Gentblogt

Comedy Zone 2008, dag 1

woensdag 30 januari 2008 2u54 | Michel Vuijlsteke (tekst), Charles Strijd (beeld) | 11 reacties
Trefwoorden: Bart Cannaerts, comedy-zone, han-solo, Henk-Rijckaert, Philippe Geubels.

Vooreerst, en nog helemaal los van de optredens vanavond: dat het toch wel een fantastische zaal is voor dit soort festival, de Minard. Net groot genoeg, net klein genoeg, gezellig, comfortabel, gewoon leutig. En dat dit toch wel een uniek en fantastisch festival is. Ik hoor dat er nog plaatsen zijn voor de rest van de week: rep u naar de website en koop u kaarten. Woensdag vier jonge wolven, donderdag een komische legende, vrijdag gevaar en pure kwaliteit, en zaterdag de onmisbare comedy cover contest.

Zo. Dat gezegd zijnde: de kop is eraf. Vier optredens vanavond, waarvan twee try-outs. Eén uitstekend, twee met veel belofte, één die me niet kon overtuigen.

Philippe Geubels was een beetje down wegens een slechte review. Dat hield hem niet tegen om een dik half uur nieuw materiaal te brengen: over zijn ouders, zijn grootouders, nostalgie, het huwelijksleven. Ik zag een bijzonder groot talent, en een voorstelling die de moeite waard zal zijn. En het allerbeste excuus om een draai te geven aan vreemdgaan ooit.

Ze noemen hem wel eens de Meester Van De Anticlimax. Of nee, dat was ik. Mijn punt is: de zaal was zo ijskoud als iets, en bleef het hele optreden bijzonder understated. Dat stoorde niet echt. Luid schaterlachen was niet nodig, eigenlijk: het was zeer goed wat er op het podium gebeurde, en so what als het allemaal zeer rustig bleef. Geen erg voor Geubels.

Maar, oh, wat een hypotheek op het begin van het volgende optreden. Bart Cannaerts moest het hebben van spring in ‘t veld, en bijna kinderlijk enthousiasme, en kwam onder een koude douche terecht. Het liep van het begin af stroef, geforceerd, onecht. Het probleem, voor mij, was dat er een personage werd neergezet, en dat ik er niet in geloofde. Noch de irritatie, noch de rest. Dat gebeurt.

En als je vraagt hoe laat het is aan je publiek, en men roept terug “tijd!”, dan is dat misschien een teken dat het allemaal beter had kunnen verlopen dan het deed.

Han Solo, en ik had daar eigenlijk niet bij stil gestaan, speelt tegenwoordig met Racist de voorstelling waarvan wij twee jaar geleden de allereerste try-out zagen. Toen waren we ervan overtuigd dat het op tien jaar wel zou lukken om de Capitole in te palmen. Wel, twee jaar werk later is het al zover. De zaal, die vóór de pauze nog siberisch leek, lag plat, vanaf het eerste moment tot het laatste van deze ingekorte Racist.

“Niet eerlijk,” hoor ik u zeggen, en ook wel “zo is het niet moeilijk, een voorstelling nemen die staat als een olympisch stadium in 36, en daar de beste stukken uit knippen ten belope van een half uur.”

Zo is dat: het leven is soms niet eerlijk. Han “ik ben voor feminisme tot op een bepaald niveau” Solo kwam, zag, en overwon. Hij doet dat in de volgende maanden trouwens nog op andere plaatsen ook. Ga vooral kijken, en neem uw vrouw mee. (Als ze de strijk gedaan heeft, proper gewassen is, en als het haar duidelijk is dat ze zich zal moeten gedragen, natuurlijk.)

Henk Rijckaert sloot de avond af, met overduidelijk een echte try-out: nieuw materiaal, en kijken wat dat nieuw materiaal doet als er publiek bij is. Eind dit jaar gaat Karton, de opvolger van Loebas, in première, en als we op deze try-out af mogen gaan, belooft het méér dan in orde te worden.

Karton zal, had ik begrepen, gaan over wat er gebeurt als een twintiger een dertiger wordt, en wat het is om te settlen, het huis kopen, het verbouwen, de aanloop naar kinderen. Over ten volle beseffen dat het point of no return voorbij is: dat men nooit meer coole puber zal zijn, en dat het nu hopen is om tenminste nog coole papa te zijn.

Oh, een try-out was het, zeker dat: links en rechts een overgang of een grap die de mist in ging, en een einde dat er geen was, veel spieken op het spiekbriefje. Maar kijk daar even door, en ik heb grote stukken van iets bijzonder goeds gezien: dit komt goed.

“Een mengeling van boenk-erop-heid, onnozeliteit en eerlijkheid,” spookte er door mijn hoofd terwijl ik naar huis fietste, en op dit late uur krijg ik dat niet meer beter verwoord.

Comedy Zone Festival, Minard, nog tot 2 februari 2008. Met vanavond woensdag de première van Tour de Farce (Iwein Seghers, Xander De Rycke, Tim Foncke, Sammy Deburgraeve en Joost van Hyfte)
www.comedyzone.be

© 2008 GENTBLOGT VZW