RSSDaar telt je geld of wie je bent, niet meer mee…
Het was een zondag in december. Het was koud, vroor misschien wel. Ik was ingeduffeld met sjaal en muts. Mijn adem maakte wolkjes. De feesten lachten ons toe. Net als de bijhorende stress. Het was vermoedelijk een koopzondag. Ik weet nog dat we ons naar de boerenmarkt haastten en daarna moesten we nog dingen kopen. Van moeten, want dat hoort zo in die dagen.
Met de fiets reden we door de Brugse Poort naar de boerenmarkt. Ik probeerde me te verzetten tegen de koude. Fietsen viel me niet mee. Ik zag ze door het raam van een café. Ze dansten. Hij hield haar vast met gesloten ogen. Zij keek naar een punt in de verte. De muziek klonk luid toen de deur even openging. Ik rilde bij het zien van haar blote armen. Spaghettibandjes in de winter. Haar armen gerimpeld, net als haar gezicht.
En op dat moment overviel het me, ik wou op dat moment ook eigenlijk niets liever doen dan verdwijnen, de tijd stilzetten. Zouden er ook nog zo’n cafés zijn als ik al opgehouden ben met de rimpels op mijn gezicht te tellen? Waar je op zondagmorgen een danske kan placeren, gewoon omdat je daar zin in hebt… Waar je gewoon kunt binnenlopen omdat je zin hebt in een glas, een praatje slaan, waar ze weten wat je drinkt, waar je in je beste kleren welkom bent, maar even goed met een scheur in je broek. Of verfspatten.
Ik ben de naam van het café vergeten, anders zou ik het nomineren op www.volkscafés.be Volgens Volkskunde Vlaanderen vzw worden buurtcafés bedreigd. Vaak is de eigenaar al iets ouder, zijn er geen overnemers,… In de plaats komen hippe trendy plaatsen, plaatsen die vaak geen ziel hebben. Volkskunde Vlaanderen vzw gelooft echter dat niet enkel “oude, pijpenrokende mannen graag aan de toog zitten om een babbel te slaan met de waard(in) of een andere stamgast.” En wie kan hen ongelijk geven? Daarom gaan ze op zoek naar cafés “waar iedereen iedereen kent en waar een gemoedelijke cafébaas tijd heeft voor een praatje.” Momenteel staan er op de site www.volkscafés.be 20 cafés in Gent, maar hier bij de redactie denken we dat het er meer zijn. Laat het hier weten in de reacties en vooral, nomineer je café op de site van www.volkscafés.be.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Zo’n mooi begin van je verhaal. Ik zie het zo voor me, dat mag toch niet verloren gaan.
Vader Abraham heeft zijn lied “aan de haven” niet voor niets geschreven.
STOP de ver-tea-room-ing van Vlaanderen!!!
HOu HALT met de HALOGEEN spotjes mentaliteit.
Prper hé. ja. proper.
Bewaar wat altijd goed geweest is & waar mensen zich thuis voelen.
het ministerie van anti-hip groet u.
Volledig akkoord, cafés waar je de nacht kunt doortrekken, op het gemak praten, roken,…
breien…., was je nog vergeten patricia.
en die sigarettenrook in mijn wol, nee bedankt. Daar zijn trouwens al genoeg tearooms voor waar je terecht kan met breinaalden
Misschien dan beter café’s rookvrij maken?
Niet wat mij betreft.
Rookster? :-)
nee, en zelfs de meeste van mijn vrienden roken niet, maar het stoort me niet.
graag wil ik jullie een artikel aanbevelen van dimitri verhulst [de morgen.zat.12 jan,blz.10]: hij kan het beter zeggen dan ik.
en dat roken. ik heb me verzoend met het feit dat je bij je koffie met.., geen sigaar meer mag opsteken na het eten, en dat de intolerantie tegenover rokers steeds groter is. maar een bruine cafe is juist daarom bruin. of dat gezond is, nee. maar zoals ik niet in een cafe ga met een uitgesproken muziekkeuze, die de mijne niet is, en heel ongezond voor mijn oren, waar je je moet hees roepen om een normaal gesprek te voeren, is het iedereen vrij niet in een zaak te stappen waar roken toegestaan is. volgens het cafeplan van gent zijn er zaken genoeg naar ieders keuze.
tolerantie begint met non-intolerantie.
[st.baafsplein, nieuwjaarsreceptie, ik rook mijn sigaar. een dame vraagt me heel nadrukkelijk ergens anders te gaan staan: een sigaret tot daar toe, maar.... en ondertussen maar genever binnengieten, gezond...]
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er gewoon met al mijn goede wil niet meer tegen kan. In een rokerig café worden mijn ogen rood, en na een half uur begin ik te piepen. Dat kan dagen duren. Soms word ik zelfs misselijk. Ik vind ook niet dat er veel keuze is voor mensen die niet roken, als gaat het bijvoorbeeld beter in een grote zaak zoals de Vooruit.
troost je, dierbare eve. mijn longen piepen altijd, mijn ogen tranen van de rook, maar ik heb dan ook zo’n vijfenveertig jaar tabak “gedronken” zoals men het ooit noemde. volgens de longspecialist is er nog steeds niets fout, en een goede twee maanden geleden ben ik een berg opgegaan van 8000 treden.
doet niets af van het feit: jongens en meisjes, begin er niet aan!! stop als je kunt! het is de moeite niet waard! zuig desnoods op je duim, bijt je nagels af, doe wat je niet laten kan, maar begin niet te roken.
maar wij, die verslaafden, moeten wel een plek hebben: ons bruin cafe.