RSSKinderopvang Р̩̩n goed einde
We hadden over al iets geschreven over de opvangmoeilijkheden in Gent, en meer specifiek onze persoonlijke ervaringen daaromtrent.
Na het negatieve antwoord in mei en het gesprek met de verantwoordelijken van Tinkelbel, contacteerde ik hen eind augustus nogmaals: of ze nu al een beter zicht hadden op het aantal plaatsen dat eind september zou vrijkomen? Neen, nog altijd niets, maar van zodra ze iets meer wisten gingen ze contact opnemen. Wij hoorden niets meer en ik had er mij bij neergelegd dat onze vierde bij haar onthaalmoeder zou blijven tot ze volgend jaar naar de kleuterklas zou kunnen.
Geheel onverwacht zat er begin oktober een brief van Stad Gent in de bus met de nu wel zeer definitieve beslissing van Tinkelbel: onze kleinste kon op 15 oktober beginnen in de door ons gekozen peutertuin. Juich! Joepie! Jochei!
Maar 15 oktober, dat was nog 12 dagen. Of beter ‘maar’ 12 dagen meer. 12 dagen om alles in orde te krijgen, onze onthaalmoeder te verwittigen, de dienst op de hoogte te brengen van de veranderingen zodat zij onze plaats opnieuw kunnen vullen…
De ochtend na de ontvangst van de brief heb ik een halve dag vrij genomen om alles te kunnen regelen: eerst met de onthaalmoeder spreken over de zeer nakende verandering. Gelukkig wist zij van bij de aanvang dat ons kleintje misschien naar de peutertuin zou gaan, maar de zeer korte termijn was sowieso toch even schrikken. Dan naar de dienst om een gesprek te hebben met de verantwoordelijke en haar van de situatie op de hoogte te brengen. Daarna naar de peutertuin om de praktische zaken te regelen zoals documenten tekenen en ontvangen, gesprek met de kinderverzorgsters en afspraak maken zodat mijn dochter eens een uurtje of twee kon komen kennismaken.
Afschuwelijk vond ik dat eigenlijk, de mensen zo voor voldongen feiten stellen. Ik heb het dan niet alleen over het feit dat ik bijna van vandaag op morgen mijn ‘opzeg’ moet geven en die mensen daar gewoon in dump. Ik heb het ook over het feit dat ze mijzelf zo weinig tijd geven om de periode met de onthaalmoeder af te sluiten.
In de peutertuin heb ik nog gevraagd of ik niet mocht wachten tot het einde van de maand: dan is het herfstvakantie en dan sluit de onthaalmoeder en dus zou dat een ideale overgang geweest zijn. Maar dat kon dus niet: als ik mijn plaatsje nu niet opnam dan ging het naar een ander kindje.
De dag nadien had ik opnieuw contact met de dienst en zij hadden (gelukkig) al een nieuwe kandidaat gevonden om op deze korte termijn mijn dochter’s plaats in te nemen bij de onthaalmoeder. Nu, gezien het opvangprobleem in Gent was ik op dat vlak niet echt ongerust, maar leuk is toch anders.
Wij zijn dus één van de gelukkige 867 mensen die de Stad Gent heeft kunnen helpen aan opvang en hopelijk ontvangen jullie (binnenkort) ook een positief antwoord.
Onze spruit heeft de overgang naar de peutertuin alleszins goed doorstaan en is inmiddels volledig ingeburgerd. Als ik de vooruitgang zie die zij ondertussen gemaakt heeft op die drie maanden tijd, dan weet ik weer opnieuw waarom ik haar naar de peutertuin wou laten gaan.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Door de slecht gecoördineerde werking van de overheidsdiensten wordt er nogal met die onthaalmoeders gesold! Die mensen verdienen naar mijn gevoel een véél beter statuut.
Als er in dit gevalletje geen vervanging gevonden wordt zijn ze boenk baf op twee weken een vijfde van hun inkomen kwijt zonder één of andere compensatie!
bon, wij hebben ons meer dan 2 jaar geleden ingeschreven op de wachtlijsten en hebben nog steeds geen enkel bericht ontvangen
als jij er nu wel in slaagt om een plaats te bemachtigen, klopt er wel iets niet
Normaal zou je zeker een (negatief) bericht moeten ontvangen hebben.
Maar belangrijk om weten: er zijn géén wachtlijsten! Je dient een aanvraag in voor een bepaald tijdstip, en als je dan een negatief antwoord krijgt moet je opnieuw een aanvraag doen!
Maw: de wachtlijst is vervangen door een loterij.
Wij hebben net vernomen dat onze zoon uiteindelijk vanaf mei 2008 naar een crèche – hij is dan 16 maand(!)… Weliswaar niet, zoals bij San, in de door ons gekozen crèche.
In elk geval: het systeem is een gedrocht, maar uiteindelijk maakt dat nog misschien nog weinig uit als er zo’n gigantisch tekort is aan plaatsen.
Het systeem is geen gedrocht, mochten er genoeg plaatsen zijn dan zou die centrale werking juist goed zijn. Maar inderdaad, de aanvragen moeten hernieuwd worden, je moet geen twee jaar wachten, want dan gebeurt er niets.
Ach, laat mij nu eens ‘gedrocht’ gebruiken – het is zo’n leuk woord ;-)
Maar serieus: met een centrale werking heb ik helemaal geen probleem – maar het feit dat je nu een datum moet opgeven, dan maanden moet wachten om uiteindelijk een negatief antwoord te krijgen, en dat je dan achterblijft met het gevoel ‘als ik nu een maand later of vroeger had opgegeven had ik misschien wel een plaats’ is behoorlijk frustrerend.
Maar akkoord: als er geen tekort aan plaatsen was zou het ook niet zo moeten zijn..
Dat de aanvragen hernieuwd moeten worden zouden ze er trouwens wel mogen bijzeggen.
Mijn zus had ook nog geen enkele opvang voor haar zoon toen die geboren werd. Ze heeft elke dag gebeld naar de dienst Kinderopvang van de stad, tot deze haar dossier vanboven legden: het ventje kon meteen naar de crèche van haar voorkeur. Fantastisch nieuws voor hen natuurlijk, maar onbegrijpelijk dat een gecentraliseerd systeem zo werkt…
Aan ieder die geen plaats vindt: zagen, zagen en nog eens zagen!
het probleem is gewoon dat je als ouder op een bepaald moment voor een keuze komt.
Je bent ingeschreven in tinkelbel ondertussen bel je zelf creches af, overal vreselijke wachttijden.
Als er al eens een plaats is moet je waarborg betalen. Maar als je van tinkelbel een positief antwoord krijgt ben je die kwijt. Je krijgt van tinkelbel echter heel laat een antwoord.
Zal toch ook eens de zagen techniek gebruiken …
(spijtig)