Gentblogt

Een nacht met de tijger

zaterdag 12 januari 2008 18u46 | San | 8 reacties
Trefwoorden: concert, dans, Handelsbeurs, latino.

Ik ben iemand die niet kan stilzitten als ik muziek hoor. Het begint dan overal te kriebelen en ik moet bewegen. Uiteraard kan dat niet altijd en moet ik mezelf bedwingen, maar meestal is er geen probleem om toch iets van beweging te kunnen maken.

Als er dan optredens zijn waarbij ik op voorhand weet dat het shaken wordt, dan ga ik toch mijn uiterste best doen om erbij te zijn: wat een betere manier om eens volledig uit de bol te gaan en de benen los te gooien.

Een tijdje geleden leerde ik El Tattoo del Tigre kennen. Nu ja, kennen is eigenlijk toch een groot woord. In het kader van een beetje opzoekingswerk voor Gentblogt kwam ik per toeval op You Tube een aantal filmpjes van hen tegen en ik was meteen verkocht. Niet dat dat veel wil zeggen bij mij: ik ben niet echt iemand die veel naar muziek luistert en ik ben al helemaal niet iemand die muziek koopt, maar dan meer omwille van praktische bezwaren. Maar het was wel het soort muziek dat ik zou kopen, moest ik muziek kopen, en dat ik dag in dag uit zou draaien, moest ik naar muziek luisteren.

Ondanks het feit dat ik de muziek van El Tattoo del Tigre nooit heb aangeschaft luister ik er toch af en toe naar: leve internet en filmpjes die je hier en daar kan vinden.

Toen ik vorige maand bezig was een paar dingen in de agenda hier te zetten, kwam ik er dan ook op dat El Tattoo del Tigre vanavond zou optreden in de Handelsbeurs. Onmiddellijk contacteerde ik de verantwoordelijke persoon hier op de redactie met de vraag of ik dit concert zou mogen verslaan. Het leven is voor de rappe, zeg ik soms, en ik wou zeker niet dat iemand anders zijn kans zou zien.

En zo kwam het dat ik vrijdag avond naar het eerste concert ben gegaan van El Tattoo del Tigre, het eerste van drie want zaterdag en zondag treden ze nogmaals op.

Voor wie de band nog niet kent, even een zeer korte beschrijving: El Tattoo del Tigre is een veelkoppig mambo-orkest. Zij hebben nu toe voornamelijk live optredens verzorgd op buitenlucht podia. Steeds een spektakel en fantastisch om zien, maar oorspronkelijk was het eigenlijk de bedoeling dat zij zouden optreden in zalen in de traditie van live bands in een danszaal. Met hun nieuwe programma, A Night with the Tiger, proberen ze nu dat resultaat te bekomen en speelt en zingt El Tattoo del Tigre naar aloude ballroomtraditie.

Op het programma staat het volgende: ‘Het stijlvolle publiek zit aan tafeltjes rond de dansvloer en op voorwaarde dat u niet op uw stoel blijft plakken, us danskoorts de dansvloer breekt en uw garderobe het orkest niet ontstemt, belooft El Tattoo del Tigre een spetterende avond dansplezier.

Voor wie vergeten is waar links ligt ten opzichte van rechts, is er ook een kennismakende initiatie dans (liefst met partner) vooraf. Zo kan u met de net aangeleerde kneepjes van het vak de chachacha, guaracha, rumba of mambo onmiddellijk in actie omzetten. Wie weet wint u wel de eretitel van Rumba Queen fo Mambo King van de avond‘.

Ook al stond op de agenda van de Handelsbeurs dat het concert om 20u15 begon, ze hadden beter aangeduid wanneer de initiatie dans aanvang nam. Toen ik om 20u10 dus toekwam had ik al enkele basispassen gemist. Ergens toch wel belangrijk gezien die eerste passen ook de basis vormden voor de andere dansen. Maar gelukkig voor mij leer ik relatief snel en leerde ik zo nog de cha cha cha en de mambo. Alhoewel, leren: zonder danspartner is het een beetje moeilijker, maar moeilijk gaat ook.

De dansinitiatie duurde nog tot ongeveer 20u45, er was een heel kleine pauze en rond 21u begon het spektakel. Onze gastheer was Adriaan Van den Hoof die de avond inzette met een lied. Daarna begroette hij de zaal en kon de avond beginnen.

Drie maal 40 minuten, met telkens 15 minuten pauze tussen, kregen we het beste van de band te zien. Prachtige muzikale nummers, maar ook fantastische gezongen nummers. De zangeressen van dienst waren Tine Embrechts en Nele Bauwens. De zanger was de fantastische Freddy Kretschmer Flores die alles vertegenwoordigd wat een echte latino zanger in mijn hoofd moet zijn: de swung, de stem, het ritme, het plezier, … Een fantastisch trio die de sfeer er onmiddellijk inbracht.

Er waren ook twee special guests: bij de eerste gast waren we getuige van een mini familiereünie toen Pieter Embrechts (broer van dus) op het podium verscheen. Een stem als een klok en een uiterlijk dat ook geen pijn aan de ogen doet.

De tweede gast werd aangekondigd als de schrik van alle mannen en het object van alle vrouwen (of toch iets dat in die trend was) en onmiddellijk zwelde een gegil aan in de zaal toen Gabriël Rios werd aangekondigd.

Beide gasten waren fantastisch: ze hadden de stem, het ritme en het plezier in het optreden. Ik had zelfs de indruk dat Gabriël Rios iets meer ziel legde in de nummers die hij hier bracht, in zijn moedertaal gezongen, dan in zijn eigen nummers, maar aangezien ik Gabriël Rios nog maar één keer heb zien optreden (en dat vond ik ook al zeer goed) kan ik niet echt vergelijken.

In het kort: het was een fantastische avond en wat ik ook zeer leuk vond was te zien dat zo goed als iedereen toch een speciale inspanning had geleverd om zich op te kleden, zowel mannen als vrouwen, zowel jong als oud.

Waren er minpunten? Jawel. Ik had de indruk dat hun opzet om de zaal te laten dansen niet geslaagd was. Regelmatig keek ik in het publiek en op het einde van de zaal waren wel mensen aan het dansen, soms tot één derde van de zaal toe, maar de rest van de zaal stond naar de band en het optreden te kijken, zij het wel dat zo goed als niemand stilstond, uw ‘reporter’ al zeker niet.

Het zal waarschijnlijk te maken hebben met de inrichting van de zaal. Er werd aangekondigd ‘Het stijlvolle publiek zit aan tafeltjes rond de dansvloer‘ en dat was niet het geval. Er stonden wel een achttal hoge ronde tafeltjes, maar er waren geen stoelen. Er was dus ook geen dansvloer as such: de hele zaal was de dansvloer. Op die manier krijg je niet echt het gevoel van een danszaal, maar wel van een gewoon optreden. Ik heb de indruk dat, was het effectief zo geweest van tafeltjes en stoelen met een centrale dansvloer, dat er effectief meer zou gedanst worden en ook op de manier die de band op het oog had: dat er niet alleen met de partner zou gedanst worden, maar dat de toeschouwers ook ‘vreemden’ zouden uitnodigen om samen te dansen, zodat iedereen aan bod zou komen.

Praktisch was het evenwel ook niet mogelijk, daarvoor was de zaal te vol. Alhoewel het gisteren niet uitverkocht was (dit in tegenstelling tot vanavond), zat het zo goed als vol: er bleven amper een 20-tal tickets beschikbaar. Uiteraard wil een concertorganisator het bovenste van de plank halen en hadden ze de zaal ingericht zoals aangekondigd, dan was er misschien maar de helft van het volk binnen geraakt. Toch vond ik het jammer voor de band. Voor zondag zijn er trouwens nog tickets te verkrijgen.

Maar we hebben ons allemaal geamuseerd: a good time was had by all en dat is toch het belangrijkste.

© 2008 GENTBLOGT VZW