest achterhalen voor zijn grote zus dat deed en ‘s nachts zelfs op de loer ging zitten om “de vogels op hun nest” te kunnen betrappen.
Mijn broer wist “het” dus vroeger dan ik en dat doet iets met een ego hoor, u zo laten voorsteken door uw kleine broer.
Mijn allerlaatste Sinterklaascadeautje uit mijn kindertijd is vakkundig de nek omgewrongen geweest; barbiehalsjes waren toen al niet meer wat ze in Ilses tijd ooit geweest waren.
Maar echt mijn allerfijnste Sinterklaascadeautje was de kicker die mijn broer en ik kregen toen we ongeveer vijf jaar waren. Uren hebben we ons daarmee kunnen bezighouden. Uren vol van tafelvoetbal met de blauwe mannetjes tegen de rode. Uren.
Heel grote heimwee naar Sinterklaas heb ik in feite nooit echt gehad; heimwee naar de cadeaus die hij bracht des te meer.
Ik had gehoopt dat er vannacht het één en ander in mijn schoen(en) ging gedropt worden maar het heeft weer niet mogen zijn.
Volgende keer beter.
U mag trouwens even raden wie de goedheilige man op de foto bij dit artikel echt is.
© 2007 GENTBLOGT VZW
:O ‘t is geen echten ofwa?
En bij meme en pepe komt hij pas volgende week, mij zo op mijn honger (naar chocola en speculoos) laten zitten…
Mijn vader met West- en Oost-Vlaamse roots had er wel iets op gevonden, zonder dat we er ooit maar kritische noten over hadden: sint Maarten bracht op 11 november snoep, maar dan echte lokale lekkernijen: keutelkens, peperkoektorens, en al wat op het einde van de Lange Munt te vinden was. Sinterklaas, de universele Heilige bracht het soliede: poppen en poppenkamers voor mijn zusters, en soldaatjes, treintjes, en bouwblokjes voor mij. Met respect voor eigen ‘goesting’.
Hehe, wij hadden ook die sjans. Bij ons in Veurne is vooral Sinterklaas bekend maar ook Sint-Maarten durft er al eens langskomen. Bij ons was het dan ook zo de gewoonte: van Sint-Maarten kregen we (een beetje) chocola en picnicken en zo, als een soort teaser voor Sinterklaas, en dan nuttige dingen zoals kousen. Van Sinterklaas kregen we dan wat meer lekkernijen en vooral ook speelgoed.
Aan de ogen te zien, lijkt mij dat meneer V.L te zijn :D
ik zie zijnen zwarten piet niet
Ik heb dit jaar voor het eerst in 31 jaar iets gekregen van Sinterklaas zelve. Toch blijft Sint-Maarten ofte “Sintjemerten” mijn favoriet.
Ik kan je trouwens verzekeren dat sintjemerten lang blijft hangen. Ik noem Sinterklaas op onbewaakte momenten nog altijd zo.
Sinte Maarten is veel toffer ! op 11 november is het altijd vakantie ! 6 december is ook te dicht op Kerstmis en op de duur worden de kinderen overstelpt met kado’s.
Tip voor de Sint: volg een opleiding tot Sinterklaas of hulp Sinterklaas. Daar leren ze je dat een mijter recht op je hoofd moet staan, je je baard moet kammen voor je de straat op gaat en …. vooral eerst geen half dozijn duvels achterover moet slaan zodat je de lieve kindjes nog goed uit je 2 ogen kan zien… Al goed dat deze brave man een charmante piet naast zich had…
Info: Sint-Nikolaasgenootschap in… Sint-Niklaas !